مکس تگمارک جمیل آریایی ما در آستانه دوران جدیدی ایستاده‌ایم. آنچه روزگاری علمی تخیّلی می‌نمود، شتابان به واقعیّت می‌پیوندد و هوش مصنوعی، جنگ‌ها، جنایات، عدالت، اشتغال، جامعه و حتّی حسّ انسان بودن ما را دگرگون می‌کند. هوش مصنوعی، بیش‌از هر تکتولوژی دیگری، توانایی آن را دارد که انقلابی در آینده‌ی جمعی ما به پا کند و برای کندوکاو این آینده، چه کسی مناسب‌تر از ماکس تگمارک، استاد کیهان‌شناسی دانشگاه MIT و بنیان‌گذار انستیتوی آینده‌ی حیات که پژوهش‌های کنونی‌اش به سودمندسازی هوش مصنوعی اختصاص دارد. در این کتاب، تگمارک ما را به ژرفای پژوهش‌های هوش مصنوعی می‌برد و با اساسی‌ترین پرسش‌های زمانه آشنا می‌کند. آیا با اتوماسیون، بدون این که انسان‌ها درآمد یا هدف از زندگانی را از دست بدهند، می‌توانند به آسایش برسند؟ چگونه مطمئن شویم که سامانه‌های هوش مصنوعی آینده، بدون این که خراب شوند، نادرست عمل کنند، و هک شوند، آنچه را ما می‌خواهیم انجام می‌دهند؟ آیا باید از تسلیحات سلاح‌های آتش به اختیار کُشنده، هراسان باشیم؟ آیا هوش مصنوعی به حیات کمک خواهد کرد تا بیش‌از گذشته نشو ونما کند، یا این ماشین‌ها سرانجام همه‌ی شغل‌های ما از ما می‌ستانند و دست‌آخر جایگزین ما می‌شوند؟

نام نویسنده : آنتونیو داماسیو

نام مترجم : رضا امیر رحیمی

آنتونیو داماسیو استاد پرتغالی علوم اعصاب در دانشگاه کالیفرنیای جنوبی و استادیار موسسه سالک است. وی دکتری خود را در رشته علوم اعصاب از دانشگاه لیسبون اخذ کرد و تاکنون چندین عنوان کتاب معتبر در این زمینه نوشته است. براساس مقاله‌ای که در سال ۲۰۱۴ در نشریه معتبر «روانشناسی علمی» منتشر شد، داماسیو در فهرست ۱۰۰ روانشناس برتر قرن قرار گرفت. همچنین او یکی از ۵۰ اندیشمند کلیدی در علوم انسانی در قرن گذشته لقب گرفت.

داماسیو صاحب نظریه است که بر اساس آن نقش احساسات و سازوکاری که به واسطه آن در مغز ایجاد می‌شود را در شناخت اجتماعی و تصمیم‌گیری را روشن کرده است. این ویژگی به ایجاد یک تصویر ذهنی از خود و دیگران می‌انجامد و نتیجه آن نه تنها در علوم شناختی، بلکه در حوزه‌هایی همچون فلسفه تاثیرگذار بوده است. او نظریه‌اش را با بیانی جذاب و فراگیر در یکی از کنفرانس‌های «تد»‌ برای عموم تشریح کرد.

«خویشتن به ذهن می‌آید: ساختن مغز آگاه» یکی از کتاب‌های مهم داماسیو است. او در این کتاب که ماحاصل ۳۰ سال مطالعه و پژوهش وی است به دو پرسش اساسی پاسخ می‌دهد: نخست مغز چه گونه ذهن را می‌سازد؟ دوم مغز چه گونه آن «ذهن» را آگاه می‌کند؟

ریچارد داکینز

دكتر محمود بهزاد – شهلا باقری

ساعت ساز نابینا (به انگلیسی: The Blind Watchmaker) با زیرفرنام چرا شواهد فرگشت، نشان‌دهندهٔ جهان بدون طراح است در سال ۱۹۸۶ به دست ریچارد داوکینز نوشته شد. در این کتاب او توضیحات و استدلال‌هایی برای فرگشت به وسیلهٔ انتخاب طبیعی عنوان نموده‌است. هچنین بر نقدهایی که بر کتاب قبلی‌اش «ژن خودخواه» نوشته شده بود پاسخ داده‌است. هر دو کتاب با هدف عمومی‌ترکردن فرگشت ژن-محور نگاشته شده‌اند.

نام کتاب به شکلی متاثر از تشبیهی است که کشیش قرن هجدهمی ویلیام پالی به کار برد. تشبیه پالی به طور کلی چنین بود که: حتی اگر شما ندانید که ساعت چیست، طراحی چرخ دنده‌ها و فنرها و طرز چینش آنها در کنار همدیگر برای یک مقصود خاص، شما را وامی‌دارد که نتیجه بگیرید که «این ساعت باید سازنده‌ای داشته باشد، کسی که آن را به منظوری خاص طراحی کرده‌است؛ سازنده‌ای که از سازوکار آن آگاه‌است، و کاربردی برای این طراحی داشته‌است». «اگر این نتیجه‌گیری در مورد یک ساعت ساده درست باشد، پس آیا کاملاً درست نیست که در مورد چشم، گوش، کلیه، مفصل آرنج، و مغز هم گفته شود که طراح هوشمند و هدفمندی دارند؟ این ساختارهای زیبا، پیچیده، ظریف، و آشکارا طراحی‌شده به مقصود خاص هم باید طراحی، ساعت‌سازی، داشته باشند - که هماناخداست.

پالی به این طریق برهان نظم را بیان کرد که مورد علاقهٔ خداباوران قرار گرفت. داوکینز در تشبیهی تازه، طراحی انسان و توانایی او در برنامه‌ریزی را با انتخاب طبیعی مقایسه می‌کند؛ و به این دلیل فرآیند فرگشت را متناظر با ساعت‌ساز نابینا می‌گیرد.

انتخاب طبیعی یعنی فرآیند ناآگاه، کور و در پایه غیرشانسی که داروین آن را کشف کرد، هیچ هوشی ندارد. اگر بخواهیم بگوییم فرگشت نقش یک ساعت‌ساز را در طبیعت بازی می‌کند، می‌توان گفت آن یک ساعت‌ساز نابینا است.

داوکینز در تکمیل استدلال‌های خود، که در واقع انتخاب طبیعی می‌تواند سازگاری‌های پیچیدهٔ ارگانیسم‌ها را توضیح دهد؛ این مسئله را عنوان می‌کند که میان توانایی به وجود آمدن پیچیدگی از «یک فرآیند سراسر تصادفی»، در مقابل «تصادفی که با انتخاب فزاینده همراه باشد» تفاوت بسیار هست. او این مسئله را با استفاده از برنامه راسو نشان می‌دهد. سپس انتخاب مصنوعی را در مدل کامپیوتری که با استفاده از برنامهٔ آموزشی پیشرفته‌تر ساختهٔ خودش تهیه کرده بود، بهتر نشان داد.

در اواخر کتاب، پس از بحث دربارهٔ توانایی فرگشت برای توضیح دلیل پیچیدگی حیات، داوکینز آن را به عنوان دلیلی بر ضد وجود خدا به کار می‌برد. «یک آفریدگار که توانایی نظم بخشیدن به پیچیدگی‌های جهان را دارد، و به طور لحظه به لحظه یا با هدایت فرگشت را اداره می‌کند،... باید خودش در وهلهٔ نخست به شدت پیچیده باشد...» او این اعتقاد را بدیهی پنداشتن پیچیدگی منظم بدون ارائهٔ توضیح و دلیل دانسته‌است.

در مقدمهٔ کتاب، داوکینز عنوان کرده که کتاب را «نه تنها به جهت متقاعدکردن خواننده از اینکه جهان‌بینی داروینی درست است، بلکه از این جهت که تنها نظریهٔ شناخته شده‌ای است که در اصل قادر به حل مشکل وجود داشتن ماست» نوشته‌است.

ویرایشی جدید از این کتاب در سال ۲۰۰۶ منتشر گشت.