اسرارالتوحید (۲جلدی)
اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی‌سعید ابی‌الخیر، کتابی است با موضوع تصوف که ۱۳۰ سال پس از مرگ ابوسعید ابی‌الخیر، در توسط یکی از نوادگان او به‌نام محمد بن منور در خراسان نگاشته شد. تألیف کتاب پس از حملهٔ غزان به میهنه انجام گرفته‌است و تاریخ آن را در حدود سال ۵۷۰ هجری قمری دانسته‌اند. محمد بن منورکتاب خود را به سه باب تقسیم کرده‌است. باب اول در ابتدای حالت شیخ، باب دوم که به بیان حالات شیخ ابوسعید در سال‌های میانی زندگی او اختصاص دارد، بسیاری از گفته‌ها و اشعاری را که بر زبان وی رفته، گردآوری و نقل کرده‌است، و باب سوم انتهای حالت شیخ است. این کتاب انشایی روان و منسجم دارد و در دورهٔ اوج نثر مصنوع شکل گرفته؛ ولی تنها در مقدمه مصنوع است، و به غیر آن در ردیف نثر مُرسَل قرار دارد.
نام ابوسعيد ابوالخير با تصوف و عرفان ايراني چنان آميخته كه نام حافظ و خيام با شعر فارسي و نام فردوسي با نام ايران. اگر در جستجوي عناصر سازنده‌ي هويت و معنويت ايران باشيم، در تركيب پيچيده‌ي انديشه‌ها و چهره‌هايي كه سازنده‌ي اين معنويت‌اند، در كنار خيام و فردوسي و نظامي و حلاج و بايزيد و رستم و سياوش و بوريحان و بوعلي و سهروردي و هزاران عنصر هنري و فرهنگي ديگر ــ از گاتاها تا مسجد شيخ لطف‌الله ــ بوسعيد، چه در افسانه و چه در حقيقت تاريخي‌اش، يكي از مايه‌هاي اصليِ اين مفهوم و معنويت است: يكي از بزرگ‌ترين آموزگاران نيكي و پاكي و آزادانديشي و بي‌تعصبي و انسان‌دوستي و آزادگي و هشياري و سرمستي و طنز و طهارت روحي. و اسرارالتوحيد زندگي‌نامه‌ي اوست به قلم يكي از نوادگان او، محمدبن منور؛ نه تنها زندگي‌نامه‌ي او، بلكه يكي از عالي‌ترين نمونه‌هاي خلاقيت هنري و ادبي در زبان فارسي و يكي از اسناد درجه اول تاريخ اجتماعي ايران و تاريخ تصوف و عرفان ايراني.
اسرارالتوحید (۲جلدی)(چاپ اول)
اسرارالتوحید فی مقامات شیخ ابی‌سعید ابی‌الخیر، کتابی است با موضوع تصوف که ۱۳۰ سال پس از مرگ ابوسعید ابی‌الخیر، در توسط یکی از نوادگان او به‌نام محمد بن منور در خراسان نگاشته شد. تألیف کتاب پس از حملهٔ غزان به میهنه انجام گرفته‌است و تاریخ آن را در حدود سال ۵۷۰ هجری قمری دانسته‌اند. محمد بن منورکتاب خود را به سه باب تقسیم کرده‌است. باب اول در ابتدای حالت شیخ، باب دوم که به بیان حالات شیخ ابوسعید در سال‌های میانی زندگی او اختصاص دارد، بسیاری از گفته‌ها و اشعاری را که بر زبان وی رفته، گردآوری و نقل کرده‌است، و باب سوم انتهای حالت شیخ است. این کتاب انشایی روان و منسجم دارد و در دورهٔ اوج نثر مصنوع شکل گرفته؛ ولی تنها در مقدمه مصنوع است، و به غیر آن در ردیف نثر مُرسَل قرار دارد.
نام ابوسعيد ابوالخير با تصوف و عرفان ايراني چنان آميخته كه نام حافظ و خيام با شعر فارسي و نام فردوسي با نام ايران. اگر در جستجوي عناصر سازنده‌ي هويت و معنويت ايران باشيم، در تركيب پيچيده‌ي انديشه‌ها و چهره‌هايي كه سازنده‌ي اين معنويت‌اند، در كنار خيام و فردوسي و نظامي و حلاج و بايزيد و رستم و سياوش و بوريحان و بوعلي و سهروردي و هزاران عنصر هنري و فرهنگي ديگر ــ از گاتاها تا مسجد شيخ لطف‌الله ــ بوسعيد، چه در افسانه و چه در حقيقت تاريخي‌اش، يكي از مايه‌هاي اصليِ اين مفهوم و معنويت است: يكي از بزرگ‌ترين آموزگاران نيكي و پاكي و آزادانديشي و بي‌تعصبي و انسان‌دوستي و آزادگي و هشياري و سرمستي و طنز و طهارت روحي. و اسرارالتوحيد زندگي‌نامه‌ي اوست به قلم يكي از نوادگان او، محمدبن منور؛ نه تنها زندگي‌نامه‌ي او، بلكه يكي از عالي‌ترين نمونه‌هاي خلاقيت هنري و ادبي در زبان فارسي و يكي از اسناد درجه اول تاريخ اجتماعي ايران و تاريخ تصوف و عرفان ايراني.