استالینگراد آغاز پایان
آنتونی بیور
پرویز شهدی
«آنتونی بیور»، تاریخ‌دان معاصر بزرگ انگلیسی است که به سبب نگارش مهم‌ترین ماجراها و جنگ‌های بزرگ تاریخ بشریت در نیمه اول قرن بیستم و جنگ جهانی دوم شهرتی جهانگیر پیدا کرده است.
«استالینگراد» شرح نبرد ارتش روسیه شوروی به رهبری استالین و ارتش آلمانی به رهبری هیتلر است که نگارنده با استفاده از منابع مختلف چون خاطرات نوشته‌شده از افراد درگیر، گزارش‌های کشش‌های نظامی، شهادت‌های شخصی نامه‌ها، صورت مجلس‌های بازجویی‌های پلیس سیاسی شوروی از اسیران آلمانی و ملیت‌های دیگر، روزنامه‌های منتشرشده و... و تاثیرات جنگ بر سربازان و افراد غیرنظامی را به تصویر می‌کشد. کتاب در شش فصل فراهم آمده است.
سقوط برلن
آنتونی بیور
پرویز شهدی
«آنتونی بیور»، تاریخ‌دان معاصر بزرگ انگلیسی است که به سبب نگارش مهم‌ترین ماجراها و جنگ‌های بزرگ تاریخ بشریت در نیمه اول قرن بیستم و جنگ جهانی دوم شهرتی جهانگیر پیدا کرده است.
کتاب حاضر، اثری تاریخی در مورد جنگ جهانی دوم است که بر حوادث کشور آلمان تمرکز دارد. در این اثر برخی فرضیات قدیمی در مورد جنگ جهانی دوم و روابط کشور آلمان که پیش‌ازاین برای بسیاری از تاریخ‌دانان مبهم بود، تائید می‌شود. همچنین در این اثر، مخاطب اطلاعاتی دریافت می‌کند که پیش از انتشار این اثر در هیچ جا ذکر نشده بود. هجوم به‌سوی اردو، حمله بزرگ زمستانی، پاک‌سازی پشت جبهه‌ها، در انتظار حمله، شهر بمباران‌شده، امیدهای واهی، نبردهای داخل شهر، آخرین سالگرد زادروز پیشوا، تیره‌روزی شکست‌خوردگان و نبردهای درون جنگل برخی از اتفاقات تشریح شده در این کتاب هستند.
اشغال برلین پایان کار نبود، دست کم برای بسیاری از مردم آلمان به ویژه زنان آغاز روزگاری پر وحشت تلقی می شد. فتح برلین توسط نیروهای متفقین در حالی صورت گرفت که این نیروها به ویژه نیروهای روس شهر خالی از دفاع برلین که از دو میلیون و هفتصد هزار نفر باقی مانده در آن دو میلیون نفر زن بودند را به محل جنایات تکان دهنده خود بدل کردند. طی گزارش ها پس از شکست آلمان و در حین جنگ آمار وحشتناکی از تجاوز به زنان و دختران آلمانی، مجار، بلغار و یوگوسلاو توسط روس ها و متفقین گزارش شد. گفته می شود سرباز های روس حتی به تجاوز تشویق شده بودند و این را دستور استالین برای انتقام از آلمانی ها می دانستند. هزاران زن آلمانی برای نجات از تجاوز روس ها خودکشی کردند. بعضی منابع تعداد کل زنان آلمانی را که مورد تجاوز قرار گرفتند را تا دو ملیون نفر ذکر کرده اند. از سربازان آمریکایی و فرانسوی نیز آمار بالایی از تجاوز ولی نه به شدت روس ها گزارش شده است.
بسیاری از این قربانیان به صورت مکرر مورد تجاوز قرار گرفته بودند. بر اساس برآورد کتابی با عنوان «سقوط برلین در سال ١٩۴۵» نوشته آنتونی بیور، ٧/٣ درصد کودکانی که در برلین در سالهای ١٩۴۵و ١٩۴۶به دنیا آمدند، پدران روسی داشتند. آنتونی بیور می نویسد روس ها از ورود خود به خاک آلمان تجاوز سازمان یافته خود را آغاز کرده و در برخی روستاها تمام زنان بین ۱۰ تا ۸۰ سال را مورد تجاوز قرار دادند.
هنگامی که انگلیسی‌ها به برلین رسیدند، افسرها با دیدن دریاچه‌های مملو از زنانی که پس از تجاوز خودکشی کرده بودند، شوکه شدند. سن و سال قربانیان اهمیتی نداشت، دامنه سنی آنها از ۱۲ تا ۷۵ می‌رسید. پرستاران و راهبه‌ها نیز در بین قربانیان بودند. برخی از زنان تا ۵۰ بار مورد تجاوز قرار گرفته بودند.
نبرد پرل هاربر
جان ویلارد تولند
پرویز شهدی
حمله به پرل هاربر (که از سوی مرکز فرماندهی نظامی ژاپن عملیات هاوایی یا عملیات زی و از سوی برخی از آمریکایی‌ها نبرد پرل هاربر خوانده می‌شد) حملهٔ ناگهانی هواپیماهای جنگنده ژاپن به پایگاه دریایی ایالات متحده آمریکا در پرل هاربر در بامداد روز یکشنبه هفتم دسامبرسال ۱۹۴۱ میلادی برابر با ۱۶ آذر ۱۳۲۰ خورشیدی بود که موجب ورود ایالات متحده به جنگ جهانی دوم شد.
رقابت ژاپن و آمریکا در اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی در دوران بین دو جنگ بتدریج شدّت بیشتری یافت. جنگ چین و ژاپن که از ۱۹۳۷ آغاز شده بود، همچنان ادامه داشت و در حالی که ژاپن بر مراکز عمده صنعتی، جمعیت، بندرها و منابع زیرزمینی چین سلطه یافته بود، آمریکا با کمک به دولت چیانگ کای شک، درصدد بود جلوی سیاست توسعه‌طلبانه ژاپن را سد کند. از زمان آغاز عملیات جنگی هیتلر در اروپا، موقعـیت مساعدتری برای ژاپن در خاور دور فراهم شد؛ بگونه‌ای که رژیم نظامی حاکم بر ژاپن، قصد خود را مبنی بر توسعه منافع در آسیای جنوب شرقی ـ یا همان مستعمراتی که در اختیار استعمارگران اروپایی قرار داشت ـ آشکار ساخت. آمریکا بطور جدی با طرح‌ها و نقشه‌های ژاپن مخالفت کرده، تحریم‌های اقتصادی و تجاری بر ضد آن کشور را افزایش داد. نقطه اوج این تضاد منافع و سیاست‌ها، به صورت حمله ژاپن به ناوگان دریایی آمریکا، نمود پیدا کرد.
نیروی هوایی و دریایی ژاپن در هفتم دسامبر ۱۹۴۱ بـه پایگاه دریایی آمریکا در پرل هاربر، واقع در جزایر هاوایی در اقیانوس آرام، حمله کردند و صدمات بسیار سنگینی بـه آمریکایی‌ها وارد ساختند. ژاپن صبح روز یکشنبه را برای این حمله انتخاب کرد تا بیش‌ترین غافلگیری را به نیروهای آمریکایی وارد سازد. دولت آمریکا روز بعد به ژاپن اعلان جنگ داد و همزمان، دولت‌های بـریتانیا، آلمان و ایتالیا نیز در این رویارویی صف آرایی کردند. تهاجم ژاپن بر حوزه‌های نفوذ آمریکا و اروپاییان در خاور دور چنان گسترده و قدرتمند بود که برای حریفان مقابل، جز عقب‌نشینی و شکست چیز دیگری در برنداشت.
نتیجه این حمله برای نیروی دریایی آمریکا یک فاجعه کامل بود.۳۶۰ هواپیمای ژاپنی توانستند ۵ نبردناو بزرگ آمریکایی را به همراه ۳ کشتی کوچک تر غرق کنند. ۳ نبردناو دیگر به گونه‌ای آسیب دیدند که توان عملیاتی خود را از دست دادند. علاوه بر آن، ۱۸۸۸ هواپیمای آمریکایی بر روی زمین نابود شده و ۱۵۵ هواپیمای دیگر آسیب دیدند. در پایان آن روز بیش از ۲۴۰۰ کشته و ۱۲۴۰ مجروح نیز بر دست نیروی دریایی آمریکا مانده بود.
ناوگان ایالات متحده در اقیانوس آرام بطور موقت از کار افتاد. تایلند بـه اجبار بـا ژاپن متحد شد و انگلیسی‌ها از برمه و مالایا بیرون رانده شدند.سنگاپور توسط ژاپن فتح شد و شصت هزار تن به اسارت درآمدند. ژاپنی‌ها به سرعت اندونزی (هندِ هلند) را تصـرف و سرانجام، ارتش ایالات متحده را در فیلیپین وادار به تسلیم کردند. آنها همچنین جزایر آمریکایی و بریتانیایی را در غرب اقیانوس آرام تصرف و جای پایی در جزایر آلوئتیو گینه نو به دست آوردند؛ جایی که ژاپن، در واقع، می‌توانست استرالیا را مورد تهدید جدی قرار دهد. بدین سان، ژاپن همانند آلمان، در نخستین ماه‌های نبرد، به عنوان یک فاتح تمام عیار، جلوه کرد و اقیانوس آرام و آسیای جنوب شرقی در دست او قرار گرفت.
