جادوی نظم (هنر ژاپنی خلوت‌سازی و ساماندهی)

نويسنده:دون ميگوئل روييز

مترجم:دل‌آرا قهرمان

چهار میثاق، کتابی است که خِرَد سرخپوستان تولتِک را به زبانی ساده توضیح می‌دهد. در این کتاب از قوانین شخصی، قضاوت‌های درونی و خشونت‌هایی که نسبت به خود نشان می‌دهیم، صحبت می‌شود و چهار پیشنهاد (میثاق) برای بهبود کیفیت زندگی و سعادت ارائه‌شده است.

این کتاب نوشتۀ دون میگوئل روئیز، نویسندۀ مکزیکی است که برای مدت طولانی پزشک و جراح بوده و پس از تصادفی که از آن زنده مانده، تصمیم می‌گیرد برای آموزه‌های شامنی، نزد مادربزرگ خود برود. شامن در فرهنگ سرخ‌پوستان به فردی گفته می‌شود که راهنمای دیگران برای رهایی از محدودیت‌های خودشان است. برای رهایی از گرفتاری‌های ذهنی که می‌تواند علت بسیاری از بیماری‌های روحی و جسمی باشد.

دون میگوئل پس از یادگیری‌های شامنی و تجربه‌های خود درزمینه‌ی پزشکی، با استفاده از خِرَد قدیم و دیدگاه جدید، تصمیم می‌گیرد که کتاب چهار میثاق را بنویسد.

هزاران سال پيش تولتك‌ها كه اقوام خردمندي در جنوب مكزيك بودند و براي حفظ آيين‌هاي باستاني جامعه‌اي را تشكيل دادند، براي رهايي مردم از رنج و براي هدايت آنها به طبيعت واقعي خودشان يعني شادي، آزادي و عشق سه روش ارائه كردند. اولين روش تولتك‌ها تسلط بر آگاهي است، دومين روش تسلط بر دگرگوني و سومين روش تسلط بر عشق است. اين كتاب در مورد دو روش اول اطلاعات بيشتري در اختيارتان خواهد گذاشت كه در صورت عمل به تمرينات آن خواهيد ديد كه تا چه حد زندگي‌تان دگرگون خواهد شد.

نام نویسنده : برایان تریسی

نام مترجم : مهدی قراچه داغی

برایان تریسی (به انگلیسی : Brian Tracy) (متولد سال ۱۹۴۴ در شارلوت تاون کانادا) از نویسندگان کتاب‌های خودیاری است که بسیاری از کارهای خود را به صورت کتاب صوتی به بازار ارائه داده است. موضوع سمینارها و ارائه‌های او شامل رهبری، فروش، مدیریت مؤثر و استراتژی کسب و کار است.

برایان تریسی یکی از نویسندگان آمریکایی پیشرو در زمینه استفاده از پتانسیل و کارایی اشخاص برای نیل به موفقیت و بهروزی است. وی سخنرانی الهام‌بخش است و هر سال بیش از ۲۵۰ هزار نفر درباره‌ی موضوعات موفقیت شخصی و حرفه‌ای برای وی نامه می‌نویسند که از جمله این افراد می‌توان رئیس شرکت آی بی ام آمریکا، آرتور آندرسون و مک دونل دوگلاس را نام برد. برایان تریسی، پیش از آنکه موسسه بین‌المللی خود را بنیاد نهاد موفقیت‌های شگرفی در قسمت‌های فروش و بازاریابی، توزیع و مدیریت داشته است. تریسی مؤلف چندین کتاب در زمینه‌ی فروش و زمینه‌های وابسته به آن است.

برایان تریسی یک سخنران، استاد و مشاور حرفه‌ای ست، رئیس شرکت مشاوره و آموزش بین‌المللی برایان تریسی است. خود برایان تریسی نیز یک میلیونر خودساخته است.

منوچهر استيفا

ماگدالنا کارمن فریدا کالو ی کالدرون د ریورا (به اسپانیایی: Magdalena Carmen Frieda Kahlo y Calderón de Rivera) ‏ (زادهٔ ۶ ژوئیه ۱۹۰۷ در کویوآکان، مکزیکوسیتی – درگذشتهٔ ۱۳ ژوئیه ۱۹۵۴ در کویوآکان، مکزیکوسیتی) نقاش مکزیکی و یکی از زنان نامدار تاریخ هنر معاصر است.او به‌ویژه به‌خاطر خودنگاره‌های هنرمندانه‌اش، مشهور است.

فریدا تجربیات عاطفی پرفراز و نشیبی را پشت سر گذاشت. پس از حادثهٔ تصادف، نامزدش از ازدواج با او منصرف شد. فریدا پس از بهبودی، پرتره‌های خودش را نزد دیه‌گو ریورا، نقاش دیواری معروف و کمونیست مکزیکی برد که قبل‌تر در دوران کوتاه و ناتمام دانشجویی پزشکی در کلاس‌های طراحی با او آشنا شده بود. نقاشی‌های کالو مورد توجه دیه‌گو ریورا قرار گرفت و این دیدارِ دوباره آغازی شد برای زندگی مشترک آن دوکه بعداً در سال ۱۹۲۹ با او ازدواج کردند در زمان ازدواج دیه‌گو ۴۲ ساله بود و فریدا ۲۲ سال داشت. مادر فریدا که با ازدواج آن دو مخالف بود به آن‌ها مَثَلِ «فیل و فاخته» را نسبت داد. فریدا خود در اینباره می‌گوید:

عاقبت روزی رسید که تابلوهایم را به نقاش بزرگ مکزیک نشان دادم. دیه‌گو هنرم را تحسین کرد. در یک لحظه حس کردم زیبایی وجود مرا درک کرده و حالا من عاشق دیه‌گو بودم و دیه‌گو ریورا عاشق من!... روزها که می‌گذشت، من دیه‌گو را هم در کنارم کشیدم و دیه‌گو نیز مرا در نقاشی‌هایش گنجاند. من سوسیالیست شدم و دیه‌گو عاشق. آقای ریورا، نقاش بزرگ مکزیک همسر من است. من خوشبختم. حالا فقط دلم می‌خواهد از دیه‌گو فرزندی داشته باشم.

اما برای او نه خوشبختی به طور کامل محقق شد و نه آرزوی داشتن فرزند میسر. فریدا یک بار از دیه‌گو باردار شد که به سقط ناخواستهٔ جنین انجامید. این تجربهٔ ناکام مادری در آثار بعدی او نمود عینی پیدا کرد. تابلوی معروف فریدا از خودش، جنین، رحم و خون گویای همین حادثه‌است.

در زمینهٔ زندگی زناشویی نیز ازدواج کالو و ریورا بی‌ثبات بود و در طول سال‌های پس از ازدواج، این زوج هنرمند هر یک شریک‌های جنسیجداگانه‌ای برای خود داشتند. فریدا در خاطراتش به چند تن از آن‌ها همچون لئو تروتسکی، سیاستمدار کمونیست گریخته از شوروی وپولت گُدار، همسر چارلی چاپلین، اشاره می‌کند.

در سال‌های جنگ جهانی دوم که اروپا در آتش جنگ می‌سوخت، پایتخت فرهنگی و هنری از پاریس به‌نوعی به مکزیکوسیتی منتقل شده بود و هنرمندان، روشنفکران و ناراضیان تبعیدی زیادی از جمله لئو تروتسکی، لوییس بونوئل به مکزیک کوچ کرده بودند.در این دوره خانهٔ فریدا و دیه‌گو پاتوق بسیاری از این افراد بود که عموماً گرایش‌های چپ داشتند. گرچه فریدا با اینان معاشرت داشت (و پیش از این نیز به سال ۱۹۲۸ در اروپا به عضویت حزب کمونیست درآمده بود) اما هرگز این تمایلات در آثارش نمود پیدا نکرد؛ گرچه حتی پس از ترور تروتسکی، همچنان طرفدار استالین باقی‌ماند و بعدها به مائو نیز توجه نشان داد.

از آغوش تروتسکی بوی جنگ می‌آمد. او در وجود من چه می‌جست؟ وقتی به آغوش تروتسکی رفتم زیبایی‌ام دوباره به من برگشته بود و حالا تروتسکی ترور شده‌است.

اما حادثهٔ روحی بزرگ هنگامی رخ داد که ده سال پس از زندگی مشترک، فریدا همسرش را هم‌بستر با خواهر کوچکترش «کریستینا» دید و از دیه‌گو جدا شد. اما این جدایی دیری نپایید و این دو دوباره در سال ۱۹۴۰ به یکدیگر پیوستند. او خود در مورد دوران جدایی‌شان چنین می‌گوید:

دیگر دیه‌گو هم با من نیست، رهایش کردم. حالا خودم هستم. نقاشی می‌کنم. این بار خودم را می‌کشم. دست در دست خودم، با خودم ازدواج کرده‌ام. راستی، آیا من برای خود کافی‌ام؟

با این وجود، فریدا همیشه دربارهٔ دیه‌گو می‌گفت: «دیه‌گو، مردِ چاقِ نقاشم که همیشه روی پیشانی‌ام چون آفتاب می‌درخشد...»

کالو یکی از طرفداران فعال کمونیسم بود. او رابطهٔ عشقی کوتاهی نیز با لئون تروتسکی که نهایتاً در ۱۹۴۰ در شهر مکزیکو توسط نمایندگان استالین ترور شد، برقرار کرد. مدتی بعد از مرگ تروتسکی، فریدا موضعش را تغییر داد و حمایت خود را از شوروی زیر رهبری استالین اعلام کرد. او از طرفداران مائو بود و از چین به عنوان «امید جدید سوسیالیسم» نام می‌برد. خانه کالو با نقاشی‌ها و طرح‌های بسیاری با مضامین سوسیالیستی، از جمله تصاویری از مارکس، انگلس، استالین و مائو تزیین گشته‌بود.

نویسنده :   هلن گاردنر

مترجم :   محمدتقی فرامرزی

 ویراست چهاردهم هنر در گذر زمان اثرِ هلن گاردنر انتظارات علاقه‌مندان و پژوهندگان تاریخ هنر و هنرهای تجسمی را برآورده می‌کند و از آن بسی فراتر می‌رود. با گذشت بیش از نود سال از انتشار نخستین ویراست آن در سال 1926، همچنان یگانه پژوهش جامع دربارهٔ تاریخ هنر در عصر جدید به شمار می‌رود. هنر در گذر زمان همپای نسل‌ها رشد کرده و هیبت امروزش از دیروزش بسی بالیده‌تر است. استادان و مربیان و دانشجویان در سراسر جهان به‌مراتب مشتاقانه‌تر و پرشمارتر از روزگار خانم گاردنر در کلاس درس و پژوهش‌های خود از این اثر ارزشمند بهره می‌گیرند. واقعیت آن است که هنر در گذر زمان ده‌ها سال پیش از این به جایگاه پرخواننده‌ترین و آموزنده‌ترین گنجینهٔ تاریخ هنر و معماری و پیکرتراشی و هنرهای تجسمی به‌معنای عام آن، در دنیای انگلیسی‌زبان و کشورهای دیگر دست یافته است و همچنان در آن جایگاه به حیات خود ادامه می‌دهد. از شصت سال پیش تا کنون، بازنگری خلاقانه و تکمیل این اثر برای هر ویراست ادامه دارد و همواره بر دامنهٔ موضوعی بحث‌ها و فصل‌های آن افزوده می‌شود و هر ویراست‌ جدیدش مطالب در‌خور توجهی بیش از ویراست‌های پیشین دارد.هنر در گذر زمان با تکیه بر معیارها و سنت‌های پایه‌گذاری‌شده به کوشش هلن گاردنر و نویسندگان همکار و ویراستارانِ پس از او به اولین گزینهٔ دوره‌های پژوهش در تاریخ هنر جهان تبدیل شده است.