کتاب تاریخ خاورمیانه، در واقع تاریخ دیپلماسی کشورهای اروپایی غربی، به ویژه بریتانیای کبیر در این منطقه از جهان است. نویسنده در کتاب روندی را که به وابستگی خاورمیانه‌ی مسلمان به غرب مسیحی منجر گردید تشریح می‌کند؛ یعنی جریانی که امپراتوری عثمانی در دو قرن اخیر از حیات خود، نماینده‌ی قدرتمند آن است. بر این اساس، نویسنده خاطرنشان می‌کند: "در پایان قرن، امپراتریس کاترین کبیر به هدف اعلام شده‌ی خود یعنی تجزیه‌ی امپراتوری عثمانی و تبدیل قسطنطنیه به پایتخت بیزانس جدید نایل نیامد. با وجود این، سلطان مصطفی سوم با امضای پیمان کوچک قینارچه نه تنها حاکمیت و سلطه برعده‌ای از اتباع مسیحی خود را از دست داد، بلکه حاکمیت بر تاتارهای مسلمان کریمه را نیز به دیگران واگذار کرد. این ضربه‌ی اخیر برای او که خود را خلیفه‌ی اسلام می‌دانست، از واگذاردن سرپرستی معنوی ابتاع ارتدوکس مسیحی‌اش به کاترین مهم بود". در بخش پایانی کتاب، منابع مرتبط با موضوع معرفی شده است.