اوحدی مراغی

بسیار کمیاب

نوشته: مدودف و مدودف

مترجم: ه. دانا

یکی از خبرنگاران از خروشچف رهبر اتحاد شوروی پرسیده بود آیا در کشور شما کسی هست که مخالف رژیم باشد ؟ او در پاسخ گفته بود این فقط دیوانگان هستند که ممکن است مخالف رژیم بوده باشند . همین یک اظهار نظر کافی بود تا رژیم شوروی علاوه بر بیمارستانهای روانی زمان استالین در دهها شهر دیگر نیز بیمارستانهای روانی ویژه روشنفکران مخالف خود ایجاد کند . مواد اتهامی برای ارسال مخالفان به تیمارستان شامل ماده ۷۰ قانون تبلیغات ضد شوروی است که مربوط میشود به اهانت به رژیم از طریق نشر اکاذیب . اگر پس از مدتی متهم سر به راه و عاقل شد آزاد میشود ولی اگر سر به راه نشد و بر دیوانگی خود اصرار ورزید آنگاه پس از مدتی تحت تاثیر داروهای شدید مخدر و محرک یا واقعا دیوانه میشود و یا از بین میرود . در این کتاب پیش رو جریان بستری شدن اجباری ژورس مدودف , دانشمند جامعه شناس و مورخ مشهور روسی در بیمارستان روانی شهر کالوگا به طور مشروح بیان گردیده است . کتاب را دو نفر نوشته اند . یکی خود ژورس و دیگری برادر دوقلویش که فعالیتها و اقداماتی را که به منظور آزاد کردن برادرش از بیمارستان روانی به عمل آورده بود بازگو مینماید . هر دو قسمت که مکمل یکدیگرند بسیار جالب و جذاب به نگارش در آمده اند و مثل داستانهای پلیسی خواننده را به خود جلب می کند .

نورالدین عبدالرحمان بن احمد جامی

مقدمه و تصحیح: اعلاخان افصح زاد

دکتر نصیر قائمی

ترجمه: آزاده معتمدی محمدیان

مورخان مدت‌های مدیدی است که در مورد بی‌ثباتی ذهنی آشکار این رهبران بزرگ دچار حیرت شده اند: ناپلئون، لینکلن، چرچیل، هیتلر و دیگران در کتاب دیوانگی درجه یک، دکتر نصیر قائمی، مدیر برنامه اختلالات خلق در مرکز پزشکی تافنس، کشف تاریخی تکان دهنده‌ای در رابطه با ارتباط قوی میان بیماری روانی و رهبری ارائه می‌دهد و این فرضیه ی بحث‌برانگیز و قانع کننده را مطرح میکند. ویژگی‌هایی که بیانگر اختللات خلقی در آنان است که سازنده بهترین رهبران در زمان بحران می‌باشند. این کتاب با توجه به اهمیت واقع‌گرایی ناشی از افسردگی در لینکلن نسبت به رهبری بی‌زرق و برق افراد عاقلی همچون نویل چمبرلین، بسیاری از مهم‌ترین ادراکات ما از ذهن را دگرگون می‌کند.

به‌کوشش: پوراندخت کاشانی‌راد – کامل احمدنژاد