مي‌خواهم در عمر باقي مانده‌مان تمام كارهايي را انجام دهم كه اگر همان روز اول با تو ازدواج مي‌كردم، انجام مي‌دادم. مي‌خواهم با تو به خريد بروم. با تو به ساحل بروم. با تو به پمپ بنزين بروم. با تو تلويزيون ببينم. با تو در ميان آدم‌ها راه بروم. با تو در خيابان‌هاي لعنتي اين شهر راه بروم و دستانت را محكم در دست بگيرم. نمي‌خواهم در خفا و در رويا تو را داشته باشم. نمي‌خواهم از نداشتنت شرمنده باشم. دوست دارم از هر آن چيزي كه بين ما هست، لذت ببرم و به آن افتخار كنم.
حالا نوبت انتظار براي درآميختن تن و ترياك بود و سپردن افسار افكار به گمان شيرين آزادي. كسي چه مي‌داند، شايد اين بهترين راه براي دريافت و درك حال باشد. حال و روز و سرگذشتي لبريز از بدبياري، خيانت، تحقير، فلاكت، خفت، رسوايي، پدر و مادري تلف‌شده از تيفوس، هارپر ويليامز غرق در الكل، تلاش‌هاي بي‌ثمر و رهاشده و شانس‌هاي سوخته. اما سامنر با وجود همه اين فراز و فرودها هنوز زنده بود و به نظر مي‌رسيد بدترين‌ها را پشت سر گذاشته است، هر چند پوچي او غيرقابل كتمان بود و جراح بايد مرتبه پست خود را در آن لكنده مي‌پذيرفت. هيچ و پوچي كه مي‌توانست دريچه‌اي باشد به سوي دنيايي جديد. آنجا كه گم نخواهي شد و آزادي متاعي است خريدني. شايد اين ترس لعنتي نيز نشانه غافلگيركننده‌اي از عدم قطعيت و حركتي ديوانه‌وار به سوي آن جهان بي‌كران بود.
«Sellout» نام رمان «بیتی» و طنز تلخی است که به سیاست‌های نژادی در آمریکا و به ویژه هویت‌نژادی در لس‌آنجلس پرداخته است. شخصیت اصلی داستان فروشنده مواد مخدر است و رقیب اصلی‌اش، او را «Sellout» صدا می‌زند. «Sellout» در زبان عامیانه آمریکایی به معنای خیانت است. این واژه همچنین تمام شدن یک‌جای بلیت‌های کنسرت، تئاتر یا رویدادهای اینچنینی هم معنی می‌دهد.
«پل بیتی» به عنوان نویسنده‌ای متولد لس‌آنجلس، اولین آمریکایی است که پس از تغییر قوانین جایزه «بوکر» توانسته آن را به دست بیاورد. جایزه ۵۰ هزار پوندی «من بوکر» اولین‌بار در سال ۱۹۶۹ برگزار شد و بهترین اثر ادبیات داستانی که به زبان انگلیسی نوشته شده را برمی‌گزیند. این جایزه بیش از ۴۰ سال تنها به نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع، انگلیسی‌ها و ایرلندی‌ها تعلق می‌گرفت، اما از سال ۲۰۱۳ با وضع قوانین متفاوت، تمام آثار نوشته‌شده به زبان انگلیسی حق شرکت در آن را پیدا کرده‌اند.
رمان طنز برنده «بوکر» این نویسنده ۵۴ ساله که بامداد امروز طی مراسمی در «گیلدهال» لندن جایزه‌اش را دریافت کرد، به خاطر پرداختن به مسائل نژادی در آمریکا از سوی داوران این جایزه با «مارک تواین» و «جاناتان سوییفت» مقایسه شده است.
«بیتی» پیش از این گفته بود احتمالا هضم این رمان برای خوانندگان سخت باشد، اما «آماندا فورمن» رییس هیات داوران «من بوکر» این دوره، چندان با او موافق نیست. او گفته است: ادبیات داستانی نباید آسان باشد. این کتابی است که خواننده را با بی‌خیالی تمام، میخ‌کوب میکند... و دقیقا به همین خاطر کار خوبی است.
کولسون وایت هد
معصومه عسکری
کتاب راه‌آهن زیرزمینی (The Underground Railroad) به قلم کلسن وایتهد (Colson Whitehead) برندهجایزه پولیتزر در بخش داستان در سال ۲۰۱۷ شد. وایتهد قبل از این رمان، پنج کتاب رمان دیگر نوشته بود و تعدادی مقاله و کتاب غیرداستانی از او منتشر شده بود. اما آخرین رمان او؛ راه‌آهن زیرزمینی موفق‌ترین اثر او تاکنون به شمار می‌رود، این کتاب در سال ۲۰۱۶ برنده جایزه کتاب ملی شد، به عنوان یکی از کتاب‌های باشگاه کتابخوانی اپرا انتخاب شد و همچنین در لیست کتاب‌های منتخب برای تعطیلات تابستانی باراک اوباما جای گرفت. کسب جایزه پولیتزر در ادامه‌ی این موفقیت‌ها، این زنجیره را تکمیل کرد تا کتاب راه‌آهن زیرزمینی در سراسر دنیا معرفی و خوانده شود.
کتاب راه‌آهن زیرزمینی در مورد برده‌داری در تاریخ آمریکاست. وایتهد می‌گوید ایده و طرح داستان را از سال ۲۰۰۰ در ذهن داشته اما آن زمان خود را آن‌قدر نویسنده چیره‌دستی تصور نمی‌کرد که بخواهد به این داستان بپردازد و ترجیح داد اول تجربه‌ی بیشتری کسب کند. عنوانراه‌آهن زیرزمینی اشاره به شبکه‌ای بزرگ دارد که در خفا و پنهانی فعالیت می‌کردند تا به برده‌ها برای فرار به شمال کمک کنند. افراد فعال در این شبکه از هر قشری بودند، اعم از سفیدپوست یا سیاهپوست، اما اکثر آن را سیاهپوستان تشکیل می‌دادند. در این شبکه که نام راه‌آهن زیرزمینی برای انتخاب شده بود اصطلاحاتی مورد استفاده قرار می‌گرفت که واقعا در راه‌آهن و قطار به کار می‌رود. وایتهد در داستان خود این مفهوم را وام گرفته است.
قهرمان داستان برده ۱۵ ساله‌ای به نام کورا است که تصمیم می‌گیرد به همراه یک برده تازه‌وارد به نام سزار از مزرعه پنبه‌ای که در آن کار میکند بگریزد. اما نقشه آن طور که آنها پیش‌بینی کرده‌بودند پیش نمی‌رود و این باعث می‌شود که ماجراهای هیجان‌انگیز و پرریسکی برای آنها رقم بخورد. وایتهد قبل از به تحریر درآوردن کتاب فکر می‌کرد که شخصیت اصلی داستانش یک مرد جوان است اما بعد از اینکه شروع به نوشتن کرد این ذهنیتش تغییر کرد و شخصیت اصلی داستان به جای یک مرد جوان، یک دختر نوجوان از آب درآمد.
ابتدای کتاب به توصیف مصائب و دردهای زندگی به عنوان یک برده می‌پردازد. این مشکلات و همچنین ارتباط بین برده‌ها به گونه‌ای بسیار تاثیرگذار نوشته شده است. وایتهد در این مورد می‌گوید خیلی سخت بود که جنبه‌های روانشناسی این مزرعه را به تصویر بکشم، چه کسی میتواند درک کند مردمی که از بدو تولد با آنها وحشیانه رفتار شده، به آنها تجاوز شده و از انواع آسیب‌ها رنج می‌برند؛ چگونه با هم رفتار می‌کنند؟ او معتقد است برده‌های این مزرعه نمی‌توانند مثل داستان کلبه عمو تم با هم مهربان باشند و به هم کمک کنند، ناملایمتی‌ها باعث شده که آنها حتی برای یک لقمه بیشتر از غذا با هم در جنگ باشند. او برای نوشتن این کتاب تحقیقات زیادی انجام داد، داستان‌های زیادی را خواند و به داستان‌های شفاهی زیادی گوش داد تا بتواند وضعیت برده‌ها را هر چه بیشتر نزدیک به واقعیت توصیف کند.
«خانم ميشل ظرافت جوجه‌تيغي را دارد: از بيرون پوشيده از خار، يك قلعه‌ي واقعي نفوذناپذير، ولي احساسم به من مي‌گويد كه از درون او به همان اندازه‌ي جوجه‌تيغي ظريف است، حيوان كوچك بي‌حال، به‌شدت گوشه‌گير و بي‌اندازه ظريف.» (از متن كتاب)
ظرافت جوجه‌تيغي دومين رمان موريل باربري، نويسنده‌ي چهل‌ساله‌ي فرانسوي، است كه جايزه‌ي برتر سال 2007 اتحاديه‌ي ناشران فرانسه به آن تعلق گرفته است. رمان نخست اين نويسنده به نام شكم‌بارگي به چندين زبان ترجمه شده است.
مارگارت اتوود
شيرين احدزاده
مارگات آتوود نویسنده ی بیش از 45 عنوان کتاب داستان، شعر و نقد ادبی است که بیشتر آن ها در چهل و چند کشور جهان منتشر شده اند. از جمله مهم ترین کتاب های وی میتوان به سرگذشت ندیمه، چشم گریه، نامزد دریافت جایزه بوکر، گریس دیگر برنده جایزه گیلر در کانادا و جایزه پرمیو موندلو د ایتالیا، آدمکش کور برنده ی جایزه بوکر در سال 2000، اوریکس و کریک نامزد دریافت جایزه بوکر در سال 2003، سال سیل، و مدآدام اشاره کرد. او در حال حاضر به همراه گریم گیبسون، نویسنده، در تورنتو زندگی می کند.
قسمتی از داستان
من در آن نور اندک، پوشکین، لرد بایرون و شعرهای جان کیتس را می خواندم. چیزهایی دباره عشق تباه شده، بی اعتنایی و هم چنین شیرینی مرگ آموختم. این افکار برایم آرامش بخش بود. مادرم برایم سیب زمینی، نان و فنجانی خون می آورد و لگن را از اتاق بیرون می برد. زمانی عادت داشت موهایم را شانه بزند، قبل از اینکه مشت مشت بریزند. عادت داشت مرا در آغوش بگیرد و گریه کند، ولی دیگر چنین کاری نمی کند. به جایش سعی میکند هر چه سریع تر از اتاقم بیرون برود. به رغم تلاشی که برای پنهان کردنش دارد، واضح است که از من نفرت دارد. احساس تاسف برای یک نفر، مدت کوتاهی دوام دارد و بعد احساس خواهید کرد که رنج ان ها نوعی ظلم در حق شماست.
صد سال تنهایی (به اسپانیایی: Cien años de soledad) نام رمانی به زبان اسپانیایی نوشته گابریل گارسیا مارکز که چاپ نخست آن در سال ۱۹۶۷ در آرژانتین با تیراژ ۸۰۰۰ نسخه منتشر شد. تمام نسخه‌های چاپ اول صد سال تنهایی به زبان اسپانیایی در همان هفته نخست کاملاً به فروش رفت. در ۳۰ سالی که از نخستین چاپ این کتاب گذشت بیش از ۳۰ میلیون نسخه از آن در سراسر جهان به فروش رفته و به بیش از ۳۰ زبان ترجمه شده است. جایزه نوبل ادبیات ۱۹۸۲ به گابریل گارسیا مارکز به خاطر خلق این اثر تعلق گرفت.
«خيلي سال بعد، جلوي جوخه آتش، سرهنگ آئورليانو بوئنديا بي‌اختيار بعدازظهر دوري را به ياد آورد كه پدرش او را برد تا يخ را بشناسد.»
رمان «صد سال تنهايي» بي‌ترديد يكي از شاهكارهاي جاويدان ادبيات آمريكاي لاتين است كه در روستاي خيالي «ماكوندو» مي‌گذرد. به گفته ماريو بارگاس يوسا: «ظهور ماكوندو، آفريده تخيل بارور گابريل گارسيا ماركز، موجب «زمين‌لرزه‌اي ادبي» در آمريكاي لاتين شد.» دنياي خيالي ماكوندو مكاني است كه در آن رويدادهاي شگفت‌آور، تراژدي محض و مسخرگي افسار گسيخته، بسان واقعيت‌هاي مطلق، كنار هم جاي مي‌گيرند و راوي با لحني قاطع و كاملا قانع‌كننده بازگويشان مي‌كند.
در این رمان به شرح زندگی شش نسل خانواده بوئندیا پرداخته شده‌است که نسل اول آنها در دهکده‌ای به نام ماکوندو ساکن می‌شود.
ناپدید شدن و مرگ بعضی از شخصیت‌های داستان به جادویی شدن روایت‌ها می‌افزاید. صعود رمدیوس به آسمان درست مقابل چشم دیگران کشته شدن همه پسران سرهنگ آئورلیانو بوئندیا که از زنان در جبهه جنگ به وجود آمده‌اند توسط افراد ناشناس از طریق هدف گلوله قرار دادن پیشانی آنها که علامت صلیب داشته و طعمه مورچه‌ها شدن آئورلیانو نوزاد تازه به دنیا آمده آمارانتا اورسولا از این موارد است. به اعتقاد بسیاری او در این کتاب سبک رئالیسم جادویی را ابداع کرده است. داستانی که در آن همهٔ فضاها و شخصیت‌ها واقعی و حتی گاهی حقیقی هستند، اما ماجرای داستان مطابق روابط علّی و معلولی شناخته شدهٔ دنیای ما پیش نمی‌روند.
اسم من رافائل است تا اين لحظه چهارده سال از زندگي‌ام را پشت ميله‌هاي زندان سپري كرده‌ام. با برادر كوچكترم ويليام، جواهراتي به ارزش سي ميليون يورو را به سرقت برده‌ايم. اين اتفاق قرار بود بهترين رخداد زندگي‌مان باشد ولي در عوض تبديل به يك حمام خون شد. دو كشته و يك زخمي. فرد زخمي برادرم است. بنابراين بايد او را به جايي برسانم كه بتوانم در اسرع وقت درمانش كنم....
براي N، روايتگر چهار جوان است كه در صحنه قتل يك زوج كه در آپارتمان خود در برجي مجلل كشته شده‌اند حضور داشته‌اند. روايت چهار جوان از آن‌چه كه رخ داده پليس را قانع مي‌كند، اما هر چهار نفر دروغ گفته‌اند و كليد معماي دروغ هر يك را بايد در گذشته و سرگذشت آنها جستجو كرد. چه كسي چه دروغي را براي حفاظت از كدام گفت؟ براي آن‌هايي كه به زندگي من مهر و عشق وارد كردند... براي N.
بهزاد عبدي
بهزاد عبدی متولد 65 است و پیش از این مجموعه شعر "باد به دنبال خودش می گردد" را توسط نشر مروارید منتشر کرده بود. وی شاعر، نویسنده و منتقدی است که علاوه بر این دو مجموعه شعر، مجموعه داستانی با عنوان "درخت شلوار" را در دست چاپ دارد. عبدی همچنین در سال های اخیر با روزنامه ها و مجلات گوناگونی هم کاری داشته است.
آینده ام
در آینه ی کوچکش جا مانده بود
آینه را در کیف کوچکش
دفن کرد و رفت
حالا هرچه می شویم
پاک نمی شود اندامش
از حافظه ی دست هام
تنها شده ام
مثل رد پای گربه ای حامله در برف
مثل پیرهنی که زنی زیبا
هنگام مرگ به تن دارد
از یاد رفته ام
مثل جمعیتی
جا مانده از قطار
به زودی
به زودی
به زودی تمام می شوم
و سطرهای این شعر
خیال های وحشی در اسبی است
که می دود
در دشت ها و قطارها و خیابان ها
می دود و
می دود و
می دود و
هر بار خود را
در تنهایی اصطبل
پیدا می کند
عشق ما اجتناب ناپذیر بود آلما،من همیشه این را می دانستم،هرچند سال ها با این حقیقت جنگیدم و سعی کردم تو را از ذهنم پاک کنم،و می دانستم که نمی توانم این کار را از صمیم قلب انجام بدهم وقتی تو مرا بی دلیل ترک کردی،واقعا آن وضعیت را درک نکردم احساس کردم فریب خورده ام اما در طول اولین سفرم به ژاپن فرصتی به من دست داد که آرام شوم و کم کم پذیرفتم که تو را در این دنیا از دست داده ام دیگر دست از فکر و خیال و حدس زدن این که چه بین ما رخ داده برداشتم.هیچ امیدی نداشتم که دوباره با هم باشیم.حالا بعد از چهارده سال جدایی که روز به روزش را به تو فکر کردم،درک کردم که ما هیچ وقت نمیتوانستیم زن و شوهر بشویم هرچند که آن احساسات نزدیک مان را هم نمیتوانیم دور بیندازیم من از تو دعوت میکنم که عشق مان را در یک حباب زنده نگه داریم و از خارهای زندگی حفظش کنیم آن را برای آخر عمرمان و حتی برای بعد از مرگ مان دست نخورده نگه داریم.ما میتوانیم عشق مان را برای همیشه زنده نگه داریم.
مردم كتاب‌هايي را كه دوست دارند به اشتراك مي‌گذارند. آنها مي‌خواهند حس خوبي كه موقع خواندن كتاب‌ها احساس كرده‌اند يا ايده‌هايي را كه در صفحات كتاب‌ها يافته‌اند، با دوستان و خانواده سهيم شوند. خواننده كتاب با به اشتراك گذاشتن يك كتاب محبوب سعي مي‌كند همان شور، شادي، لذت و هيجاني را كه خودش تجربه كرده است با ديگران سهيم شود. چرا؟ سهيم شدن عشق به كتاب‌ها و يك كتاب بخصوص با ديگران كار خوبي است. اما از طرفي هم، براي هر دو طرف تمرين دشواري است. درست است كه اهداكننده كتاب روحش را بري نگاهي رايگان آشكار نمي‌كند، اما وقتي كتابي را با اين اعتراف كه يكي از كتاب‌هاي مورد علاقه‌اش است هديه مي‌كند، انگار كه روحش را عريان كرده است. ما همان چيزي هستيم كه دوست داريم بخوانيم. وقتي اعتراف مي‌كنيم كتابي را دوست داريم، انگار داريم اعتراف مي‌كنيم كه آن كتاب جنبه‌‌هايي از وجودمان را به خوبي نشان مي‌دهد، حتي اگر آن جنبه‌ها معلوم كند كه ما هلاك خواندن رمان‌هاي عاشقانه‌ايم، يا دلمان لك زده براي داستان‌هاي ماجراجويانه، يا اين‌كه در خفا عاشق كتاب‌هاي جنايي هستيم.
نقد و بررسی‌ها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.