برادرزاده ی رامو
دُنی دیدرو
ترجمه‌ی مینو مشیری
دیدرو که یکی از مهم‌ترین نویسندگان و اندیشمندان عصر روشنگری در فرانسه است، این رساله‌ی روایی کوتاه را در نیمه‌ی دوم قرن هجدهم نوشته و در آن گفت‌وگویی خیالی میان خود و یک شخصیت خاص که در آن زمان به او «لاابالی» گفته می‌شد، ترتیب می‌دهد و در آن درباره انواع مصادیق مانند اخلاق، عشق، آموزش، مذهب و سرنوشت و … بحث می‌کند. این رساله از بنیادین‌ترین آثاری است که در آنها می‌توان رئوس فکری لیبرال و فردگرا را مشاهده کرد و همین امر است که این کتاب دیدرو را به یکی از مهم‌ترین آثار داستانی- فلسفی قرن هجدهم تبدیل کرده است.
دُنی دیدرو به سال ۱۷۱۳ متولد و در سال ۱۷۸۴ در پاریس درگذشت. او نزدیک به بیست و شش سال سرپرست دایره‌المعارف جامع فرانسه بود. این مجموعه در ۲۸ جلد منتشر شده است. دیدرو یکی از منتقدان کلیسای کاتولیک بود و این کلیسا بارها حکم به سوزاندن آثار و تکفیر او داد. او کنار رابله و روسو از مهم‌ترین چهره‌های فرانسوی عصر روشنگری محسوب می‌شوند. دیدرو چهار اثر داستانی_فلسفی نوشت که «ژاک قضا و قدری»، «برادرزاده رامو» و «راهبه» از مهمترینشان محسوب می‌شوند.