زندگی میکنم تا گزارش دهم
گابريل گارسيا ماركز
ترجمه: كيومرث پارسای
گابریل خوزه گارسیا مارکِز (به اسپانیایی: Gabriel José García Márquez) (زادهٔ ۶ مارس ۱۹۲۷ در دهکدهٔ آرکاتاکا* درمنطقهٔ سانتامارا* در کلمبیا – درگذشته ۱۷ آوریل ۲۰۱۴) رمان نویس، نویسنده، روزنامهنگار، ناشر و فعال سیاسی کلمبیایی بود. او بین مردم کشورهای آمریکای لاتین با نام گابو یا گابیتو(برای تحبیب) مشهور بود و پس از درگیری با رئیس دولت کلمبیا و تحت تعقیب قرار گرفتنش در مکزیک زندگی میکرد. مارکز برنده جایزه نوبل ادبیات در سال ۱۹۸۲ را بیش از سایر آثارش به خاطر رمان صد سال تنهایی چاپ ۱۹۶۷ میشناسند که یکی از پرفروشترین کتابهای جهان است.
زندگي كردن
به مفهوم زنده بودن نيست
خاطراتي است كه بايد گزارش شود.
عشق سالهای وبا
انديشههاي ماركز به گونهاي است كه هرگز كسي جز خود او، نميتواند در ذهن بپروراند و اين از شگفتيهاي روزگار به حساب ميآيد كه انساني بتواند مطالبي را به تصوير بكشد كه خوانندگان آثارش را به شگفتي و تحسين وادار سازد. به همين كتاب عشق سالهاي وبا استناد ميكنيم. چگونه به ذهن كسي خطور ميكند كه بتوان شخصيت به ظاهر نخست داستان را با آن همه دانش و آگاهي، به گونهاي به قتل رساند كه خواننده، پس از چند بار مطالعه كتاب، متوجه شود كه ماجراي به آن سادگي و كاملا اتفاقي و غير ارادي نيز پايه و اساسي جز عشق نداشته است؟ چگونه ميتوان در مدتي به اندازه نيم قرن، احساسي را زنده نگه داشت كه آن را عشق مينامند؟ چگونه ميتوان زيباترين زن خو گرفته به زندگي اشرافي را به آغوش مردي سپرد كه زشتي چهرهاش، زبانزد خاص و عام است؟