تالیف محمدبن عمر واقدی

ترجمه محمود مهدوی دامغانی

محمد بن عمر واقدی (درگذشتهٔ ۲۰۷ یا ۲۰۹ هجری قمری) از مورخان و سیره‌نویسان سدهٔ دوم و سوم هجری بود. او آگاهی گسترده‌ای دربارهٔ رخدادهای تاریخی داشته و بسیاری از تاریخ‌نگاران از پژوهش‌های او بهره برده‌اند.

واقدی از موالی بود و در سال‌های پایانی فرمانروایی امویان زاده‌شد. در آینده به برمکیان پیوست. در روزگار مأمون به قضاوت رسید. نوشته‌های او منبع اصلی بسیاری از تاریخ‌نویسان بوده‌است. اثر نامدار او که امروزه در دست نیست تاریخ کبیر نام داشته که طبری در نگارش تاریخش از آن بهره برده‌است. همچنین کتابی هم دربارهٔ صحابه و تابعین داشته که آن هم برجا نمانده‌است. تنها نوشتهٔ او که اکنون در دست است کتاب المغازی است.

گفته شده که او بردگانی داشته که وظیفه‌شان نوشتن برای او بوده‌است. همچنین آورده‌اند که پس از مرگش از او ششصد قفسه کتاب برجای ماند.

واقدی در علم فقه نیز تبحر داشت. کاتب و منشی او، ابن سعد بغدادی، اطلاعاتی راجع به زندگی او بر جای گذاشته‌است. مادر او نوهٔ یک تاجر و خوانندهٔ ایرانی در مدینه بود.

تالیف محمدبن عمر واقدی

ترجمه محمود مهدوی دامغانی

محمد بن عمر واقدی (درگذشتهٔ ۲۰۷ یا ۲۰۹ هجری قمری) از مورخان و سیره‌نویسان سدهٔ دوم و سوم هجری بود. او آگاهی گسترده‌ای دربارهٔ رخدادهای تاریخی داشته و بسیاری از تاریخ‌نگاران از پژوهش‌های او بهره برده‌اند.

واقدی از موالی بود و در سال‌های پایانی فرمانروایی امویان زاده‌شد. در آینده به برمکیان پیوست. در روزگار مأمون به قضاوت رسید. نوشته‌های او منبع اصلی بسیاری از تاریخ‌نویسان بوده‌است. اثر نامدار او که امروزه در دست نیست تاریخ کبیر نام داشته که طبری در نگارش تاریخش از آن بهره برده‌است. همچنین کتابی هم دربارهٔ صحابه و تابعین داشته که آن هم برجا نمانده‌است. تنها نوشتهٔ او که اکنون در دست است کتاب المغازی است.

گفته شده که او بردگانی داشته که وظیفه‌شان نوشتن برای او بوده‌است. همچنین آورده‌اند که پس از مرگش از او ششصد قفسه کتاب برجای ماند.

واقدی در علم فقه نیز تبحر داشت. کاتب و منشی او، ابن سعد بغدادی، اطلاعاتی راجع به زندگی او بر جای گذاشته‌است. مادر او نوهٔ یک تاجر و خوانندهٔ ایرانی در مدینه بود.

در سكوت و تاريكي درون جمجمه هر انساني مغز فعالي وجود دارد كه شرحي از واقعيت جهان را ارائه مي‌دهد و داستاني از هويت او را روايت مي‌كند. ديويد ايگلمن در اين كتاب ما را به سفري مي‌برد كه در آن با تكيه بر رفتارهاي نوين علوم اعصاب مي‌توانيم بهتر به ماهيت وجود انسان و معناي زندگي پي ببريم. واقعيت چيست؟ ما كيستيم؟ ما چگونه تصميم مي‌گيريم؟ چرا انسان‌ها در سراسر عالم به وجود هم نياز دارند؟ پيشرفت‌هاي فناوري در آينده نزديك چه تغييراتي در معني وجود انسان ايجاد مي‌كند؟ دستاوردهاي علوم اعصاب در افزايش توانايي‌هاي ورزشي، پيشگيري از نسل‌كشي، درمان اعتياد، محدود كردن جرم و جنايت در جوامع بشري، معالجه ناتواني‌هاي جسمي و درمان كوري و كري، و نيز نيل به جاودانگي چگونه مي‌توانند مفيد باشند؟ ...