با وجود قرن‌ها تلاش دانشمندان درباره ی این سوآل که حیات چیست؟ هنوز تعریف جامعی برای آن وجود ندارد. اولین بار اروین شرودینگر این سوال را در کتاب حیات چیست؟ مطرح کرد و معتقد بود که درک وراثت - اینکه ژن‌ها چیستند و چگونه وفادارانه از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شوند - کلید حل این معما است. اما پل نرس معتقد است «فقط» رمزگشایی از وراثت نمی‌تواند جواب مسئله باشد. به جای آن، پنج مفهوم در زیست شناسی را مطرح می‌کند که همچون نردبانی است که باید از آن پله پله بالا رفت تا به درک بهتری از نحوه فعالیت حیات برسیم. این پنج مفهوم عبارتند از: «سلول»، «ژن»، «تکامل از طریق انتخاب طبیعی»، «حیات به مثابه شیمی» و «حیات به مثابه اطلاعات».

نویسنده: پلوتارک

مترجم: رضا مشایخی

پلوتارک از تاریخ‌نگاران، زندگی‌نامه‌نویسان و مقاله‌نویسان یونان باستان بود. وی پسر اتوبولوس از مردمان خرونه در مرکز یونان است.نام پدر پلوتارک اتوبولس بود. وی در یکی از خانواده‌های مهم شهر خرونه در مرکز یونان به‌دنیا آمد. او به سال ۶۶ میلادی به گاه دیدار نرون قیصر روم از آتن در این شهر بوده است.

بعدها در یونان و مصر به سیاحت پرداخته و چند صباحی در روم زیست و مورد عنایت تراژان واقع گشته و از جانب او به امارت شهری گماشته شد. پلوتارخ سالهای آخر زندگیش را در زادگاه خود که به رسوم و آداب و مردمانش دلبستگی فراوان داشت گذراند و در آنجا مدرسه‌ای گشود و حلقه درس داشت.در فهرست معروف به لامپیریاس شماره نوشته‌ها و رسالات پلوتارخ ۲۷۷ ذکر شده و گویا این فهرست ناقص و در برخی موارد غیر قابل اعتماد است.

از میان کتابهای معروف او می‌توان از رساله در اخلاق، همپرسی‌ها، رساله در موسیقی، فراسکندری، مسایل طبیعی و کتاب ای سیس واوسایرس را نام برد.کتاب بسیار مهم پلوتارخ که در سراسر جهان سخت شناخته و معروف است همان سرگذشت‌ها است که تحت عنوان زندگی مردان نامدار (حیات مردان نامی) به فارسی نیز ترجمه شده است.

این کتاب زندگی نامه مردان تاریخ و شاهان و قیصر و آزادگان و نامورانی است که در روزگار کهن به سبب کرداری و یا تقوا و فضیلتی مشهور و زبانزد بودند. پلوتارخ به سبب سبک ویژه‌اش در نویسندگی که اغلب شیوه همپرسی افلاطونی را به کار می‌برد و هم چنین به جهت روش و برداشت خاص فلسفی و اخلاقی و سیاستش که در نوشته‌های او منعکس است از دیر باز سخت مورد پسند مردمان بوده و از اقبال خاص و عام برخورداری داشته است.

گزارش او درباره آیین ایرانی بعلت اشتمال بر نکته‌های دقیق و باریک و آگاهیهای خاص درباره پیشینه کیش زروانی در ایران باختری اهمیت خاصی دارد. پلوتارخ در فصلی از رساله ایزیس و ازیریس به اصول دین، آیین و مراسم و نیز روایات مربوط به رستاخیز در دین ایرانی پرداخته است.

شامل زندگی افرادی مانند : زندگانی‌ تزه‌، زندگانی‌ رومولوس‌، مقایسه‌ تزه‌ با رومولوس‌، زندگانی‌ لیکورگ‌، زندگانی‌ نوماپومپیلیوس‌، در مقایسه‌ لیکورگ‌ و نوماپومپیلوس‌، زندگانی‌ سولن‌، زندگانی‌ پوبلیکولا، مقایسه‌ سولن‌ و پوبلیکولا، زندگانی‌ تمیستوکل‌، زندگانی‌ کامیل‌، زندگانی‌ پریکلس‌، زندگانی‌ فابیوس‌ ماکزیموس‌، مقایسه‌ پریکلس‌ با فابیوس‌ ماکزیموس‌، زندگانی‌ آلسیبیاد، زندگانی‌ کوریولان‌، مقایسه‌ آلسیبیاد با کوریولان‌، زندگانی‌ تیمولئون‌، زندگانی‌ پول‌امیل‌، مقایسه‌ زندگانی‌ تیمولئون‌ با پول‌امیل‌.

نویسنده: پلوتارک

مترجم: رضا مشایخی

پلوتارخ از تاریخ‌نگاران ، زندگی‌نامه‌نویسان و مقاله‌نویسان یونان باستان بود. وی پسر اتوبولوس از مردمان خرونه در مرکز یونان است. نام پدر پلوتارک اتوبولس بود. وی در یکی از خانواده‌های مهم شهر خرونه در مرکز یونان به‌دنیا آمد. او به سال ۶۶ میلادی به گاه دیدار نرون قیصر روم از آتن در این شهر بوده است.

بعدها در یونان و مصر به سیاحت پرداخته و چند صباحی در روم زیست و مورد عنایت تراژان واقع گشته و از جانب او به امارت شهری گماشته شد. پلوتارخ سالهای آخر زندگیش را در زادگاه خود که به رسوم و آداب و مردمانش دلبستگی فراوان داشت گذراند و در آنجا مدرسه‌ای گشود و حلقه درس داشت. در فهرست معروف به لامپیریاس شماره نوشته‌ها و رسالات پلوتارخ ۲۷۷ ذکر شده و گویا این فهرست ناقص و در برخی موارد غیر قابل اعتماد است.

از میان کتابهای معروف او می‌توان از رساله در اخلاق ، همپرسی‌ها ، رساله در موسیقی ، فراسکندری ، مسایل طبیعی و کتاب ای سیس واوسایرس را نام برد. کتاب بسیار مهم پلوتارخ که در سراسر جهان سخت شناخته و معروف است همان سرگذشت‌ها است که تحت عنوان زندگی مردان نامدار (حیات مردان نامی) به فارسی نیز ترجمه شده است.

این کتاب زندگی نامه مردان تاریخ و شاهان و قیصر و آزادگان و نامورانی است که در روزگار کهن به سبب کرداری و یا تقوا و فضیلتی مشهور و زبانزد بودند. پلوتارخ به سبب سبک ویژه‌اش در نویسندگی که اغلب شیوه همپرسی افلاطونی را به کار می‌برد و هم چنین به جهت روش و برداشت خاص فلسفی و اخلاقی و سیاستش که در نوشته‌های او منعکس است از دیر باز سخت مورد پسند مردمان بوده و از اقبال خاص و عام برخورداری داشته است. گزارش او درباره آیین ایرانی بعلت اشتمال بر نکته‌های دقیق و باریک و آگاهیهای خاص درباره پیشینه کیش زروانی در ایران باختری اهمیت خاصی دارد. پلوتارخ در فصلی از رساله ایزیس و ازیریس به اصول دین، آیین و مراسم و نیز روایات مربوط به رستاخیز در دین ایرانی پرداخته است.

شامل زندگی افرادی مانند : زندگانی‌ تزه‌، زندگانی‌ رومولوس‌، مقایسه‌ تزه‌ با رومولوس‌، زندگانی‌ لیکورگ‌، زندگانی‌ نوماپومپیلیوس‌، در مقایسه‌ لیکورگ‌ و نوماپومپیلوس‌، زندگانی‌ سولن‌، زندگانی‌ پوبلیکولا، مقایسه‌ سولن‌ و پوبلیکولا، زندگانی‌ تمیستوکل‌، زندگانی‌ کامیل‌، زندگانی‌ پریکلس‌، زندگانی‌ فابیوس‌ ماکزیموس‌، مقایسه‌ پریکلس‌ با فابیوس‌ ماکزیموس‌، زندگانی‌ آلسیبیاد، زندگانی‌ کوریولان‌، مقایسه‌ آلسیبیاد با کوریولان‌، زندگانی‌ تیمولئون‌، زندگانی‌ پول‌امیل‌، مقایسه‌ زندگانی‌ تیمولئون‌ با پول‌امیل‌.

یحیی دولت آبادی

کتاب حیات یحیی، نوشته‌ی یحیی دولت آبادی(۱۲۴۱- ۱۳۱۸ شمسی)، روزنامه‌نگار، نویسنده ونماینده‌ی چند دوره‌ی مجلس شورای ملی میباشد. این کتاب یکی از مآخذ عمده‌ی تاریخی پنج پادشاه از دورانهای قاجاریه و پهلوی است که نویسنده‌ی آن خود در اموری که از آنها سخن به میان آورده حضور مستقیم داشته است، از این رو این کتاب را می توان یکی از موثرترین و دقیق ترین نوشته‌های از این دست دانست. کتاب حیات یحیی که تصادفا مقارن با شصتمین سال تاسیس دبستان سادات که یکی از تاسیسات شخصی مرحوم دولت آبادی است ، از طبع خارج می شود آئینه ی سراپانمای آن عصر و شرح خدمات معارف خواهان واقعی و مبارزات آنان با دشمنان معارف است که شاید از حیث اشتمال بر وقایع و چگونگی تاسیس مدارس جدید در نوع خود بی نظیر بوده و اصیل ترین تاریخ معارف نوین مملکت باشد.

اسماعیل رائین

کتاب به زندگی حیدر خان عموغلی میپردازد و نیز نقش وی در مشروطه خواهی وی از یاران نزدیک لنین رهبر شوروی بود که به دستور استالین کشته شد. حیدرخان عمواوغلی (زاده ۱۸۸۰ در ارومیه-درگذشته ۱۹۲۰) انقلابی ایرانی و از فعالان موثر جنبش مشروطه ایران و از رهبران حزب کمونیست ایران. پس از به توپ بستن مجلس حیدرخان عمواوغلی عده‌ای داوطلب فدایی را برای مبارزه با محمدعلی شاه و یاری مجاهدین تبریز روانه نمود و خود نیز به تبریز آمد.

حیدرخان عمواوغلی در بسیاری از رویدادهای انقلابی مشروطیت دست داشت:

ترور امین السلطان، صدراعظم محمد علی شاه، شرکت در نقشه کشتن میرزا علی‌اصغرخان‌اتابک بمب انداختن درخانه علاءالدوله سوءقصد به محمدعلی شاه کشتن شجاع نظام مرندی با بمب دست ساز تأسیس حزب کمونیست ایران.

حیدرخان عمواوغلی طی اولین کنگره خلق‌های شرق در ۲۵ ذیحجه ۱۳۳۸ ریاست کمیته مرکزی حزب کمونیست جدید را برعهده داشت.حیدرخان پس از فتح تهران به فعالیت انقلابی خود ادامه داد. تا این‌که محل زندگی او شناسایی شد. به دستور یپرم‌خان او را تبعید کردند. حیدرخان به روسیه و از آن‌جا به فرانسه و سوئیس رفت و به همکاران لنین پیوست.

واقعه ملاسرا که اوج اختلافات و از هم پاشیدگی نهضت جنگل را نشان می‌دهد بعد از گذشت نزدیک به ۹۰ سال هنوز ابعاد پیدا و پنهان زیادی دارد. این واقعه که به کشته شدن حیدرعمواوغلی از سران متاخر نهضت جنگل منجر شد‌‌ همان زمان از سوی افراد بسیاری به میرزا کوچک‌خان یا یارانش نسبت داده شد. در واقع غیبت کوچک‌خان در نشستی که خود یکی از محورهای اصلی آن بود، باعث شد این قضیه توطئه‌ای از جانب او تفسیر شود. البته بعد‌ها دیگران آن را کار جناح چپ نهضت به واسطه اختلافات درونی و یا ناشی از تغییر سیاست شوروی و دستور از بالا و حتی برخی کار انگلیسی‌ها دانسته‌اند

اختلافات میرزا کوچک‌خان و جناح چپ نهضت جنگل که بالا گرفت میرزا نیروهای خود را برداشت و به جنگل رفت و حکومت شورایی گیلان هم به احسان‌الله خان رسید. اما حرکت‌های نه چندان موفق او و شکستش از نیروهای شاه و انگلیس باعث واکنش کنگره جهانی خلق‌های مشرق زمین و زمینه‌ساز ورود حیدرخان عمواوغلی مشروطه‌خواه، فعال چپ و رییس حزب کمونیست به تشکیلات نهضت جنگل شد.

حیدرخان بعد از اختلاف‌ها و دودستگی‌هایی که در جنبش جنگل پدید آمد قرار شد اوضاع را سامان دهد و بانی آشتی میرزا و احسان‌الله خان و دیگران شود. گویا سابقه مبارزاتش در دوران مشروطه و وجهه‌ای که بین جریان‌های سیاسی و مبارزان سر‌شناس آن دوره داشته کورسویی بوده برای پیوند دوباره جنگلی‌ها و جلوگیری از شکست نهضت تا جایی که نخستین اقدامات هم مثبت بود و راه برای اتحاد کمیته انقلاب و شورای جنگل فراهم ساخت.

نام نویسنده: جولیان جینز

نام مترجم : خسرو پارسا و دیگران

گرچه مسئله‌ي آگاهي، پيدايش و كاركرد و ماهيت آن در انسان از زواياي بسيار متعدد علمي، فلسفي و اجتماعي... مورد بحث بوده است، با اين همه مي‌توان گفت كه از نظر علمي ما هنوز در ابتداي راه هستيم: هيچ نظريه‌اي تاكنون سخن آخر را نگفته است و تا رسيدن به نظريه‌اي كه همه‌ي جوانب اين پديده‌ي شگرف بشري ــ پديده‌اي كه جوهرِ انسان شدنِ بشر را توضيح مي‌دهد ــ راهي طولاني در پيش داريم. همچنين ما بايد دريابيم كه هوموساپي‌ينس چگونه به آگاهي دست يافت و علم و هنر و اخلاق را آفريد. و اين تحولِ عظيم، اين دستاوردِ شگفت‌انگيز، بدون نياز به يك جهش جديد پديد آمد. كشفِ مكانيسمِ موجِد اين تحول بزرگ‌ترين دستاورد بشري خواهد بود: كشف چگونگي تحولِ آن موجودِ وحشيِ جنگلي به انسان امروزي. سي سال كار مداوم جوليان جينز در اين زمينه، كوشش‌هاي او در تبيين پاره‌اي از مسائل روان‌شناختي انسانِ امروزي و توضيح بسياري از رفتارهاي انسان كهن از خلال ادبيات باستاني، چنان شگفت‌انگيز و گاه تكان‌دهنده است كه بدون ترديد نمي‌توان از آن‌ها به آساني گذشت. قرائتِ زبانيِ آگاهي، در كنار قرائت كاركردي و ابزاري آن، و قرائت‌هاي ديگر، طيف وسيعي در مقابل ما براي تعمق مي‌گشايند كه دانشجو و پژوهش‌گرِ آگاهي اگر هم براي مسائل مطروحه در آن‌ها پاسخي نداشته باشد، لااقل بايد پرسش‌هاي مطرح‌شده را بداند. انسان‌ها تقريبا از زمان پيدايش آگاهي به مسئله‌ي آگاهي وقوف داشته‌اند. و هر عصري آگاهي را مطابق با مضامين و علايق خود توصيف كرده است. در عصر طلايي يونان، كه مردم آزادانه سير و سياحت مي‌كردند در حالي كه برده‌ها كار مي‌كردند، آگاهي هم به همان اندازه آزاد بود. هراكليت، به ويژه، آگاهي را فضايي عظيم مي‌دانست كه حتي با پيمودن همه راه‌هايش نمي‌توان به مرزهاي آن دست يافت. هزار سال بعد آگوستين در ميان كوه‌هاي پُر از غار كارتاژ از "كوه‌ها و تپه‌هاي تخيلات عاليه‌ي من"، "دشت‌ها و مُغارهاي حافظه‌ي من" كه با مخفي‌گاه‌هاي "تالارهاي متعدد و وسيع كه به نحو شگفت‌انگيزي با انبارهاي بي‌شمار مجهز شده است" حيرت زده شده بود. توجه كنيد كه چگونه استعاره‌هاي ذهن دنيايي است كه ذهن دريافت مي‌كند. نيمه اول قرن نوزدهم عصر اكتشافات بزرگ زمين‌شناسي بود كه در آن‌ها آثار گذشته در لايه‌هاي پوسته‌ي زمين نوشته شده بود. اين امر موجب مردم‌پسند شدن ايده‌ي آگاهي به صورت لايه‌هايي شد كه گذشته‌ي فرد را ثبت مي‌كرد و اين لايه‌ها عميق و عميق‌تر مي‌شد تا آن‌جايي كه نوشته ديگر قابل خواندن نبود. اين تاكيد بر ناخودآگاه تا سال 1875 رشد كرد. در اين سال بيشتر روان‌شناسان اظهار داشتند كه آگاهي تنها يك قسمت كوچك زندگي ذهني است و اين كه احساسات ناآگاه، ايده‌هاي ناآگاه و قضاوت‌هاي ناآگاه بخش اعظم روندهاي ذهني را تشكيل مي‌دهند. درميانه‌ي قرن نوزدهم، شيمي به‌عنوان علم مُد روز جايگزين زمين‌شناسي شد و آگاهي در نظر جيمز ميل و وونت و شاگردانش به صورت ساختار مركبي بود كه مي‌شد آن را در آزمايشگاه به عناصر دقيق حس‌ها و احساس‌ها تجزيه كرد. و همان‌گونه كه لوكوموتيوهاي بخار راه خود را در زندگي روزمره به طرف پايان قرن مي‌پيمودند، آنان نيز به همان صورت راه خود را به آگاهي از آگاهي پيمودند، نيمه‌هوشيار تبديل به ديگ بخار انرژي فشاري شد كه مفرهايي آشكار مي‌طلبيد و هنگامي كه سركوب مي‌شد موجب رفتار روان‌نژندانه شده و از روياهاي ناسرانجام موفقيت‌هاي پنهاني مي‌ساخت. ... (از مقدمه‌ي كتاب)

در میان موجودات، تنها انسان است که می داند سرانجام، خواهد مُرد و یا دست کم تنها موجودی است که معنای مرگ را به خوبی دریافته است و همواره در پی چاره ای بوده است تا از مرگ خود، پیشگیری کند. انسان، با صرف نظر از تعالیم آسمانی، گرچه نتوانسته است این صادقانه ترین پدیده هستی (مرگ) را درمان کند، اما به این دستاورد مهم پی برده است که اگرچه جسم انسان می میرد، ولی می توان کاری کرد که «نامِ» وی همیشگی شود و این، تنها با روی آوردن به هنر و صنعت، عملی و شدنی است. انسان به تدریج دریافت که با زنده ماندن نام، دیگر تمام نمی شود و در جریان ذهن دیگران زنده می ماند. تلاشهای آگاهانه در این راستا فراوان و گوناگون اند؛ از کندن نام خود بر تنه درخت گرفته تا ساختن بناهای یادبود و عام المنفعه و کتیبه ها و نگاشتن کتابها و سرودن اشعار و... همه نشان از تلاش آدمی برای زنده ماندن است. یکی دیگر از آثار خلق آفرینه های هنری - که می توان آن را بهره اجتماعی هنر نامید - این است که هنرمند با هنر خود، این دریافت را به دست می آورد که او دیگر یک فرد محدود و محصور در کالبد تن نیست، بلکه از مرز «خود» گذشته و به عرصه «انسان جهانی» و «انسان تاریخی» رسیده است؛ تمام همنوعان هم روزگارش از خلاقیت روحانی او بهره برده اند و در گذر زمان برای نسلهای آینده، مفید است و خود را در کنار آیندگان احساس می کند. این احساس را می توانیم «حس انتشار» بنامیم. احساسی که با آن، انسانِ محلی به انسان جهانی و تاریخی تبدیل می شود. انسان هنرمند برای همنوعان خود، سودمند است و با این سودمندی به فضیلت انسانی دست یافته است. در چنین شرایطی است که در می یابیم پرداختن به هنر، باعث زلالی و شفافیت روح آدمی می شود و تا مرز شهود، فرا می رود...