داریوش و ایرانیان (تاریخ فرهنگ و تمدن هخامنشیان)

نويسنده:میسن کاری

مترجم:مریم مؤمنی

آداب روزانه شرح احوال و عادات کاری یکصد‌و‌شصت‌ویک شخصیت مشهوری است که در طول زندگی‌شان کارهای بزرگ کرده‌اند، خلاقیت خود را به کار گرفته‌اند و آثار مهمی برای بشر به جا گذاشته‌اند. در میان این شخصیت‌ها، هم هنرمند و فیلسوف دیده می‌شود، هم موسیقیدان و نقاش و مجسمه‌ساز، و هم کارگردان و دانشمند. هم می‌توان از آدم‌های معروف چند قرن گذشته ردی پیدا کرد و هم از بزرگان معاصر. میسن کاری برای نوشتن این کتاب از خاطرات، نامه‌‌ها، زندگی‌نامه‌ها، مصاحبه‌ها و دیگر منابع مربوط به این شخصیت‌های برجسته بهره برده است تا بتواند شرحی مختصر و مفید از خلق‌وخویشان به دست دهد.

“-شست‌و شو و استحمام واجب ترینِ ضروریات زندگی بتهوون بود. از این لحاظ به شرقی‌ها می مانست: از دید او، محمد(ص) حق داشت این همه وضوی روزانه را واجب کند.

-فروید، یک بار که به خواهر زاده‌ی هفده ساله اش سیگاری تعارف کرد و پسرک رد کرد، به او چنین گفت: «پسرم! سیگار کشیدن یکی از بزرگ‌ترین و ارزان‌ترین لذات زندگی است. اگر تصمیمت را گرفته‌ای که سیگار نکشی، فقط می‌توانم بگویم برایت متاسفم.»

-اغلب مردم هر روز کار می‌کنند و هر از چندی از رابطه‌ی جنسی بهره‌ای می‌برند. سیمنون هر روز رابطه‌ی جنسی داشت و هر چند ماه یک بار با کارش به عیش می‌نشست.در ایام اقامتش در پاریس، روزانه با چهار زن مختلف رابطه داشت. خودش تخمین می‌زد که در طول عمرش با ده هزار زن به بستر رفته است(همسر دومش نظری جز این داشت و می‌گفت این عدد هزار و دویست بیش‌تر نبوده است). او عطش جنسی خود را نتیجه‌ی کنجکاوی بی حد و حصر نسبت به جنس مخالف می‌دانست: «زنن همیشه برای من آدم‌هایی استثنایی بوده‌اند که بیهوده سعی کرده‌ام آن‌ها را درک کنم، تلاش بی وقفه در همه‌ی سال‌های عمر. اگر به ماجراجویی که دو ساعت یا ده دقیقه بيشتر دوام ندارند تن نمی‌دادم، چطور می‌توانستم در آثارم ده‌ها، بلکه صدها، شخصیت زن خلق کنم؟»

-برنارد مالامود: بیش از یک راه وجود دارد-در این باره یاوه بسیار گفته‌اند.تو خودت هستی، نه فیتز جرالدی نه تامس وولف. برای نوشتن باید بنشینی و بنویسی. زمان یا مکان خاصی هم ندارد. باید با خودت و سرشتت سازگار باشی. کافی است منضبط باشی، دیگر روش کار مهم نیست. اگر نویسنده منضبط نباشد، هیچ افسون همدلانه‌ای کارگر نمی‌افتد. راهش این است که برای خودت وقت دست و پا کنی(نه اینکه وقت بدزدی) و داستان خلق کنی. اگر داستان ها به ذهنت بیایند، آن‌ها را می‌نویسی و در مسیر درست خواهی بود. عاقبت هر کسی یاد می‌گیرد که مناسب‌ترین راه برای او کدام است. آن رازی که باید فاش شود خود تو هستی.

رمان پدرو پارامو که پیشگام رئالیسم جادویی است، در سال ۱۹۵۵ منتشر و با استقبال سردی روبه‌رو شد و در طول ۴ سال بعد فقط هزار جلد از آن به فروش رفت. این رمان جسورانه ساختار جدیدی را بدعت می‌گذارد، داستان را ساکنین مردهٔ دهکده‌ای افسانه‌ای به نام «کومالا» نقل می‌کنند. رمان بعدها شناخته شد و عمیقاً در ادبیات آمریکای لاتین تأثیر گذاشت.

گابریل گارسیا مارکز جمله‌ای از این کتاب را در «صد سال تنهایی» خود گنجاند. همچنین «شهر ارواح» رولفو که ساکنینش اشباح‌اند، تا اندازه‌ای منبع الهام شهر افسانه‌ای ماکوندوی مارکز شد. گابریل گارسیا مارکز گفته‌است که بعد از نوشتن چهار کتاب اولش، به عنوان یک رمان‌نویس احساس کرد که متوقف شده‌است و کشف کتاب «پدرو پارامو» در سال ۱۹۶۱ زندگی او را تغییر داد و مسیر تألیف شاهکارش، «صد سال تنهایی» را به او نشان داده و هموار کرد. مارکز دربارهٔ تمام آثار انتشار یافتهٔ رولفو می‌گوید: «نوشته‌هایی که به ۳۰۰ صفحه هم نمی‌رسند و معتقدم به همان حجم و ماندگاری آثار سوفوکل است.»

آندری ولوس

آندری ولوس در اواخر دهه‌ی 1990 در زندگی‌نامه‌ی کوتاهی نوشت: “همه‌ی آنچه می‌توانم درباره‌ی خودم بگویم در چند سطر می‌گنجد.در دوشنبه به دنیا آمدم.آن‌جا مدرسه را تمام کردم.در پژوهشکده‌ی نفت درس خواندم.متخصص ژئوفیزیک شدم.حتی در همین رشته کار کردم.در جوانی شعر می‌سرودم.گاهی چاپشان می‌کردند.مدت‌ها به ترجمه‌ی شعر از تاجیکی مشغول بودم.اولین داستانم حدود…حتی یادم نمی‌آید حدود چند سال پیش منتشر شد.ده؟دوازده؟بعد نوبت به کتاب نثرم رسید…خلاصه،زندگی پیش می‌رود و تمامش هم وقف ادبیات نشده است، لابد به همین دلیل است که دوستانم درباره‌ی من می‌گویند: همان است که نویسندگی هم می‌کند”

آندری ولوس در رمانی با یک طوطی با نثری ساده و روشن به مسئله‌ی غلبه‌ی نگرش تجاری و سرمایه داری بر دانش و فرهنگ می‌پردازد،مشکلی که ظاهرا ابعادی فراگیر و جهانی به خود گرفته است.در بخشی از کتاب می‌خوانیم: کالاباروف یک روز در میان راهی دادگاه می‌شود،چون پیوسته به کتابخانه‌اش سوءقصد می‌کنند،گاهی به ساختمانش و گاهی هم به زمینش.گاهی شرکت نفت می‌خواهد در آن ساکن شود و گاهی شرکت گاز.گاهی می‌خواهند به جای کتابخانه جایگاه سوختگیری با فناوری نانو درست کنند و گاهی پارک آبی.این سوءقصدها فعلا دفع شده است ولی اگر روزی کالاباروف را برکنار کنند،چه کسی برای دفاع از کتابخانه سپر به دست می‌گیرد و شمشیر می‌زند؟!

نویسنده :   کارل یاسپرس

مترجم :   عزت الله فولادوند

" مسيحيت را متهم مي‌کنم. وحشتناک‌ترين اتهامي را که تاکنون دادستاني بر زبان آورده عليه آن اقامه مي‌کنم. به نظر من، مسيحيت نهايي‌ترين شکل قابل تصور فساد است... کليساي مسيحي هيچ چيزي را از فساد خود مصون نگذاشته... من مسيحيت را يگانه نفرين و لعنتي عظيم، يگانه تباهي ذاتي عظيم مي‌نامم... انسان بايد در هنگام مطالعه عهد جديد دستکش به دست کند. نزديکي به اين همه پليدي انسان را به اين کار وا مي‌دارد... در آن همه چيز ترس و بزدلي، خودفريببي و ديده بر خود فروبستن است... آيا باز بايد اضافه کنم که در سراسر عهد جديد فقط يک سيماي شاخص وجود دارد که انسان ناچار است به او احترام بگذارد؟ پيلات، حاکم رومي [که دستور داد مسيح به صليب کشيده شود]." و ديگر اينكه " الکل و مسيحيت دو مخدر بزرگ اروپا هستند." فردريک نيچه (۱۸۴۴-۱۹۰۰) اين‌گونه در باب مسيحيت قضاوت مي‌کند. با وجود چنين حکمي چگونه مي‌توان از نسبت ميان نيچه و مسيحيت سخن گفت؟

کارل ياسپرس فيلسوف اگزيستانسياليست مسيحي کاملا متوجه اين مسئله هست اما تصريح مي‌کند که مي‌خواهد نشان دهد که اين نيچه ضد مسيح چقدر مسيحي است. قصد او دعوت به ژرف انديشي درباره حمله‌هاي اوست و نه کند کردن لبه تيز اين حمله. از نظر ياسپرس فقط خواننده سطحي و ظاهربيني که تندروي پرخاشجويانه نيچه او را کور کرده ممکن است فقط عناد و دشمني با هر چيز مسيحي را در او ببيند. از نظر ياسپرس حمله نيچه به مسيحيت چيزي جز پديده‌اي سطحي نبوده است و او نمي‌توانسته آن را قطعي و نهايي و بي‌چون و چرا بداند. با چنين نگاهي ياسپرس قصد دارد تا نسبت ميان نيچه و مسيحيت را واكاوي كند.