آندره برتون فریدا را چنین توصیف می کرد : « یک بمب پیچیده شده در روبان ابریشم» رفتاری سرکشانه با افکاری ویرانگر . با جوری از زیبایی که برای هر کس قابل درک نبود . با صدای قوی و خنده هایی انفجاری و چشمانی نافذ و تا ابد زنده که هرگز بسته نمی شوند و به ما که اتوپرتره هایش را نگاه می کنیم ، خیره مانده اند. همان طور که در دفترچه اش کمی قبل از سیزدهم ژوئیه 1954 نقاشی کرد که :« من به نوشتن برایت ادامه خواهم داد همیشه»