استاد بدیع الزمان فروزانفرِ خراسانی در حدود سال 1279 ش 1318 ق در بشرویه در استان خراسان به دنیا آمد. تحصیلاتِ خود را در صرف، نحو، معانی، بیان، منطق، حکمت و فلسفه در مشهد و تهران در خدمت استادانی مانند ادیب نیشابوری، میرزا طاهر تنکابنی و سیدکاظم عصار و... به پایان رساند و پس از آن در مدرسه دارالمعلّمین عالی، سمت معلّمی ادبیات را بر عهده گرفت. بدیع‌الزمان از استعداد و هوشی بسزا برخوردار بود و حافظه‌ای فوق‌العاده داشت. وی سفرهای علمی متعددی به خارج از کشور انجام داد و در دانشگاه‌های برخی کشورها، کرسی تدریس زبان و ادبیات فارسی را تأسیس کرد.

استاد فروزان فر دانشمندی نکته سنج، استادی محقق و مدرسی بی نظیر بود و علاوه بر داشتن اطلاعات بسیار در زمینه معارف اسلامی و ادبیات فارسی، شاگردان بسیاری تربیت نمود که هریک از آنها در شمار استادان بزرگ به شمار می‌آیند. از این ادیب گرانقدر آثار فراوانی بر جای مانده که تألیف کتاب سخن و سخنوران در چهار جلد، تاریخ ادبیات ایران و نیز تصحیح کلیات شمس تبریزی و نیز تصحیح فیه مافیهِ مولوی و... از آن جمله‌اند. استاد فروزانفر سرانجام در 17 اردیبهشت 1349 بر اثر سکته قلبی در هفتاد سالگی در تهران دار فانی را وداع گفت و جامعه ادبی ایران را سوگوار نمود.