يرژي گروتفسكي كارگردان برجسته لهستاني است و به عنوان پدر تئاتر معاصر اين كشور شناخته مي‌شود. ديدگاه او به زندگي و تئاتر تفكرات سازمان‌يافته و عقلاني ما را در هم مي‌ريزد. تئاترش در نگاه اول برايمان غريب است. زبان او با زبان ما متفاوت است و گاهي اوقات ديالوگ‌ها مثل سروصدا و فريادهايي مبهم به نظر مي‌رسند. در عين حال در هيچ تئاتري تا اين حد از بيان بدني استفاده نمي‌شود. به راستي گروتفسكي كيست و چه چيزي به تماشاگر و هنر تئاتر عرضه مي‌كند؟ نمايش‌هايش مثل آبي كه بر روي بدن چرب اردك سر مي‌خورد، بر جسم هر يك از ما مي‌لغزد. نمايش را با تمام وجود حس مي‌كنيم، گويي از خودمان كنده شده‌ايم و با جسم و روحمان با هنرپيشه‌ها همراهيم. بوگوسلاو پپل در توصيف تئاتر گروتفسكي مي‌نويسد: «اين تئاتر به شناخت ما از دنيا و هنر، ميكروب نگراني را وارد مي‌كند و تحقيقاتي است كه ما را به تفكر و شكل دادن ايده‌هاي فلسفي شخصي وادار مي‌كند.» اين كتاب سوء‌تفاهم‌ها و بدفهمي‌ها درباره گروتفسكي را زير سوال مي‌برد و تا حد امكان سعي در شفاف‌سازي دارد. در عين حال، تصويري از مردي را ارائه مي‌دهد كه در طي حياتش به اسطوره‌اي زنده تبديل شد.