شهبانوی دره نیل
پائولین گج
ترجمه: جواد سیداشرف
نتایج پژوهشهایی که به تازگی در "مجله پزشکی بریتانیا" منتشر شده است، نشان میدهد رامسس سوم از فراعنه مصر نه به مرگ طبیعی، بلکه بر اثر جراحات ناشی از ضربات چاقو به قتل رسیده است. پسر فرعون هم در قتل پدر دست داشته است.
تاکنون تنها میدانستیم که فرعون مصر، رامسس سوم، در سال ۱۱۵۵ پیش از میلاد در سن ۶۵ سالگی از جهان رفته است. نتایج پژوهشهایی که در موسسه مومیاییها و مردان یخی (EURAC) در آکادمی اروپا در شهر بولزانوی ایتالیا صورت گرفته است، نشان میدهد که زندگی فرعون مصر با مرگ طبیعی به پایان نرسیده، بلکه او به قتل رسیده است.
اسکنهایی که از پیکر مومیایی شده رامسس سوم تهیه شده است، محل ضربه چاقو بر گردن او را مشخص میکند. پژوهشگران موسسه مومیایی در ایتالیا پس از این اکتشاف تصاویر مربوط به آن را در "مجله پزشکی بریتانیا" منتشر کردند.
رامسس سوم که از حاکمان دودمان "بیستم" است، در بین سالهای ۱۱۸۶ تا ۱۱۵۵ پیش از میلاد مسیح فرمانروای مصر باستان بود. کارشناسان میگویند قتل فرعون احتمالا در جریان حملهای که به مقر حکمرانی او صورت گرفته، رخ داده است.
پرنس مصر در دسیسه قتل پدر شرکت داشته
نتایج تحقیقات صورت گرفته نشان میدهد که یکی از فرزندان رامسس سوم با نام پنتاوره در توطئه قتل پدر دست داشته است. میگویند، این دسیسه در همان زمان برملا میشود و بانیان آن در دادگاه محاکمه میشوند.
اما آنچه تا به امروز ناروشن مانده بود، سرنوشت خود فرعون مصر بود. گمانهزنیها در مورد سرنوشت رامسس سوم سبب شد تا تیمی متشکل از پژوهشگران بینالمللی جسد مومیایی شدهی فرعون مصر را که در موزه قاهره نگهداری میشود، مورد آزمایش و عکسبرداری قرار دهند.
اسکن پیکر و آزمایشات رادیولوژی و ژنتیک، شک و تردیدها در مورد قتل فرعون مصر را به یقین تبدیل کرد. پرسشی که پژوهشگران تاکنون پاسخی برای آن نیافتهاند، این است که آیا رامسس سوم بلافاصله پس از درگیری جان خود را از دست داده یا بر اثر جراحات ناشی از ضربات چاقو مدت زمانی دیرتر کشته شده است.
نتایج پژوهشهای صورت گرفته یک نکته را روشن ساخته است و آن اینکه جراحاتی که بر روی گردن رامسس سوم مشاهده شده است، نه ساختگیاند و نه به پس از مرگ وی مربوط میشوند، بلکه در پی ضربات چاقو ایجاد شده که به کشتهشدن او انجامیده است.
مومیایی ناقص پرنس؛ جریمهای برای شرکت در قتل
علاوه براین محققان موفق شدند در جریان تحقیقات خود پیکر پرنس پنتاوره، فرزند رامسس سوم را نیز شناسایی کنند. آزمایشات دیانای نشان میدهد که جسدی که در قبرستانی در منطقه دیربحرین مصر یافت شده است، متعلق به فرزند فرعون مصر، پنتاوره است.
سن پرنس مصر میان ۱۸ تا ۲۰ سال تخمین زده میشود. آنچه برای محققان در این بین قابل توجه است، این است که پیکر فرزند مصر به طور کامل و مرسوم مومیایی نشده است. بدن او تنها با پوست بز پوشیده شده است و مغز و سایر اعضای داخلی بدن پنتاوره آنچنان که در کار مومیایی کردن مرسوم است، از بدن خارج نشدهاند.
کارشناسان میگویند این بیتوجهی در مومیایی کردن پرنس میتواند این گمانهزنی را تقویت کند که دست داشتن پنتاوره در قتل پدر در زمان حیات او مشخص شده بوده و از همین رو به حکم جریمه، مومیایی کردن پیکر او ناقص صورت گرفته است.
شهریاران گمنام
نام نویسنده : احمد کسروی
این کتاب شامل پژوهشهایی مستند درباره چند خاندان پادشاهی ناشناس و گمنام ایرانی پس از اسلام است . این کتاب در سه بخش دیلمیان، روادیان و شدادیان نگاشته شدهاست. کسروی در مقدمه شهریاران گمنام با اشاره به این موضوع که ابهامهای بسیاری در تاریخ پس از اسلام وجود دارد و در مورد خاندانهای پادشاهی ناشناس اطلاعات کم و پراکندهای موجود است، به ذکر تحقیقات خود درباره برخی از خاندانهای نامعروف ایرانی پرداخته است. او در ادامه ،تحقیقات خود را شامل برخی از حکمرانان که شرق شناسان نیز آنها را نشناختهاند و نیز گروهی دیگر که دارای تحقیقهایی ناقص و دارای لغزش بودهاند و او به تصحیح آنها اقدام کرده، برشمرده است. کسروی در بخشی از همین مقدمه با اشاره به انجام رسانیدن سه بخش از کتاب، از نگارش بخشهای چهارم، پنجم، ششم و هفتم در آینده خبر دادهاست. اما او موفق به نگارش آنها نشد.
شهریاری ایلام
نام نویسنده : والتر هینتس
نام مترجم : پرویز رجبی
ایلامی ها در طول تاریخ دراز مدت خود همواره با سرزمین های همجوارشان، علی الخصوص مردمان بین النهرین، در تعامل و تقابل بوده اند. با این همه از آنان بسیار کم میدانیم و این شاید ناشی از پیچیدگی خط، زبان، دین و تاریخشان باشد.
کتاب حاضر بر آن است که تا حد امکان پرده از این سرزمین اسرار آمیز بردارد، سرزمینی که در نظر سومری ها جایگاه مردمان خرابکار و بزدل و در نظر آشوری ها و بابلی ها سرزمین پریان و جادوگران و ارواح خبیث بود.
شوش و جنوب غربی ایران: تاریخ و باستان شناسی (سیر تکامل اجتماعی و فرهنگی از هزاره هفتم قبل از میلاد تا یورش مغول)
این کتاب شامل ترجمه فارسی گزارش های مربوط به دو مجمع بین المللی درباره سیره تکامل اجتماعی و فرهنگی شوش و جنوب غربی ایران از هزاره هفتاد تا یورش مغول است. مرکز نخستین گردهمایی به سال 1354 /1977 در شوش و دومین مجمع در سال 1360/ 1985 در منطقه بلو فرانسه برگزارشد. گفتنی است که گزارشهای مورد بحث در دو شماره نشریه پالئوریان از سلسله انتشارات مرکز ملی پژوهشهای علمی فرانسه به چاپ رسیده است. مباحث مربوط به نخستین گردهمایی به بحث درباره تحقیقات لایه نگاری انجام شده در محوطه باستانی شوش از 1347 به بعد اختصاص دارد این تحقیقات به ویژه ادوار مقدم بر دوره هخامنشی به طور دقیقتر هزاره های چهارم و سوم را شامل می شود.مطالب گردهمایی دوم به بحث درباره تکامل اختصاصی، سیاسی و اجتماعی شوشان از آغاز اسکان جمعیت در آن در هزاره هفتم ق.م تا ترک آن در زمان یورش مغولها در قرن سیزدهم میلادی اختصاص دارد. انتشار این کتاب به زبان فارسی با همکاری انجمن ایران شناسی ایران و فرانسه صورت می گیرد.
شیخین: گفتاری پیرامون روش زندگی و حکمرانی ابوبکر و عمر
طه حسین
مترجم: مصطفی جباری
آنگونه که از زندگینامه 'طه حسین 1889 'ـ 1973م '.برمیآید, کتاب حاضر را در سالهای پایانی عمر خویش نگارش کرده است .این کتاب بیان گر دیدگاههای 'طه حسین ' در خصوص خلاقیت, زندگی و خصوصا نحوه حکومت شیخین (ابوبکر و عمر) است .
نگارنده در این کتاب در شرح زندگی و خلافت شیخین مطالب متنوعی درباره دوران پیش از اسلام, اسلامآوران شیخین, مقام و منزلت آنها نزد پیامبر (ص), ذکر میکند, افزون بر آن, روش مدیریتی و حکومت آن دو, نوآوریها و نحوه انتخاب آنها به خلافت را شرح میدهد .ارتباط حکومت اسلامی با سایر بلاد, حکمرانهای اسلامی در دوران شیخین, و جنگها از دیگر مطالب کتاب به شمار می آید.
شیر و خورشید (راه و رسم دنیا)
نیکولا بوویه (به فرانسوی: Nicolas Bouvier) (زاده: ۶ مارس ۱۹۲۹- مرگ: ۱۷ فوریه ۱۹۹۸) نویسنده، جهانگرد، عکاس سرشناس سوئیسی در سال ۱۹۵۳ سوار بر یک فیات توپولینو و با یک ماشین تحریر ژنو را به قصد هند ترک کرد. وی از سن ۱۷ سالگی به سفرهای تفریحی پرداخت. این سفرها سرآغازی برای سیاحتهای بعدی او شد.
حاصل سفر اول او کتابی است به نام «راه و رسم دنیا» که مهمترین ماجراهای این کتاب در ایران روی میدهد. این کتاب در ادبیات فرانسه جایگاه ویژهای کسب کرد. طنز و طعنهٔ هوشیارانهای این کتاب و تصویری که از دنیای واقعی ترسیم میکند که از سادهترین ارتباطات فرهنگی نشأت میگیرد.
صد سند از آلمان هیتلری؛ انگیزه های جنگ جهانی دوم
تهیه کننده سرویس اطلاعاتی آلمان
ترجمه دکتر محمد توکل
در بین آثار مربوط به جنگ جهانی دوم مجموعه های اسناد و مدارک تاریخی شأن خاص خود را دارند اما آنچه در دسترس همگان قرار دارد همان است که از سوی طرفهای پیروز در جنگ منتشر شده و آنچه بسیار کمیاب و بلکه نایاب است مجموعه اسنادی است که طرف بازنده جنگ آن را گردآورده باشد.مجموعه حاضر از همین نوع اخیر است:گزارشهای مأموران آلمانی در کشورهای دیگر،نامه های رسمی مبادله شده بین مقامات آلمان و سایر کشورها،متن قراردادها،اعلامیه ها،اجلاسیه ها و اعتراضات رسمی، گزارشهای نظامی و سخنرانی های سیاستمداران مضمون اسناد این مجموعه را تشکیل می دهد.
صلحی که همه صلح ها را بر باد داد
صلحی که همهی صلحها را بر باد داد روایتی است از وقایعی که به فروپاشی امپراتوری عثمانی در طول حنگ جهانی اول انجامید و مایهی تغییر اساسی در خاورمیانه شد و، بنا به عقیدهی نویسنده، به شروع جنگی دامن زد که همچنان ادامه دارد. این کتاب تنها به نقش اروپا در خاورمیانه نمیپردازد، بلکه تأثیر این دگرگونی در خود اروپا را نیز دربرمیگیرد. گاه خواننده را با خود به دل بیابانهای شبهجزیرهی عربستان میبرد و با ماجراجوییهای لارنس همگام میکند و گاه از اختلافات و مناقشات دولتمردان اروپایی در پایتختهایشان پرده برمیدارد. میتوان تاریخی را که این کتاب بدان پرداخته سِفر پیدایش قرن بیستم و خاورمیانهی امروزی دانست. این کتاب در سال 1989 منتشر شد و به فهرست نهایی جایزهی پولیتزر هم راه یافت. دیوید فرامکین، نویسنده و مورخ و حقوقدان برجسته، در سال 1932 در امریکا متولد شد. فرامکین تاکنون هفت کتاب نوشته است، اما شهرت او بیش از همه برای نوشتن کتاب تحسینشدهای است به نام صلحی که همهی صلحها را بر باد داد که آن را در سال 1989 نوشت و نامزد جایزهی پولیتزر هم شد. فرامکین تحصیلات خود را در دانشکدهی حقوق دانشگاه شیکاگو به پایان رسانده است. او استاد بازنشستهی تاریخ و روابط بینالملل و حقوق در دانشکدهی مطالعات جهان پاردی در دانشگاه بوستون است. فرامکین پیش از آن که به کار تاریخنگاری بپردازد، بهعنوان نماینده و مشاور سیاسی فعالیت میکرد.
صوره الأرض
صوره الارض، اثر ابوالقاسم محمد بن حوقل نصيبى ابن حوقل، سياح معروف و جغرافىدان عرب، متعلق به قرن 4 هجرى است كه توسط آقاى جعفر شعار به فارسى ترجمه شده است.
مترجم، در ابتداى كتاب، طى مقدمهاى به معرفى مؤلف، اهميت كتاب، روش ترجمه و همچنين نسخههاى متن عربى كتاب اشاره كرده است.
اين كتاب ترجمه تمام صورة الارض نيست، بلكه تنها قسمت مربوط به ايران در سيزده فصل به فارسى درآمده است. در فصل اول «درياى فارس» اگر چه بخشى از مطالب مربوط به كشورهاى عربى مجاور درياى فارس است؛ امّا چون بيشتر مطالب به جغرافياى ايران ارتباط داشت، همه فصل ترجمه گرديده است.
براى حفظ امانت، در ترجمه كتاب دقت كامل معمول گرديده است تا مفهوم عبارات آنچنان كه مراد مؤلف بوده، به فارسى درآيد، ازاينرو هر جا عبارت كتاب به نظر نگارنده مبهم بوده، در حاشيه تذكار داده شده است.