هابیت نام موجودی است در داستان‌های تالکین. این استاد زبان‌شناسی تاریخی در دانشگاه آکسفورد برای خلق دنیای داستانی‌اش رنج‌های بسیاری را بر خود هموار کرد و نتیجه استقبال بی‌نظیر خوانندگان از آثار او بود چنان‌که اکنون واژۀ «هابیت» جزو مدخل‌های ضروری هر فرهنگ معتبر انگلیسی به‌شمار می‌آید.

اما هابیت یعنی چه؟ هابیت‌ها مردم کوچکی هستند، کوچک‌تر از دورف‌ها و عاشق صلح و آرامش و زمین‌های کشاورزی خوب هستند. از ماشین بدشان می‌آید، اما ابزار را ماهرانه به‌کار می‌برند. چالاک‌اند، اما دوست ندارند عجله کنند. چشم و گوش‌شان تیز است. خیلی زود چاق می‌شوند. لباس‌هایی به‌رنگ روشن می‌پوشند، اما خیلی کم کفش پا می‌کنند. خندیدن و خوردن (شش وعده در روز) و نوشیدن را دوست دارند. از مهمانی خوش‌شان می‌آید و همین‌طور از دادن و گرفتن هدیه. در سرزمینی زندگی می‌کنند که به آن شایر می‌گویند.

«هابیت» داستان این موجودات دلچسب است: داستانی فی‌نفسه کامل، اما پر از نشانه‌هایی که خبر از اتفاقات شوم آینده می‌دهد. این کتاب روایت ماجراهای بیلبو بگینز، همان هابیت سفر کرده و سرگردان است که حلقۀ یگانۀ قدرت را پیدا کرد (بعضی‌ها می‌گویند دزدید) و با خودش به شایر آورد. به این ترتیب کتاب آغازی است کاملاً ضروری برای داستان عظیم جنگ حلقه‌ها که تالکین آن را در حماسۀ فانتزی سه جلدی‌اش یعنی «ارباب حلقه‌ها» کامل می‌کند.

نویسنده :   سال بلو

مترجم :   سهیل سمی

هدیه هومبولت رمانی است نوشته سال بلو نویسنده آمریکایی. این رمان در سال ۱۹۷۵ منتشر شد و در همان سال جایزه پولیتزر را برای نویسنده‌اش به ارمغان آورد.طرح داستانچارلی سیترین، مرد جوان باهوش و علاقه‌مند به ادبیات، برای دیدار با شاعر محبوبش فون هومبولت فلایشر به دهکده گرینویچ در شیکاگو می‌رود. رفاقتی میان آن دو شکل می‌گیرد. بعدها چارلی سیترین نویسنده معروفی می‌شود. دو جایزه پولیتزر و یک جایزه افتخاری از دولت فرانسه می‌برد و اجرای نمایشنامه‌اش در برادوی پول فراوانی نصیبش می‌کند ولی هومبولت که پیش‌تر به عنوان استعداد جدیدی در ادبیات شناخته شده بود کم‌کم از دور خارج می‌شود. رفاقت جایش را به کینه می‌دهد. سال‌ها بعد، هومبولت در تنهایی و فقر و دیوانگی می‌میرد اما سایه او همچنان بر زندگی چارلی سیترین میانسال سنگینی می‌کند. چارلی در گیر و دار مشکلات شخصی‌اش -که گاه به کمدی پهلو می‌زند- همچنان در جستجوی خرد و فرزانگی‌ای است که هومبولت در عین دیوانگی از آن برخوردار بود. همسر سابق چارلی و معشوقه جدیدش مشکلات مالی فراوانی برای او ایجاد می‌کنند؛ و در این بین لات خرده‌پایی به نام رونالد کانتابیل که از چارلی پول طلب دارد اوضاع را آشفته‌تر می‌کند. همسر کانتبایل قصد دارد پایان‌نامه‌ای دربارهٔ هومبولت بنویسد و برای به دست آوردن اطلاعات چارلی را رها نمی‌کند. درست در زمانی که چارلی کاملاً ورشکست شده و معشوقه جوانش هم او را رها کرده، فیلمی بر اساس فیلمنامه‌ای که سال‌ها قبل چارلی و هومبولت با هم نوشته بودند ساخته می‌شود و به داد چارلی می‌رسد. این فیلم که کمدی‌ای دربارهٔ آدم‌خواری است، استعاره‌ای است که بارها در رمان تکرار می‌شود.

مترجم:  مجتبی عبدالله‌نژاد

کازوئو ایشی‌گورو (Kazuo Ishiguro) (زاده ۸ نوامبر ۱۹۵۴ در ناگازاکی) نویسندهٔ انگلیسی ژاپنی‌تبار است که خانواده‌اش وقتی پنج‌ساله بود به انگلستان مهاجرت کردند. ایشی‌گورو مدرک کارشناسی خود را در زبان انگلیسی و فلسفه از دانشگاه کنت در سال ۱۹۷۸ و مدرک کارشناسی ارشدش را در رشته نویسندگی خلاقانه در سال ۱۹۸۰ از دانشگاه انگلیای شرقی دریافت کرده‌است. او یکی از شناخته‌شده‌ترین نویسندگان معاصر انگلستان است و در سال ۱۹۸۶ برای کتاب هنرمندی از جهان شناور برندهٔ جایزهٔ وایت‌برِد و در سال ۱۹۸۹ برای کتاب بازماندهٔ روز برندهٔ جایزهٔ بوکر شد. از بین آثار او کتاب‌های وقتی یتیم بودیم و هرگز رهایم مکن نیز به فهرست نهایی جایزهٔ بوکر راه یافتند. در سال ۲۰۰۸، مجله تایمز او را در رده ۳۲ در بین ۵۰ نویسنده برتر انگلیسی از سال ۱۹۴۵ قرار داده‌است.

ایشی‌گورو در سال ۲۰۱۷ برنده جایزه نوبل ادبیات شد.رمانهای بازمانده روز و هرگز رهایم مکن او به صورت فیلم سینمایی درآمده‌اند.

كازوئو ایشی گورو، نویسنده ژاپنی كه از كودكی در انگلستان زیسته است و از پنج سالگی ژاپن را به همراه والدینش ترك كرده هنوز بیشتر داستان هایش را در فضای ژاپن می‌نویسد. به قول خودش وقتی درباره ژاپن می‌نویسد انگار چیزی رمزگشایی می‌شود. شیوه روایت رمان سیال است. زمان معنای دقیقی در روایت ها ندارد و به گونه یی شناور است. راوی از سال ها پیش روایت می‌كند و بعد آن روایت را در زمان حال قضاوت می‌كند. رمان در سال های 48، 49 و 50 روایت می‌شود و گویی این زمان ها چندان معنای واقعی ندارند و راوی تنها در لحظاتی در این زمان ها به سر می‌برد و پس از آن به زمان های گذشته سفر می‌كند، شاید بار حسرتی را هم كه بر دوش خواننده می‌گذارد به جهت همین سیر در گذشته داستان است. رمان با شگردهایی كه گویی دارد برای مخاطب به طور خصوصی چیزی را تعریف می‌كند یا آدرسی را می‌دهد توانسته خواننده را به فضایی دوستانه بكشاند تا از بار سنگین معنا های درونی رمان كمی‌ بكاهد. اما رمان «هنرمندی از جهان شناور» رمانی است كه خواننده را در دل خود به جهان های شناوری فرا می‌خواند و ما همراه هنرمند راوی، جهان های شناور او را در سفرهایش به گذشته تجربه می‌كنیم.

وجدان زنو یا اعترافات زنو (به ایتالیایی: La coscienza di Zeno) رمانی از ایتالو اسووو نویسندهٔ ایتالیایی است. این رمان در سال ۱۹۲۳ منتشر شده‌است.

کتاب، تشکیل شده از خاطرات زنو کاسینی که به اصرار روانپزشکش آن را نوشته و نشان دهنده علاقه نویسنده به تئوری‌های زیگموند فروید است. این رمان هم مثل نوشته‌های قبلی اسووو از طرف منتقدین و خوانندگان ایتالیایی کاملآ نادیده گرفته شد. به شکلی که اگر تلاش‌های جیمز جویس برای ترجمه و چاپ آن در پاریس نبود شاید تا به حال از بین رفته بود. در واقع تلاش‌های جویس برای معرفی کتاب به منتقدین فرانسوی و ستایشی که آن‌ها از این اثر به عمل آوردند باعث توجه منتقدین ایتالیایی به آن شد. در یادداشت مترجم فارسی وجدان زنو آمده‌است که: شوپنهاور معتقد است که اگر به کل هستی بشر بنگریم جز تراژدی چیزی در آن نخواهیم یافت، در حالی که اگر به جزئیات آن توجه کنیم طنز و کمدی را جلوه گر می‌یابیم. در وجدان زنو همین دو جنبهٔ زندگی انسان به نحوی استادانه ترسیم شده‌است. وقتی که از ادبیات جدید اروپا صحبت می‌کنیم و بلافاصله به یاد جیمز جویس، پیراندلو، کافکا، پروست، لارنس، ژید و توماس مان می‌افتیم، نباید فراموش کنیم که ایتالو اسووو چه از جهت اصالت سبک و چه از جهت غنای ادبی از زمره این پیشگامان ادبیات نوین اروپاست؛ و این سخن آندره تریو را درباره وجدان زنو از یاد نبریم: «یک شاهکار عظیم و باور نکردنی … در طول یک قرن احتمال دارد فقط پنج یا شش اثر به این غنا و عظمت خلق شود.»

نویسنده :   پائولو کوئلیو

مترجم :   آرش حجازی

ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد رمانی از پائولو کوئلیو.

داستان درمورد ورونیکای ۲۴ سالهٔ اسلوونیاییست که علی‌رغم زندگی نرمالش تصمیم به خودکشی می‌گیرد.

این کتاب تا حدودی بر پایهٔ تجربیات شخصی کوئلیو ازبیمارستان‌های روانی مختلف است و حول محور دیوانگی می‌چرخد. داستان حاوی این پیام است: «عقلانیت انبوهی از دیوانگی‌هاست».

بری آنسورث

مترجم: صبا رستگار

گرسنگی مقدس یک کاوش خیره کننده و جذاب از قدرت، سلطه و طمع است. انگلستان پر از "گرسنگی مقدس" برای گسترش امپراتوری و سود خود، به طور کامل وارد تجارت برده شد و تجارت را در سراسر مستعمرات خود گسترش داد. در این اثر برنده جایزه بوکر، بری آنسورث به دنبال ثروت شکست‌خورده ویلیام کمپ است، تاجری که آخرین فرصت خود را به یک کشتی برده می‌بندد. پسرش که به ثروت نیاز دارد زیرا عاشق یک زن طبقه بالاست. و برادرزاده‌اش که به عنوان پزشک کشتی روی کشتی سوار می‌شود، زیرا همه چیزهایی را که دوست داشته از دست داده است. زمانی که بیماری در میان بردگان شیوع پیدا می‌کند و واکنش شدید ناخدا شورشی را برمی‌انگیزد، سفر به پایان می‌رسد. ملوانان و بردگان با پیوستن به یکدیگر، جامعه ای مخفی و اتوپیایی را در بیابان فلوریدا راه اندازی کردند تا در انتظار انتقام کمپ جوان و تک فکر باشند.

نویسنده :   فیودور داستایفسکی

مترجم :   حمیدرضا آتش برآب

نام نویسنده : نیکلای گوگول

نام مترجم : خشایار دیهیمی

وجه مشخصهٔ داستان‌های گوگول سادگی قصه‌نویسی، ویژگی قومی، امانت محض نسبت به زندگی، و بکر بودن و سرزندگی خنده‌آور آن‌هاست که همیشه تحت‌تأثیر احساس عمیق غم و دلتنگی قرار می‌گیرد. همهٔ این ویژگی‌ها یک منبع دارند: گوگول شاعر است، شاعر زندگی حقیقی.

اولین تأثیری که هر یک از قصه‌های گوگول بر خواننده می‌گذارد این است که با خود بگوید: «چقدر همهٔ این‌ها ساده، عادی، طبیعی، و حقیقی است، و درعین‌حال چقدر بکر و تازه.» این سادگی قصه‌نویسی، این صراحت لهجه، این پرهیز از نمایش‌پردازی، این پیش‌پاافتادگی و معمولی بودن اتفاقات قصه‌ها، علائم حقیقی و قطعی خلاقیت هستند: این شعری حقیقی است، شعر زندگی خود ماست.

تقریباً همهٔ قصه‌های گوگول کمدی‌های سرگرم‌کننده‌ای هستند که با هیچ‌وپوچ شروع می‌شوند، با هیچ‌وپوچ ادامه می‌یابند، و به اشک ختم می‌شوند، و در پایان، زندگی نام می‌گیرند. قصه‌هایش همگی همین‌طورند: اولش سرگرم‌کننده، سپس غم! زندگی خود ما هم چنین است: اولش سرگرم کننده، و بعد غم. چقدر شعر، چقدر فلسفه، و چقدر حقیقت در این‌جا نهفته است!