انسانیت: تاریخ اخلاقی قرن بیستم

اين رمان در سال 1980 در اندونزي منتشر شد و تا بحال به 33 زبان منتشر شده است.

وقتي مادرش ــ‌که هندو بودــ مي‌خواست او را به دنيا بياورد، پدرش ــ‌که او هم هندو بودــ زنش را سريع به بندر پراک روي عرشه‌ي کشتي فون هيمسکرک مي‌رساند که در اسکله لنگر انداخته بوده، تا مادرش بچه را آن‌جا به دنيا بياورد و روبرت نه‌فقط رعيت که شهروند هلندي هم باشد. خودش که اين‌طور فکر مي‌کرد. اما بعدها متوجه شدم تولد روي عرشه‌ي کشتي هلندي ابداً بار حقوقي ندارد. شايد رفتارش شبيه يهودي‌هايي بود که موفق شده بودند شهروند امپراتوري روم شوند. او خودش را با برادرها و خواهرهايش متفاوت مي‌دانست. خودش را هندو نمي‌دانست. اگر فقط يک کيلومتر دورتر از آن کشتي، مثلاً در بارانداز پراک يا روي قايق سمپن مادورايي به دنيا مي‌آمد و شهروند مادورا مي‌شد، رفتارش کمي فرق مي‌کرد. اما خوب، من که مي‌دانستم چرا لاف مي‌زند که به دخترهاي هندو علاقه‌اي ندارد. با تظاهر به اين‌که واقعاً شهروند هلندي است، تک و تا مي‌کرد تا واقعاً مثل هلندي‌ها رفتار کند. فقط به‌خاطر آينده‌ي زاد و رود احتمالي‌اش. و اميدوار بود در آينده، موقعيت و حقوقي بالاتر از مردان هندو به دست آورد، بومي که جاي خود دارد.

نام نویسنده : پی یر لومتر

نام مترجم : مرتضی کلانتریان

«جنگ برای تجارت بسیار سودآور است،حتا پس از پایان آن»

«جنگ برای تجارت بسیار سودآور است. حتی پس از پایان آن»؛ با به پایان رسیدن بزرگ‌ترین كشتار قرن بیستم در جنگ جهانی اول در سال‌های 1914 ـ 1918 و باقی ماندن ویرانه‌هایی عظیم، دو نجات یافته این فاجعه، دو سرباز خط مقدم جبهه، كه چندان هم سلامت جسمی و روحی ندارند، وادار می‌شوند كلاه‌برداری حیرت‌انگیز و ضد اجتماعی طرح‌ریزی كنند كه آن را تا سرانجام پی می‌گیرند، گویا از میدان افتخارآمیز نبرد با دشمن، برای نجات میهن، تا صحنه‌های كسب سود راه درازی در پیش نیست .... .

دیدار به قیامت بنای عظیمی است برافراشته بر پایه‌های بی‌رحمی‌ها و تقلب‌های گوناگون، با ساختاری چنان درخشان و قدرت بیانی چنان پر صلابت كه به باور اهدا كنندگان جایزه ادبی گنكور به این كتاب، چنین رمان باشكوهی بعد از جنگ‌های 1914 ـ 1918 تاكنون خلق نشده است.

پی‌یر لومتر نویسنده‌ای فرانسوی است که رمان دیدار به قیامت او برندۀ جایزۀ ادبی گنکور (بزرگ‌ترین جایزۀ ادبی فرانسه) در سال 2013 شده است. او در پایان این کتاب به دو نکته اشاره می‌کند. او برای نوشتن کتاب دیدار به قیامت، اینجا و آنجا از آثار نویسندگان و هنرمندان زیادی الهام گرفته است: هومر، دولا روشفوکو، دیدرو، بالزاک، میشله، ویکتور هوگو، مارسل پروست، امیل آژار، لویی آراگون، استفان کرین، ژرال اُبر، ژرژ برنانوس، میشل اُدیار، ژرژ براسنس، ژان ـ لویی کورتیس، پاتریک رمبو، مونر مولینا، گارسیا مارکز و ... .

نویسنده عمیق‌ترین احساساتش را به خاطرۀ ژان بلانشار تقدیم می‌کند که در 4 دسامبر 1914 به اتهام خیانت تیرباران می‌شود و در 29 ژانویه 1921 اعادۀ حیثیت می‌گردد که عنوان «دیدار به قیامت» را به او الهام کرده است.

برشی از کتاب: «زمین اطرافش همه‌جا می‌لرزد. خیلی دورتر، بالای سرش، جنگ ادامه دارد. خمپاره‌ها همچنان زمین را می‌لرزانند و زیرورو می‌کنند. آلبر با ترس و شرم چشمانش را باز می‌کند. شب است، ولی تاریکی کامل نیست. اشعه‌های بسیار کوچکی از نور سفیدگون روز به زحمت رخنه می‌کند: نوری پریده‌رنگ، با ورقۀ ناچیزی از زندگی.

آلبر به‌ناچار بریده‌بریده نفس می‌کشد. آرنج‌ها را چند سانتی‌متر به دو طرف باز می‌کند، موفق می‌شود پاهایش را کمی دراز کند، خاک را به پایین پاها می‌راند. محتاطانه ضدترسی که بر وجودش چیره می‌شود، تلاش می‌کند. صورتش را به‌آرامی آزاد می‌کند تا بتواند نفس بکشد. بلافاصله لایه‌ای از خاک مثل تاولی می‌ترکد و از صورتش جدا می‌شود. واکنش‌اش آنی است. همۀ عضلات‌اش باز می‌شوند، ولی چیز دیگری اتفاق نمی‌افتد. چه مدت در این توازن ناپایدار که هوای نفس کشیدن کم‌کم کمیاب‌تر می‌شود، باقی می‌ماند که فکر مردن چطور رهایش نمی‌کند، چکار باید بکند اگر از اکسیژن محروم شود، با رگ‌هایی که یکی‌یکی می‌ترکد و از هم می‌پاشد، با چشمانی که چون هوا برای دیدن ندارد از حدقه درآمده. سعی می‌کند تا جایی که می‌شود کمتر نفس بکشد، فکر نکند، خود را همان‌طوری که هست ببیند». (ص 25)

نام نویسنده : آلبا دسس پدس

نام مترجم : بهمن فرزانه

از طرف او درباره‌ی دو زن، یک مادر و دختر، است و زندگی آن‌ها را در رابطه با همسران‌شان به تصویر می‌کشد. رمان این دو زن را در موقعیتی مشابه قرار می‌دهد: موقعیتی حاکی از بی‌اعتنایی مرد به زن، و بی‌توجهی او به حقوق انسانی زن، و عدم رابطه میان آن‌ها. مادر نه می‌تواند بماند، و نه می‌تواند برود. در میانه‌ی کتاب او با خودکشی به این رابطه پایان می‌بخشد. اما دختر از طرف او و از طرف همه‌ی زنانی که چنین زندگی‌ای را تجربه می‌کنند تصمیم دیگری می‌گیرد.... آلبا دِ سِس‌پِدِس در 1911 در رم متولد شد و در سال 1997 در شهر پاریس درگذشت.