فتوحات مکیّه یا گشایش‌های مکّی با نام کامل الفتوحات المکیة فی معرفة اسرار المالکیة والملکیة اثر سترگ ابن عربی (۵۶۰ تا ۶۳۸ ه. ق) است. کتاب مزبور، مجموعه‌ای از مکاشفات و فتوحاتی است که در شهر مکّه، در حین طواف کعبه به نویسنده اثر، دست داده است. تألیف این کتاب در طی دو مرحله به انجام رسیده است: مرحله اول، در ۵۹۹ ه. ق در مکه آغاز و در ۶۲۹ ه. ق در دمشق به اتمام می‌رسد؛ مرحله دوم در فاصله سال‌های ۶۳۲ تا ۶۳۴ ه. ق به پایان می‌رسد. مجموعاً کتاب فتوحات، حاوی ۵۶۰ باب است که در طی ۶۰ فصل تبویب شده‌است. پس از اتمام نهایی کتاب در مرحله دوم، ابن عربی، تعلیم آن را به مریدان خود آغاز نمود. عثمان یحیی به صدها نمونه از مسموعات مریدان او از این کتاب، در فاصله سال‌های ۶۳۳ تا ۶۳۸ ه. ق اشاره نموده است. فتوحات، دائرةالمعارفی از ماوراءالطبیعه، الهیات، کیهان‌شناسی، انسان‌شناسی روحانی، روانشناسی و فقه می‌باشد و مباحث آن مشتمل است بر: معانی درونی شعائر اسلامی، منازل سالکین در سیرالی‌الله و فی‌الله، طبیعت سلسله‌مراتبی کیهانی، مفهوم روحانی و هستی‌شناسانه حروف الفبای عربی، و علومی که نود و نُه اسم خداوند (اسماءالله) متضمن آنهاست و نیز اهمیّت رسالات مختلف انبیاء. کتاب حجیم ابن‌عربی، فتوحات مکیّه، متنی را فراهم آورده است که به لحاظ کمّی، بیشتر از کتب غالب نویسندگان پرباری است که در طول زندگانی خویش نوشته‌اند.