اسناد تاریخی وقایع مشروطه ایران (نامه های ظهیرالدوله)
به کوشش: سرهنگ دکتر جهانگیر قائم مقامی
کتاب حاضر مجموعه ای از نامه ها و صورت تلگرافهائی است درباره رویدادهای مشروطیت ایران که بخشی از آن به میرزا علی خان قاجار «ظهیرالدوله» در مدت حکمرانی های او در گیلان و مازندران و کرمانشاهان(از محرم ۱۳۲۶ تا شوال ۱۳۲۷قمری) نوشته شده و پاره ای هم نامه ها و تلگرافهائی است که ظهیرالدوله خود به شاه و صدراعظم و سردار اسعد بختیاری و دیگران نوشته و فرستاده است.ظهیرالدوله در این زمان بجای حاجی میرزا حسن «صفی علیشاه» مرجع و پیشوای طریقت نعمت اللهی بوده و به اقتضای موقعیت خاص اجتماعی خود که یک شاهزاده قاجار بود و طریقت و حکومت را با خود جمع داشته است،کسان بسیاری از همه گروه با او در ارتباط و مکاتبه بوده اند.
(۱۳۳۶ -۱۲۶۶ ق)، صوفى، نویسنده و شاعر، متخلص به مولوى. ملقب به وفا علیشاه. در پاکنار رشت به دنیا آمد. وى از مریدان صفى علیشاه بود و چنان در سیر و سلوک ترقى نمود که به مقام شیخى این سلسله رسید. در رشت مدرسه ى اخوت را تأسیس کرد که بعدها در اختیار وزارت فرهنگ قرار گرفت. او سفرى نیز به هندوستان کرد و با مشایخ صوفیه دیدار نمود. مولوى پس از فوت صفى علیشاه با جانشین او، میرزا على خان ظهیرالدوله صفا علیشاه، مأنوس و به تهران فراخوانده شد و از میرزا محمود خان نایینى و صفا علیشاه اجازه ارشاد گرفت. مولوى بر طریقت نعمت اللهى بود و اشعارش بیشتر جنبه عرفانى داشت. وى عاقبت در تهران درگذشت و در قبرستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. از آثارش: «عالم و آدم»، شعر؛ کتاب «صفوت»؛ «دیوان» شعر.
