نام نویسنده : محمدقلی یوسفی

این کتاب به تحلیل مسائلی می‌پردازد که برای کشورهای توسعه‌نیافته حائز اهمیت‌اند. مؤلف سعی کرده است با تحلیل ریشه‌ای مسائل، خوانندگان را از افتادن در دام تحلیل‌های صوری متغیرهای ظاهری و بی‌بنیان برحذر دارد. در بررسی کلینیکی اقتصاد، نهادها به‌مثابه عناصر کلیدی توسعه معرفی می‌شوند، اما برخلاف تصور مرسوم در اندیشه‌های سنتی اقتصاد توسعه، نهادها، مناسب و یا سازگار با فرایند توسعه فرض نمی‌شوند بلکه بر طراحی و تدوین آن‌ها متناسب با شرایط و برقراری حاکمیت قانون، آزادی فردی، حقوق مالکیت، کنترل فساد و رانت، شفافیت و پاسخگویی تأکید می‌گردد. اعتقاد بر این است که نهادها هستند که فرصت‌ها، انگیزه‌ها، ریسک‌ها و محدودیت‌ها را تعیین و سیاست‌ها را طراحی و تدوین می‌نمایند.

برخلاف تصور مرسوم، در این‌جا «رشد و توسعه» و نیز «بازار و آزادی» مترادف تلقی نمی‌شوند و مسیر توسعه یگانه و خطی منظور نمی‌شود و یا «رشد و توزیع»، «عدالت و کارایی»، «درونگرایی و برونگرایی» و «تورم و بیکاری» متضاد دانسته نمی‌شوند بلکه بر جنبه‌های تکمیلی آن‌ها تأکید می‌شود و مسیر توسعهٔ چندگانه و زیگزاگی معرفی می‌شود، مسیری که در آن، انسان «هدف» و خود «وسیلهٔ» توسعه شمرده می‌شود. و بر این نکته تأکید می‌شود که «رشد» بدون عدالت و آزادی، توسعه را از قالب تهی می‌سازد.

نام نویسنده : فریتیوف کاپرا

نام مترجم : محمد حریری اکبری

اصول طراحی مؤسسه‌های اجتماعی آیندهٔ ما باید همخوان و هم‌ساز با اصول سازمانی‌ای باشد که طبیعت برای پایدارسازی شبکهٔ حیات فراهم آورده است. برای نیل به این مقصود، چارچوب مفهومی یکپارچه‌ای به منظور فهم ساختارهای مادی و اجتماعی ضروری خواهد بود. نیّت مؤلف این کتاب تهیه و تدوین طرح اولیهٔ چنین چارچوبی است.

نویسندهٔ کتاب، فریتیوف کاپرا، فیزیکدان شناخته‌شده در سطح جهانی، مؤلف تائوی فیزیک، نقطةٔ عطف، عقل نامتعارف، شبکهٔ حیات و تعلق داشتن به کیهان است. وی جایزهٔ کتاب امریکا را از آن خود کرده است. در زمان حاضر مدیریت مرکزی وابسته به دانشگاه برکلی در کالیفرنیا را به‌عهده دارد.

 غلامحسین مقدم حيدري

آرای پل فایرابند، فیلسوف علم معاصر، یکی از جنجال‌برانگیزترین فلسفه‌ها درباره‌ «عقلانیت» و به‌ویژه «عقلانیت علم» است. او معتقد است که عصر روشنگری با تأکید بر عقلانیت سعی کرد تا حاکمیت کلیسا را به چالش کشد و بدین‌گونه زمینه را برای مهیاشدن آموزه‌هایی هم‌چون آزادی، برابری و فردگرایی فراهم آورد. اما به‌تدریج عقلانیت که گمان می‌شد عالی‌ترین وجه آن را می‌توان در علم یافت، خود سنتی شد که جایگزین کلیسا گردید و تمام امورات انسانی را در زیر سیطره‌ی خود قرار داد. فایرابند با پژوهش‌های فلسفی و تاریخی خود سعی می‌کند نشان دهد که نه‌تنها علم مثل اعلی عقلانیت نیست، بلکه عقلانیت خود سنتی در میان سنت‌های دیگر است نه برتر از آن‌ها. این اثر قصد دارد با بازسازی آرای فایرابند درباره عقلانیت علم و بررسی پیامدها و پارادوکس‌های آن، از بدفهمی فلسفه او اجتناب کند، آن‌چه فلسفه فایرابند همواره با آن مواجه بوده است.