ستّاره فرمانفرماییان (Sattareh Farmanfarmaian) مادر مددکاری اجتماعی ایران (درگذشتهٔ ۳ خرداد ۱۳۹۱)، فرزند عبدالحسین میرزا فرمانفرما از شاهزادگان و شخصیت‌های با نفوذ قاجار بود. او در سن ۹۱ سالگی در خانه‌اش در لس آنجلس درگذشت. او اولین دانشجوی ایرانی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود که در آنجا لیسانس جامعه‌شناسی گرفت و برای گرفتن فوق لیسانس در مددکاری اجتماعی به دانشگاه شیکاگو رفت. او در سال ۱۳۳۷ مدرسهٔ عالی مددکاری اجتماعی تهران را تأسیس کرد. دانشگاه هاروارد نام ستاره فرمانفرماییان را به عنوان یکی از زنان پیشرو در علم مددکاری در لیست زنان تأثیرگذار تاریخ آمریکا قرار داده‌است. او خاطرات زندگی و کار حرفه‌ای خود را در کتابی با عنوان دختر ایران منتشر کرد که این کتاب در ایران بارها تجدید چاپ شد.

این‌ها بازتاب مشاهدات و برداشت و بینش کلی من از زندگی است. آن‌چه را درباره‌ی پدرم، یا هر نام شناخته‌شده‌ی ایرانی و خارجی دیگر گفته‌ام، دریافت کن از گفتار و کردار آنان است. بیش‌تر این یادآوری‌ها، یا بر دیده‌ها و شنیده‌های مستقیم من متکی است، یا بر گفت‌وگوی با دیگران، که به موضوع نزدیک‌تر بوده‌اند و یا بر مدرک کتبی ضبط شده‌ای که به دست آورده‌ام. درباره‌ی آن حوادث سیاسی و اجتماعی نیز که در این کتاب سخنی رفته است. بسیار نوشته‌ها و گفته‌ها از زبان‌ها و قلم‌های دیگر می‌توان یافت، که کنجکاوان . علاقه‌مندانی که برای سنجش عیار اشارات من، به جست‌وجوی منبع دیگری باشند. به سهولت به آن دسترسی خواهند داشت. اینک برای من که پیوسته عمل‌گرا بوده‌ام، تنها و تنها، همین حرف‌ها باقی مانده است، حرف‌هایی که بیش‌تر در پاسخ به دختر و نوه‌های‌ام تدارک دیده‌ام. آن‌ها از من و دیگر ایرانیانی که در کشورهای بیگانه پناه گرفته‌اند، می‌پرسند: از شما چه خلافی سر زد، که اینک همه‌ی ما محکوم به دوری از وطن شده‌ایم؟ آن‌ها بار سنگین و مسئولیت محروم ماندن از میراث ایرانی بودن خود را بر دوش‌ما می‌گذارند. من دیده‌ها و دانسته‌های‌ام را گفتم، شاید آن‌ها خود پی ببرند که اشتباه ما در کجا بوده است.