این کتاب پژوهشی ممتاز و ماندگار است. انتشار این اثر منظری پیش رو می‌گذارد که بی‌درنگ اندیشه را به پیرامون بسیاری از موضوعاتی که کتاب بدان پرداخته است پرواز می‌دهد. از میان کتاب‌هایی که در طی سالیان خوانده‌ام، تنها چند نمونه را به یاد می‌آورم که بتوانند به لحاظ ترکیب شگفت‌انگیز اصالت، تیزبینی، شفافیت ارائه‌ی مطالب، بررسی باریک‌بینانه‌ی منابع، و رمزگشاییِ عملی معماها با این اثر برابری کنند. من از مطالعه‌ی آن بسیار آموختم. به باور من، پس از گذشت هفتاد سال از انتشار ایران در زمان ساسانیان، اثر کریستنسن، کتاب دکتر پورشریعتی از مهم‌ترین آثار منفرد در ارتقای درک ما از تاریخ ایران است. مشخصه‌ی چشمگیر این کتاب وسعت دستور کار نویسنده و مهارت او در درهم‌تنیدن قانع‌کننده‌ی رشته‌های مختلف است. این رشته‌ها مشتمل‌اند بر: رقابت سیاسی دودمانی میان خاندان‌های بلندپایه، فروپاشی ساسانیان پیش از حمله‌ی بیزانسی‌ها و عرب‌ها، تنوع دینی در ایران سده‌های میانی، مسائل تاریخ‌نگاری، و جزئیات مهمی که از مهرها و اسناد دیگر به دست آمده‌اند. هریک از این موارد به‌تنهایی می‌توانند پژوهشگران را سال‌ها در ژرفای خود گرفتار کنند ــ کما این‌که با بسیاری چنین کرده‌اند ــ اما پورشریعتی هریک از آن موضوعات را در کلیتی مرکب و معنادار متحد کرده و در بررسی دقیق‌تر هریک از آن‌ها سهیم بوده است.

فرد م. دانر، استاد تاریخ خاور نزدیک، دانشگاه لندن

چگونه یک شاهنشاهی کهدرسال 620 میلادی پس ازدرگیری موفقیت آمیز وپیروزی بر سپاهیان نیرومند بیزانس، سودای تسلط برکل خاورمیانه وخاور نزدیک داشت به ناگاه درسال 650 میلادی مغلوب نیروهای مردمی می شود که تابه آن روز یکی ازاتباع جزء امپراتوری شمرده می شدند.این کتاب در پی پاسخگویی به همین پرسش بنیادی است.

پروانه پورشریعتی استاد دانشیار ایران‌شناسی و اسلام‌شناسی در بخش زبان و فرهنگ خاور نزدیک در دانشگاه ایالتی اوهایو است. او زاده تهران است و مدرک کارشناسی در رشته جامعه‌شناسی را در دانشگاه نیویورک و کارشناسی و کارشناسی ارشد را در رشته تاریخ از دانشگاه کلمبیا دریافت کرده‌است. تحقیقاتش در زمینه تاریخ فرهنگ و اجتماعی خاورمیانه، قفقاز، ایران و آسیای میانه در تاریخ باستان و قرون وسطی متمرکز گشته‌است.