انریکه اندرسون ایمبرت - نویسنده، روزنامه‌نگار، تاریخ‌نگار، پژوهشگر، منتقد ادبی و فعال سوسیالیست- متولد ۱۲ فوریه ۱۹۱۰ شهر کوردوبا در آرژانتین، از استادان دانشگاه هاروارد، و یکی از نویسنده‌های شیوه داستان‌نویسی «میکرو» است. داستان‌های او در خیال و واقع‌گرایی جادویی به هم گره می‌خورند و داستان‌هایی خاص، متفاوت و موجز را به بار می‌آورند. نظریه و تکنیک‌های داستان‌نویسی ایمبرت باعث شده تا از او به عنوان یکی از پدران بنیانگذار رئالیسم جادویی در ادبیات جهان نام برده شود.

سبک و مکتبی که بعدها توسط نویسندگانی چون میگلآنخلو آستوریاس، آلخو کارپانتیه، و گابریل گارسیا مارکز و بسیاری دیگر از بزرگان ادبیات اسپانیا و جهان به بلوغ و اوج خود رسید. از نظر مارکز، داستان کوتاه دو صفحه‌ای «سبکی پدرو» که در سال ۱۹۳۷ نوشته شده، از شاهکارهای ادبیات داستانی جهان است.

اندرسون با داستان‌های عجیب، خاص و شگفت‌آور، تا به‌حال برای مخاطب فارسی‌زبان ناشناخته بوده و این نخستین بار است که داستان‌هایی از او به فارسی ترجمه شده است! ایمبرت کوتاهِ‌کوتاه می‌نوشت و جهانی پرهیبت و باشکوه را در داستان‌های خود به تصویر می‌کشید. مارکز از او به‌عنوان استاد تخیل‌پردازی ادبیات آمریکای لاتین یاد می‌کرد و بورخس هم درباره ایمبرت گفته بود: «اندرسون خیال‌پردازترین نویسنده سرزمین خیال‌ها و رؤیاها است». درباره سبک نوشتارش هم گفته بود: «سبک او برخاسته از یک تخیل باشکوه است».