قوی سیاه سبز
ديويد ميچل
ترجمه: آرش خوشصفا
«تو اهل كجايي؟» «اومم... قوي سياه سبز.» آنقدر عصبي شده بودم كه حتي دارزن هم رفته بود جايي قايم شود. شايد بيمعنا به نظر برسد اما خب گاهي اوقات واقعا چنين چيزي اتفاق ميافتد. «چي چي؟» «يه روستاست. توي وورسسترشاير.» «وورسسترشاير؟ اون وسط مسطهاست؟» «آره. كسلكنندهترين جائه، به همين خاطره كه هيشكي هيچي دربارهش نشنيده. بلكبرن، شماله، نه؟» «آره. شماله. حالا اين قوي سياه سبز واسه قوهاي سياهش معروفه يا سبزش؟» «نه،» چه ميتوانستم بگويم كه واقعا او را تحت تاثير قرار بدهد؟ «اونجا حتي قوي سفيدم نداره.» «يعني توي قوي سياه سبز اصلا قو نيست؟» «آره. اين خودش يه جور جوك محليه.»