صد سال پس از وقوع جنگ جهانی اول و انقلاب روسیه، هیچ‌یک از مشکلات قرن بیستم—جنگ‌های ویرانگر، بحران‌های اقتصادی، نابرابری اجتماعی و تهدید دیکتاتوری—حل نشده‌اند. در واقع، این مشکلات امروز حتی به‌طور شدیدتری مطرح شده‌اند. دیوید نورث به مخالفت با تاریخ‌نگاران معاصر می‌پردازد که بر این باورند انحلال اتحاد جماهیر شوروی به معنای پایان تاریخ است (فوکویاما) یا اینکه قرن بیستم کوتاه بوده است (هوبزباوم). نورث دیدگاه پست‌مدرنیسم مبنی بر اینکه همه تاریخ تنها یک روایت فاعلی (subjetive) است را رد کرده و بر این باور است که دانش مادی و عمیق از تاریخ برای بقای بشر در قرن بیست و یکم حیاتی است.