حاج آخوند؛ «روحانیِ ملا، ادیب و نکته‌دان و عارفی که از غوغای جهان بیرون از مدرسه و شهر گریخته بود. شیخی شاد که خانقاه نداشت. دست‌هایش مثل کشاورزان محکم و نیرومند بود. زندگی‌اش از کشاورزی و باغ انگورش می‌گذشت. برای روضه خواندن و یا عقدکنان پولی نمی‌گرفت.