«به دنیا نیامدن بدون شک بهترین برنامه است. متأسفانه این در دسترس کسی نیست.»

ای. ام. چوران در «دردسر متولد شدن» با سؤالات اصلی وجود انسان دست و پنجه نرم می کند: تولد، مرگ، خدا، گذر زمان، نحوه ارتباط با دیگران و چگونه کاری کنیم که صبح از رختخواب بیرون بیاییم. چوران در مجموعه‌ای از قصارهای به هم پیوسته که در عین حال بدبینانه، شاعرانه و به شدت خنده‌دار هستند، نوعی شادی را در ناامیدی خود می‌یابد و از پوچی و بیهودگی وجود ما و ناتوانی ما در زندگی در جهان لذت می‌برد.