سفر مرسيه و كاميه را اگر بخواهم مي‌توانم تعريف كنم، چون تمام مدت با آنها بودم. سفري كه بدون درياها و بدون گذشت از مرزها، از ميان مناطق كمتر ناهموار، هرچند در بعضي جاها بياباني، اسباب و وسايلش به قدر كفايت ساده بود. آنها مرسيه و كاميه، در خانه‌شان ماندند و اين شانس بسيار گرانبها را داشتند. از كم‌اقبالي يا خوش‌اقبالي، مجبور نبودند كه با يك آداب و رسوم بيگانه و يك زبان و يك مقررات و يك آب و هوا و يك غذاي عجيب و غريب روبرو شوند،آن هم در محيطي كه از نظر شباهت كمترين ربط را با آن چيزي داشت كه ابتدا سن جواني و بعد سن پيري، آنها را در مقابلش مقاوم مي‌كرد. نويسنده اين كتاب برنده جايزه نوبل در سال 1969 مي‌باشد.

مرگ در ونيز داستاني زنده، تمثيلي و تكان‌دهنده است. اين اثر گرچه در نگاه اول، فقط يك سرنوشت را روايت مي‌كند، گوشه‌اي از كژتابي‌هاي جامعه اروپايي را در سرآغاز قرن بيستم، قرن جنگ و انحطاط نيز به تصوير مي‌كشد. هم‌چنين شهر ونيز را در چهارسويي ميان آسيا، اروپا، گذشته و اكنون، به آينه تمام‌نماي يك دوران بدل مي‌كند. توماس مان در سال 1875 در لوبك، بندري در آلمان به‌دنيا آمد. در سال 1891 به مونيخ رفت و اولين دودمان بودن‌بروك را در 1901 منتشر كرد. مان در سال 1929 جايزه نوبل گرفت و در 1955 در بيمارستان شهر زوريخ درگذشت. مرگ در ونيز كه در سال 1912 منتشر شد از شاهكارهاي كوتاه اوست. نشر افق، پيشتر از توماس مان به ترجمه همين قلم، تريستان و تونيو كروگر را منتشر كرده است.

Ahab's Oath

By Ahab

نام نویسنده : هرمان ملویل

نام مترجم : صالح حسینی

موبی‌دیک یا وال سفید (به انگلیسی: Moby-Dick) رمان مشهوری از هرمان ملویل نویسنده آمریکایی است که در سال ۱۸۵۱، در دوران رنسانس آمریکایی، منتشر شد. ملوان اسماعیل داستان جستجوی دیوانه‌وار اهب، ناخدای کشتی پکوئود را می‌گوید که به دنبال انتقام از موبی‌دیک، وال سفیدی که پیش‌تر کشتی‌اش را نابود کرده‌است و پایش را از زانو قطع کرده‌است، می‌باشد. کتاب تا زمان مرگ نویسندهٔ آن در سال ۱۸۹۱ یک شکست تجاری بود امّا در قرن بیستم به عنوان یکی از بهترین رمان‌های آمریکایی شهرت یافت. ویلیام فاکنر اعتراف می‌کند که آرزویش این بوده که این کتاب نوشتهٔ او می‌بود. «اسماعیل خطابم کنید(Call me Ishmael)» در میان ادبیات جهان معروف‌ترین عبارت آغازکنندهٔ رمان است.این کتاب در فهرست صد کتاب برتر تاریخ به انتخاب گاردین قرار گرفته و دی‌اچ لارنس آن را یکی از شگفت‌آورترین کتابهای دنیا و بهترین کتاب در مورد دریا خوانده‌است. این کتاب یک سال و نیم طول کشیده‌است تا به رشتهٔ تحریر دربیاید و تجربیات شخصی ملویل را در دریا و خواندن ادبیات والگیران را تصویر می‌کند. ادبیات الهام بخش او ویلیام شکسپیر و انجیل بوده است. توصیف‌های جزئی و واقع‌گرایانهٔ ملویل از شکار نهنگ و خارج کردن روغن از آن، به آن صورت است که می‌توان حضور در کشتی میان خدمه با فرهنگ‌های مختلف را حس کرد که با کاوش در پایگاه اجتماعی، خیر و شر و وجود خدا مخلوط گشته‌است. این کتاب را ملویل «به نشانهٔ ستایش نبوغ ناتانیل هاوثورن» به او تقدیم می‌کند. کتاب ابتدا تحت عنوان نهنگ در اکتبر ۱۸۵۱ در لندن منتشر شد و سپس در نوامبر با عنوانی دیگر در نیویورک به چاپ رسید. در میان این دو ویرایش صدها تفاوت که بیشترشان بی‌اهمیت و برخی مهم هستند به چشم می‌خورد. ناشر لندنی برخی عبارات حساس را سانسور کرده و یا تغییر داده‌است و ملویل نیز اصلاحاتی مانند تغییر ناگهانی عنوان در نسخهٔ چاپ نیویورک در رمان به وجود آورده‌است. نهنگ به هر حال بدون هیچ خط ربطی در هر دو نسخه موبی‌دیک خوانده می‌شود. در هنگام حیات ملویل تنها ۳۲۰۰۰ نسخه از رمان به فروش رسید.

"موبی دیک" داستان جوانی به نام اسماعیل است که به شدت علاقه‌‏مند به صید نهنگ است. او از شهر خود مهاجرت می‏‌کند تا بتواند به یکی از کشتی‏‌های معروفی که عازم سفری طولانی برای شکار نهنگ است بپیوندد. پس از مدتی موفق می‏‌شود تا در کشتی پکوئود استخدام شود و عازم سفر دریایی شود. اما او و دیگر دریابانان پس از گذشت زمانی نه چندان کوتاه متوجه می‌‎‏شوند که قربانی انتقام‏‌جویی شخصی اهب، ناخدای کشتی شده‌‏اند. اهب که در طول یکی از سفرهای قبلی یک پایش توسط غول‏‌پیکرترین نهنگ اقیانوس آرام (موبی دیک) قطع شده بود عازم این سفر برای انتقام از موبی دیک شده است.

در فاصله میان ماجراهایی که در دریا و طی شکار نهنگ اتفاق می‌افتد، مدام خط اصلی روایت قطع می‌شود و اسماعیل بحث‏‌های علمی و مذهبی و فلسفی مطرح می‌کند. به همان اندازه که ماجراها و روابط بین شخصیت‏‌ها در موبی دیک پیچیده است، زبان این اثر تو در تو و چندلایه است. نکته اینجاست که موبی دیک می‌بایست در واقع تمثیلی باشد از آمریکا و به همین دلیل هم تقریبا همه ملیت‏‌هایی که در آن زمان از اروپا به ینگه دنیا مهاجرت کرده بودند، در این رمان نمایندگانی دارند. از اقوام اروپایی تا خاور دور و حتی ترک‌ها و عرب‌ها.

موبی دیک را از تاثیرگذارترین رمان‏‌های آمریکایی دانسته و هرمان ملویل را از پیشگامان سمبولیسم کافکایی می‌شمرند.

نویسنده :   ویرجینیا وولف

مترجم :   مهدی غبرایی

ویرجینیا وولف در لندن به دنیا آمد و مادرش را وقتی ۳ ساله بود از دست داد. پدرش، لسلی استفن، منتقد برجسته آثار ادبی عصر ویکتوریا و از فیلسوفان مشهور بود. ویرجینیا با برپایی جلسات بحث دوستانه همراه خواهرش ونسا و برادرش توبی و دوستان آنها تجربه نو و روشنفکرانه‌ای به دست آورد.

«برنارد گفت؛ حالا وقت جمع‌بندی است. حالا باید معنای زندگی‌ا‌م را برای‌تان شرح دهم. چون یکدیگر را نمی‌شناسیم. هرچند که یک بار دیدم تان، گمانم در عرشه یک کشتی که به آفریقا می‌رفت… دچار این توهمم چیزی که لحظه‌ای بر جا می‌ماند، گردی، وزن و ژرفا دارد و کامل است. در این لحظه انگار زندگی من همین است…»

در ادبیات انگلیس، دشوار می‌توان رمانی را یافت که بیش از موج‌ها به شعر نزدیک باشد. استیون اسپندر «موج‌ها» را بزرگ‌ترین دستاورد ویرجینیا وولف می‌داند.موج‌ها از زبان شش راوی از خردسالی تا بزرگ سالی بیان می‌شود. در فصل آخر، راوی داستان،‌ علاوه بر خودش، در قالب پنج راوی دیگر فرو می‌رود و رمان را با یک تک‌‌گویی ۵۰ صفحه‌ای به پایان می‌رساند. او در این اثر تمام بیهودگی و شکوهی را که در زندگی تجربه کرده، یک جا گردآوری و در قالب کلمات ریخته است.ویرجینیا وولف در لندن به دنیا آمد و مادرش را وقتی ۳ ساله بود از دست داد. پدرش، لسلی استفن، منتقد برجسته آثار ادبی عصر ویکتوریا و از فیلسوفان مشهور بود. ویرجینیا با برپایی جلسات بحث دوستانه همراه خواهرش ونسا، و برادرش توبی و دوستان آنها تجربه نو و روشنفکرانه‌ای به دست آورد.او در سال ۱۹۱۲ با لئونارد وولف کارمند پیشین اداره دولتی سیلان و دوست قدیمی برادرش ازدواج کرد و همراه با همسرش انتشارات هوکارث را در سال ۱۹۱۷ برپا کرد. انتشاراتی که آثار نویسندگان جوان و گمنام آن هنگام (از جمله کاترین منسفیلد و تی.اس. الیوت) را منتشر کرد.او طی جنگ‌های جهانی اول و دوم بسیاری از دوستان خود را از دست داد که باعث افسردگی شدید او شد و در نهایت در تاریخ ۲۸ مارس ۱۹۴۱، پس از اتمام آخرین رمان خود به نام «بین دو پرده نمایش»، خسته و رنجور از وقایع جنگ جهانی دوم و تحت تاثیر روحیه حساس و شکننده خود، به رودخانه «اوز» در «رادمال» رفت و خود را به دریا سپرد.سفر به بیرون، شب و روز، اتاق جیکوب، خانم دالووی، موج‌ها، سال‌ها و بین دو پرده، داستان‌های دیگری است از زنی که به دریا فکر می‌کرد.«برنارد گفت؛ کتابم، پر از جمله‌پردازی، افتاده روی زمین. زیر میز است تا زن نظافتچی که خسته و کوفته کله سحر دنبال کاغذ پاره، بلیت‌های کهنه تراموا و این جا و آنجا یادداشتی که گرد و گلوله مچاله و قاطی زباله شده بیاید و جاروشان کند و ببرد.جمله مناسب ماه چیست؟ جمله مناسب عشق چی؟ مرگ را به چه نامی بخوانیم؟ نمی‌دانم. زبان موجزی مثل زبان دلداده‌ها می‌خواهم، کلمات تک سیلابی مثل حرف زدن بچه‌ها… زوزه‌ای می‌خواهم؛ فریادی… دیگر به کلمات نیازی ندارم… هیچ یک از آن کلمات خوش‌طنین و گوش نواز را نمی‌خواهم… جمله‌های قلابی. دیگر کارم با جمله‌ها تمام شده.»وولف درباره موج‌ها می‌گوید: رمان موج ها کتابی است با شش شخصیت یا بهتر است بگویم با شش ساز. چون در واقع عبارت است از تک گویی‌های بلند درونی که مانند منحنی‌هایی به دنبال هم قرار می‌گیرند و گاه یکدیگر را قطع می‌کنند. آن هم با طرحی منطقی که هماهنگی هنر فوگ را به یاد می‌آورد.در این داستان موسیقی‌وار لحظه‌های دوران کودکی تامل‌های زودگذر و سریع ایام جوانی و دوستی در واقع جانشین آلگروهای سمفونی‌های موتسارت می‌شوند که آرام آرام جای خود را به اندانته‌های آرام و تک‌گویی‌های طولانی می‌دهند و در حقیقت بیانگر تاملاتی هستند در باب زندگی که به شکلی تنهایی بشری را به نمایش می‌گذارند.

در سلسله‌ی رمان‌نویسان بزرگ انگلیسی در قرن نوزدهم، که از جین آستین و خواهران برونته آغاز می‌شود و به چارلز دیکنز و تاماس هاردی می‌رسد، جورج الیوت به‌سبب مهارت و ژرف‌بینی‌اش در توصیف انگیزه‌ها مقام منحصربه‌فردی دارد، به‌طوری که بسیاری از نقادان مدرن او را بزرگ‌ترین رمان‌نویس انگلیسی قرن نوزدهم می‌دانند. شخصیت‌های رمان میدل مارچ به‌رغم سادگی ظاهری‌شان زندگی درونی بغرنجی دارند. بعضی بر معیارهایی پای می‌فشارند که همگان آن‌ها را صرفاً تحسین می‌کنند و نه تشویق، بعضی دیگر بر عادیاتی متکی‌اند که همگان آن‌ها را تشویق می‌کنند و نه تحسین. میدل مارچ داستان یک شهر است با همه‌ی ابعاد و مناسباتش.

شاهکار نویسنده آمریکایی برنده جایزه پولیتزر ۱۹۵۳ و نوبل ادبی ۱۹۵۴ با ترجمه توسط پرویز شهدی که مدت ۱۰ سال منتظر دریافت مجوز مانده بود، سرانجام منتشر شد.

شهدی در مقدمه خود بر این کتاب در باب موقعیت این اثر در ایران آورده است: «اولین بار حدود شصت سال پیش ترجمه سر و دست شکسته‌ای از آن با عنوان «زنگ‌ها برای که به صدا درمی‌آیند» منتشر شد و چند سال بعد، (حدود چهل سال پیش) ترجمه‌ای کامل با همین عنوان، همراه با عکس‌هایی از بعضی از صحنه‌های فیلم با بازیگری گاری کوپر و اینگرید برگمن. پس از آن این کتاب و افسانه همینگوی به دست فراموشی سپرده شد، مانند بسیاری از آثار ارزشمند نویسندگان بزرگ دنیا، از جمله «شرق بهشت» اثر اشتاین‌بک، «بل آمی» اثر موپاسان و خیلی کتاب‌های دیگر.»

مترجم نامدار و پرکار کشور در باب اهمیت کتاب همینگوی چنین نوشت: «اما این کتاب ادعانامه‌ایست علیه فاشیسم و همه دیکتاتورهای جهان. اگرچه به عقیده عده‌ای همینگوی در جنگ داخلی اسپانیا شرکت نکرده و فقط به عنوان خبرنگار به آنجا اعزام شده است، ولی این موضوع مانع از آن نشده که همینگوی با دیدی بی‌طرفانه به یکی از حوادث بزرگ کشور و ملت اسپانیا بپردازد و با دستمایه قرار دادن گوشه کوچکی از آن جنگ و کشتار چند ساله، ملت اسپانیا را آن‌گونه که بوده و آن‌گونه که هست معرفی کند. سوابق قهرمانانه مردمان این مرز و بوم، از آن موقع که به فرمانروایی بیدادگرانه و اشغال زورگویانه تازی‌ها پایان دادند، و بعد تنها ملتی بودند که ناپلئون را با همه موفقیت‌هایش در نبردهای گوناگون به زانو درآوردند، گوشه پندآموزی از تاریخ بشریت را رقم زده است که می‌تواند سرمشق و نمونه خوبی برای همه ملت‌های به بند کشیده‌ی دنیا باشد. همینگوی انقلاب و بعد جنگ برادرکشی اسپانیا را بی‌طرفانه تعریف می‌کند، چرا بی‌طرفانه، چون ضمن طرفداری از خیزش آزادی‌طلبانه‌شان، زیاده‌روی‌ها و نابخردی‌هایی را که در همه انقلاب‌ها، میان همه ملت‌ها دیده شده، ناگفته نمی‌گذارد.»

او با اشاره به حذف بسیاری مطالب در ترجمه پیشین انگیزه‌اش از برگردان دوباره کتاب را چنین بیان کرده است: «صحنه‌های کشتار زمین‌داران و اربابان پس از پیروزی انقلاب، شاید به مذاق عده‌ای، از جمله اولین مترجم این کتاب و بازگوکردنش خوش نمی‌آمد، ولی حقیقت داشت و همینگوی با ظرافت تمام آن را از زبان یکی از قهرمانان جان‌سخت و آبدیده این انقلاب تعریف می‌کند. حیف که این کتاب هم مانند بسیاری از آثار ارزشمند ادبیات جهان مورد بی‌مهری ناشران ما قرار گرفته است. ولی آثار جاودانه ادبیات ملت‌ها هیچ زمان کهنه نمی‌شوند و همیشه و در هر شرایطی، به ویژه برای نسل جوان و آینده‌سازان اهمیت و ارزش حیاتی دارند. هدف من هم از ترجمه سوم این کتاب و ارائه آن همین بوده است تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.»

در "نام ناپذیر" بحران، ویرانی و جنون قرار است به حد اعلای خود برسد. جنون و ویرانی که با "مالون می‌میرد" و "مالوی" آغاز شده بود، در این کتاب در هم ادغام شده و غولی بی شاخ و دم می‌سازد. به شکلی که "نام ناپذیر" را می‌توان جمع حاصلی از آن دو کتاب دانست؛ در عین حال این رابطه قرار نیست به استقلال کتاب سوم آسیب یا خدشه‌ای وارد کند.