پژوهشی درباره تاریخ پزشكی در تمدن اسلامی و تحلیل مبانی و مکاتب پزشکی مسلمانان است. در فصل اول از ابتكارات علمی پزشكان اسلامی در طب داخلی، اطفال، كالبدشكافی، جراحی و چشم پزشكی بحث شده و اطلاعات مختلفی از آثار و منابع پزشكی گردآوری شده و به صورت ضمنی اثبات شده است که میراث طب اسلامی در این دوره محدود به ترجمه میراث یونانی نبوده است. بعد از توصیف مرحله ترجمه، نوآوری‌های پزشکان شهیری چون رازی، اهوازی و ابن‌سینا مورد بررسی قرار گرفته است. نوآوری هایی که موجب اعتلای پزشکی در تمدن اسلامی گردیده است. در فصل دوم ضمن معرفی شخصیت‌ها و پزشكان بزرگی چون رازی، زهراوی، اهوازی، بوعلی‌سینا، ابن زهر، موفق‌الدین بغدادی، ابن نفیس و فارابی آثار جامع طب اسلامی تحلیل شده است. در معرفی هر پزشك به زندگی و تحصیلات و آثار وی و نیز اندیشه‌ها و نوآوری‌های پزشكی او اشاره شده است.