جرم زمانه ساز
7,500 تومان
آرش آذرپناه
رمانِ کوتاهِ «جرمِ زمانه‌ساز» نوشته‌ی «آرش آذرپناه» (1359) یک عاشقانه‌ی سیاسی‌ست.این نویسنده‌ی جنوبی که سال‌هاست در مطبوعات جدی قلم می زند و داستان می‌نویسد در این رمان سراغِ روزهای انقلابِ فرهنگی در اوایلِ دهه‌ی شصت رفته است. عشقی که در آن روزهای پر از آرمان و شور در جبرِ اتفاق‌ها گم می‌شود و ناگهان سال‌های سال بعد در یک دیدارِ اتفاقی جان می‌گیرد. آذرپناه روایتِ خود را در بازیابی زمانی استوار می‌کند که گذشته، تلف‌شده و حالا همان آدم‌های گم‌شده در سال‌های دهه‌ی شصت آرام‌شده و سر درگریبان هم‌دیگر را می‌یابند. در فضاهایی نامتعین. در قطار، کافه یا دانشگاه. سوال مهم در همین فرایند شکل می‌گیرد و آن اینکه رفتارهای سیاسی و حزبی چه‌قدر بر سرنوشتِ یک نسل تاثیر گذاشت و از آن‌ها چه ساخت؟ این احتمالا مهم‌ترین گره داستان است که خاطرات و واقعیت‌هایی تکان‌دهنده را رقم می‌زند. نویسنده‌ی جوان رمان در فصل‌های کوتاه و با استفاده از اتفاق‌های سیاسی و تاریخی در عمقِ صحنه‌اش از عشقی ناکام می‌نویسد که انگار می‌خواهد از نو شروع کند. آیا می‌توان زمان را دوباره احیاء کرد؟ رمان پاسخِ تازه‌ای به این پرسش همیشه‌گی دارد.
وقتی وارد شد در یک نگاه دریافت که هیچ‌چیز تغییر نکرده است؛ حتا میز و صندلی‌ها. پیشخدمت‌ها تک‌وتوکی جدید آمده بودند یا شاید قیافه‌ها یادش نمانده بود. چهار سال پیش البته یک‌بار سرزده آمده بود. ربع ساعتی بیشتر نشسته بود. قهوه‌ای نوشیده بود و به حالی گریز از آن‌جا رمیده بود. حالا پیش خودش می‌گفت که آبدیده‌تر شده است. خاطره‌ها دیگر خاطرش را نمی‌آزردند.
چند مرد و زنِ جوان که سیگارکشان بلندبلند می‌خندیدند، جای همیشگی را گرفته بودند. چه بهتر! کمی آن طرف‌تر می‌نشست. نشست. باز اما، زیرچوبی پنجره‌ها بود. رشته‌هایی از نور، از درز چارچوب پنجره، از جای خالی
محصولات مرتبط
بالاخره یه روزی قشنگ حرف می زنم
دیوید سداریس
مترجم: پیمان خاکسار
«بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم» شامل ۲۶ یادداشت طنز از سداریس است. سداريس پرمخاطب‌ترين طنزنويس پانزده سال اخير امريکاست. تمام کتاب‌هايش با مقياس‌های نجومي پرفروش‌اند. تاکنون تنها در امريکا هشت ميليون نسخه ازآثارش به فروش رسيده است و «بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم» به بیشتر زبان‌های زنده‌ی دنیا ترجمه شده است.
پیمان خاکسار می‌گوید: «سداريس مي‌خنداند. به مفهوم واقعي کلمه. از او نباید انتظاری را داشته باشيد که از کافکا و فاکنر و بورخس داريد. اتفاقاً در بيشتر طنزهايش، به‌خصوص در اين کتاب، فضاهای روشنفکری و روشنفکران را دست می‌اندازد و باعث خنده می‌شود.»
«بالاخره يه روزي قشنگ حرف مي‌زنم» يکي از پرفروش‌ترين کتاب‌های سال ۲۰۰۰ امريکا شد. سداريس به خاطر اين کتاب جايزه‌ی «ثربر» برای طنز امريکايي را برد و مجله‌ی «تايمز» او را طنزنويس سال نامید. سداریس در دسامبر سال ۲۰۰۸ از دانشگاه بيرمنگام دکترای افتخاری دريافت کرد. او تاکنون بيش از چهل مقاله در مجله‌ی «نيويورکر» چاپ کرده است.
بیا با جغدها درباره دیابت تحقیق کنیم
دیوید سداریس
مترجم: پیمان خاکسار
«بیا با جغدها درباره‌ی دیابت تحقیق کنیم» آخرین اثر «دیوید سداریس» طنزنویس آمریکایی‌ست که سال ۲۰۱۳ منتشر شده. سبک و سیاق نوشته‌های مجموعه تفاوت چندانی با آثار پیشین سداریس ندارد. فقط در این کتاب چند تک‌گویی وجود دارد از زبان آدم‌هایی به شدت عجیب و غریب که با آثار عمدتا اتوبیوگرافیک سداریس فاصله دارند..
این مجموعه کتاب شامل ۲۱ جستار از ۲۷ جستار کتاب اصلی‌ست که با ترجمه‌ی «پیمان خاکسار» منتشر شده است.
نشرچشمه پیش از این کتاب‌های «مادربزرگت رو از این‌جا ببر» و «بالاخره یه روزی قشنگ حرف می‌زنم» را از این نویسنده با ترجمه‌ی همین مترجم منتشر کرده است.
پرندگان می روند در پرو بمیرند
نام نویسنده : رومن گاری
نام مترجم : سمیه نوروزی
توی چمدان پر بود از اسباب بازی عروسک خرس های مخملی کلاه گیس فرشته و تیله های رنگی یک دست لباس بابانوئل هم بود پیراهنی قرمز با حاشیه ی سفید کلاه بی لبه ی منگوله دار و یک ریش سفید مصنوعی مرد چمدان را بست دست دختر جوان را گرفت و شروع به راه رفتن طرف بزرگراه قدیمی برف آسفالت را خیس کرده یود جاده زیر قدم هایشان می درخشید خیلی زود به تابلویی رسیدند که جهت و فاصله شان را با هامبورگ نشان میداد شصت و پنج کیلومتر مرد نگاهی به نوشته انداخت سرعتش را زیادتر کرد و با خوشحالی گفت تقریبا رسیدیم
جزء از کل
استیو تولتز
مترجم: پیمان خاکسار
استیو تولتز، نویسنده‌ی استرالیایی متولد ۱۹۷۲ سیدنی، اولین رمانش، جزء از کل، را در سال ۲۰۰۸ منتشر کرد. این کتاب با استقبال زیادی روبه‌رو شد و به فهرست نامزدهای نهایی جایزه‌ی بوکر راه پیدا کرد که کمتر برای نویسنده‌ای که کار اولش را نوشته پیش می‌آید. او این کتاب را پنج‌ساله نوشت. پیش از آن مشاغلی مثل عکاسی، فروشندگی تلفنی، نگهبانی، کارآگاه خصوصی، معلم زبان و فیلم‌نامه‌نویسی داشت. خودش در مصاحبه‌ای گفته: «آرزوی من نویسنده شدن نبود، ولی همیشه می‌نوشتم. در کودکی و نوجوانی شعر و داستان کوتاه می‌نوشتم و رمان‌هایی را آغاز می‌کردم که بعد از دو و نیم فصل، دیگر دوست نداشتم تمام‌شان کنم. بعد از دانشگاه دوباره به نوشتن رو آوردم. درآمدم خیلی کم بود و فقط می‌خواستم با شرکت در مسابقات داستان‌نویسی و فیلم‌نامه‌نویسی پولی دست‌و‌پا کنم تا بتوانم زندگی‌ام را بگذرانم، که البته هیچ فایده‌ای نداشت. زمانی که دائم شغل عوض می‌کردم یا، بهتر بگویم، از نردبان ترقیِ هر کدام از مشاغل پایین می‌رفتم، برایم روشن شد هیچ کاری جز نویسندگی بلد نیستم. رمان‌نویسی تنها قدم منطقی‌یی بود که می‌توانستم بردارم. فکر می‌کردم یک سال طول می‌کشد، ولی پنج سال طول کشید. زمان نوشتن تحت‌تأثیر کنوت هامسون، لویی فردینان سلین، جان فانته، وودی آلن، توماس برنارد و ریموند چندلر بودم.»
راهنمای کهکشان برای اتواستاپ زن ها
داگلاس آدامز
مترجم: آرش سرکوهی
آدامز در رمان راهنمای کهکشان برای اتو‌استاپ‌زن‌ها ژانر داستان‌های علمی ـ تخیلی را در ساختاری مستحکم و پیرنگی پُر‌کشش و جذاب، با طنزی عمیق، چند‌پهلو، پُرمعنا و هنرمندانه و زبانی روان تلفیق و اثری بدیع و بی‌همتا خلق کرد.
می‌دونی، آرمان‌گرایی چیز خوبیه. صداقت علمی و پای‌بندی به حقیقت در تحقیقات هم درسته. این‌ها همه‌ش سر‌جای خودشون معتبر و محترمن. جست‌و‌جوی حقیقت به هر بهایی، این هم خیلی شیکه و چی بهتر از این! اما، البته می‌بخشید ها، زمانی می‌رسه و آدم گاهی تو یه موقعیتی گیر می‌کنه که به این نتیجه می‌رسه که حقیقت محض علمی، اگه اصلاً وجود داشته باشه، اینه که به احتمال بسیار زیاد یه گله ابله دیوونه جهان چند‌بُعدی و بی‌نهایت ما رو اداره می‌کنن. اون وقت آدم دو راه بیشتر نداره: یا دوباره ده میلیون سال علاف بشه تا آخرسر برسه به همین جواب، یا پول رو بر‌داره و بزنه به‌چاک. من که انتخابم روشن و مشخصه…
سوختن در آب ، غرق شدن در آتش
چارلز بوکفسکی
مترجم: پیمان خاکسار
آمريکايي که بوکفسکي در اشعار و داستان‌هايش تصوير مي‌کند زمين تا آسمان با آن چيزي که در پس ذهن‌مان به‌عنوان سرزمين آرزوها ساخته‌اند تفاوت دارد. همان قدر پر از دورويي و فقر و تبعيض و فرصت‌طلبي که هر جاي ديگر. بوکفسکي همان قدر که زندگي را دوست داشت همان قدر هم از هر چيزي که زندگي را بيالايد متنفر بود. در جايي گفته: «من به‌خوبي اعتقاد دارم. چيزي که درون‌مان وجود دارد و مي‌تواند رشد کند. مثلا وقتي در جاده‌اي پر رفت و آمد غريبه‌اي به من راه مي‌دهد تا رد شوم. قلبم گرم مي‌شود.»
اين اولين‌بار است که مجموعه‌اي از اشعار بوکفسکي به فارسي منتشر مي‌شود. اشعار اين مجموعه از ميان چندين کتاب بوکفسکي انتخاب و ترجمه شده است. اگر به‌نظرتان مي‌رسد که بعضي بخش‌ها نثرگونه است دليل اين است که بوکفسکي از قافيه‌پردازي گريزان بود. تا اين حد که کسي جرئت نداشت در برابر او حرف از قافيه بزند! سؤال و جواب بوکفسکي که در انتهاي اين کتاب آمده شناخت خوبي از شخصيت بوکفسکي دست مي‌دهد. اگر قبل‌تر چيزي از بوکفسکي نخوانده‌ايد توصيه مي‌کنم که ابتدا سري به اين سؤال و جواب بزنيد.
قصه های یک دقیقه ای
ای‍ش‍ت‍وان ارک‍ن‍ی
تصویرگر: لاسلو ربر
ترجمه: ک‍م‍ال ظاه‍ری
ايشتوان اركني در سال 1912 در بوداپست به دنيا آمد. پدرش داروساز به‌نامي بود كه عنوان مشاور نخست‌وزير را داشت. پسر هم سنت خانوادگي را ادامه داد: پس از پايان تحصيلات در دبيرستانِ پياريست‌ها كه وابسته به كليساي كاتوليك بود، وارد دانشگاه شد و در هر دو رشته‌ي داروسازي و شيمي پايان‌نامه‌ي تخصصي گرفت.
گور به گور
ویلیام فاکنر
مترجم: ن‍ج‍ف دری‍اب‍ن‍دری
جان که می‌دادم (ترجمه شده به گوربه‌گور در فارسی) (به انگلیسی: As I Lay Dying) رمانی است اثر ویلیام فاکنر نویسنده شهیر آمریکایی و برنده جایزه نوبل ادبیات که نخستین بار در سال ۱۹۳۰ در آمریکا چاپ شد. عنوان کتاب برگرفته از کتاب ششم ادیسه اثر هومر است که در آن آگاممنون خطاب بهاودوسئوس جمله عنوان کتاب یعنی «As I Lay Dying» را به کار می‌برد.
…. این رمان را فاکنر در 1930- یک سال پس از (خشم و هیاهو) نوشته است. خود او مدعی بود که نوشتن آن را در ظرف شش هفته- آن هم با کار شبانه، پای کوره‌ی آتش یک نیروگاه محلی – به پایان رسانده و پس از آن هم دستی در آن نبرده است؛ ولی ساختمان داستان و ظرافت پیوندهای آن چنان است که خواننده گمان می‌کند باید بیش از این‌ها وقت و (عرق ریزی روح) صرف پروراندن آن شده باشد. در هر حال، این رمان را بسیاری از منتقدان ساده‌ترین و در عین حال کامل‌ترین رمان فاکنر می‌دانند. برخی حتی آن را شاهکار او نامیده‌اند. آنچه مسلم است، این رمان همیشه مدخل خوبی به دنیای شگفت و پر آشوب داستان‌های فاکنر به شمار رفته است؛ اگرچه در مورد همین رمان هم باید گفت که سادگی آن تا حدی فریبنده است و دقایق آن غالباً در نگاه اول آشکار نمی شود.
مردم در سیاست ایران (پنج پژوهش موردی)
یرواند آبراهامیان
ترجمه‌ی بهرنگ رجبی
نقش و جایگاهِ مردم در سیاست، از همان آغاز بخشی مهم از فعالیت‌های پژوهشی «یرواند آبراهامیان» بوده. در تاریخ‌نگاری‌هایش بیشتر تمرکز داشته روی تحولاتی که آدم‌ها به واسطه‌ی خیابان باعث شده‌اند تا تغییراتی که سیاستمداران سرِ میز مذاکره حاصل داده‌اند: او راویِ فشارهای از پایین است تا چانه‌زنی‌های در بالا ــ و در این مقاله‌هایش بیشتر از همه‌ی جاهای دیگر هم. دو مقاله‌ی نخست کتاب اواخرِ دهه‌ی شصتِ میلادی نوشته شده‌اند، اولی به نقشِ جمعیت‌های مردمی در تحولاتی می‌پردازد که نهایتاً به انقلابِ مشروطه انجامید و دومی، رد این اثرگذاری‌های مردمی را تا مقطعِ کودتای 1332 پی می‌گیرد. مقاله‌ی سوم که چهل سالی بعدتر از آن دو مقاله نوشته شده، سهمِ جمعیت‌های مردمی را در پیشبرد و پیروزیِ انقلابِ 1357 می‌سنجد و ضمناً، نشان می‌دهد دلبستگی به بررسیِ جایگاهِ مردم در سیاست، همه‌ی عمرِ پژوهشیِ آبراهامیان ادامه و دوام داشته. چهارمی مقاله‌ای است درباره‌ی سرخوردگیِ جمعی مردمی، بنیان‌گذارانِ فرقه‌ی دموکراتِ آذربایجان، از سازمانی سیاسی، حزبِ توده، و رو آوردن‌شان به مبارزه‌ی خودبنیاد. و پنجمی که متن ویراسته‌ی یک سخنرانی دانشگاهی است، گزارشی از فراز و فرودهای جنبش کارگری ایران می‌دهد در مقطعی کوتاه از تاریخِ ایران مدرن که آدم‌های خیابان توانستند بسیاری از خواسته‌های‌شان را به حاکمان تحمیل کنند.
مستأجر
رولان توپور
مترجم: کوروش سلیم‌زاده
داستانی خارق‌العاده که «پولانسکی» بر اساس آن فیلمی به‌یاد‌ماندنی ساخته است. مردی جوان که مدتی‌ست به دنبال خانه می‌گردد، اتاقی را کرایه می‌کند که پیش از وی زن جوانی در آن می‌زیسته و طرز مشکوکی خود‌کشی کرده‌است. مرد جوان اندک‌اندک در این اتاق با فضایی مالیخولیایی درگیر می‌شود و با آزارهای همسایگان به تدریج شخصیت و هویت خود را با آن زن یکی می‌پندارد. این سیر جنون‌آسا در طول رمان مدام تشدید می‌شود.
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.