نام نویسنده : صدرالدین الهی

سیاستمدار ایرانی، شهردار تهران بین سالهای 1300-1302 و نخست وزیر ایران در زمان احمدشاه قاجار، آخرین شاه دودمان قاجار بود. در کودتای 1299 همراه با رضاخان شرکت داشت و رئیس الوزرای ایران شد تا 14 خرداد 1300 در این مقام بود و دو بار کابینه تشکیل داد. وی پس از دوران رئیس الوزرایی، به اروپا رفت و مدتی در سوئیس بود. سپس به فلسطین رفت و کشاورزی می کرد.

در 1322 دوباره به ایران آمد و حزب اراده ملی را تاسیس کرد در دوره چهاردهم مجلس شورای ملی نماینده شد. همچنین در سال 1325 روزنامه ندای اسلام را در شیراز راه اندازی کرد.

او همواره به پیروی از سیاست بریتانیا در ایران مشهور بود و به ویژه ان لمبتون، پژوهشگر و از ماموران اطلاعاتی بریتانیا در ایران از او حمایت می کرد. پس از تصویب قانون ملی شدن صنعت نفت در ایران بریتانیا اصرار داشت که او نخست وزیر شود تا به دست او کار نفت به سود شرکت نفت ایران و انگلیس خاتمه یابد. روزی که دکتر مصدق به صورتی نامنتظر نخست وزیری را پذیرفت، سید ضیاء در دربار نزد شاه بود و انتظار داشت که مجلس او را نخست وزیر کند و فرمان نخست وزیری را از شاه دریافت دارد.

در 1335 مدتی زندانی شد و از آن پس از سیاست دوری کرد و در آبادی سعادت آباد در شمال غربی تهران به کشاورزی و دامداری مشغول بود. سید ضیاء در سالهایی که خانه نشین شده بود و به قول خودش از سیاست کناره گیری کرده بود، سفرهای زیادی به کشورهای اروپایی و به عربستان سعودی داشت. او به کرات حامل پیامهای شاه برای رئیس حکومت سعودی و یا دیگر رهبران جهان بوده است.

سید ضیاء در مقبره ناصرالدین شاه قاجار در شهر ری به خاک سپرده شد.