چُغازنبیل نیایشگاهی باستانی‌ است که در زمان عیلامی‌ ها و در حدود ۱۲۵۰ پیش از میلاد ساخته شده‌ است و جزء معدود بناهای ایرانی است که در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌ است. مکان جغرافیایی زیگورات چغازنبیل در ۴۵ کیلومتری جنوب شهر شوش در نزدیکی منطقه باستانی هفت‌ تپه که از جاده شوش به اهواز قابل دسترسی است، می‌ باشد. «چغازنبیل» که نام باستانی این بنا است، واژه‌ ای محلی و مرکب از دو واژه «چُغا» (در زبان لری به معنی «تپه») و زنبیل (به معنی «سبد») است که اشاره‌ ای است به مکان معبد که تپه بوده و آن را به زنبیل واژگون تشبیه می‌ کردند.