معایب الرجال کتاب یا رساله‌ای است که در سال ۱۳۱۲ قمری توسط بی‌بی‌خانم استرآبادی در دوران ناصرالدین شاه قاجار نوشته شده است. بی‌بی‌خانم این رساله را در پاسخ به کتاب زن‌ستیرانهٔ تأدیب النسوان نوشت که پیش‌تر به قلم شخصی ناشناس منتشر شده بود. معایب الرجال، نخستین دفاعیهٔ مکتوب از زنان ایرانی است. تألیف کتاب در زمانه‌ای روی داد که جامعه در کشاکش سنت و مدرنیته بود و بی‌بی‌خانم در این کتاب می‌کوشد با استدلال بر اساس مبانی اسلامی، ادب فارسی و با اشاره به مزایای فرهنگ غرب، از زنان و حقوقشان دفاع کند. کتاب در سه بخش، به انضمام یک خودزندگی‌نامه در پایان نگاشته شده است. متن پر از آیات، احادیث، حکایت، ضرب‌المثل و شعر است و در بسیاری از جای‌ها لحن طنز به خود می‌گیرد. در حالی که چند جلد از نسخه‌های خطی این کتاب در دسترس بوده‌اند، این کتاب به مدت صد سال چاپ و انتشار نیافت، تا این که در سال ۱۳۷۱ خورشیدی به کوشش افسانه نجم‌آبادی و حسن جوادی، در دو ویرایش و چاپ جداگانه، در ایالات متحده آمریکا منتشر شد.

رسالهٔ معایب الرجال «نخستین دفاعیهٔ مکتوب زنان» در تاریخ ایران است، و بی‌بی‌خانم اولین فردی بود که موفق به نوشتن کتابی در حمایت از نوگرایی زنان ایرانی شد و یکی از نخستین بیانیه‌های فمینیستی در ایران را ثبت کرد. معایب الرجال یکی از منابع مهم و تأثیرگذار برای درک فضای فرهنگی زنان در دوران پیش از مشروطه است. بی‌بی‌خانم در این کتاب مسائلی همچون اعتراض به تعدد زوجات و حق یک‌سویهٔ مردان برای طلاق و تأکید بر آموزش زنان را مطرح کرده است. او نگاهی انتقادی به ساختار تحمیلی جامعهٔ خود دارد و اساس نقد را بر تغییر رابطهٔ زن و مرد یا ضعیفه‌بودن زن می‌گذارد و برخی از خواست‌های پنهان‌ماندهٔ زنان را با جدیت و شجاعت مطالبه می‌کند.