دیوید فاستر والاس (به انگلیسی: David Foster Wallace) (زاده ۲۱ فوریه ۱۹۶۲ - درگذشته ۱۲ سپتامبر ۲۰۰۸) نویسندهٔ رمان و داستان‌های کوتاه آمریکایی بود. او همچنین استاد دانشگاه پومونا در کلارمونت، کالیفرنیا و مقاله نویس بود. بیشترین شهرت والاس به خاطر رمان شوخی بی‌پایان (۱۹۹۶) بود که در سال ۲۰۰۶ توسط مجلهٔ تایم به عنوان یکی از«۱۰۰ رمان برتر انگلیسی‌زبان از سال ۱۹۲۳ تاکنون» معرفی شد. بسیاری او را جزو خلاق‌ترین نویسندگان معاصر می‌دانستند. وی برنده و نامزد دریافت چندین جایزه از جمله پولیتزر (۲۰۱۲) شد.

داستان‌هاي اين كتاب آخرين آثار داستاني تكميل و چاپ شده پيش از مرگ والاس هستند. از پخته‌ترين، تلخ‌ترين و دشوارترين داستان‌هاي اويند و به تعبيري خواندنشان كار «نازك‌نارنجي‌ها» نيست. مانند تمام آثار بزرگ هنري منشوروارند، يعني مي‌توان از آن‌ها تفاسير چندگانه داشت و فروغ انديشه را براي هركس به رنگي بازتاب مي‌دهند. والاس در اين شش داستان با پرداختن به ملال زندگي ماشيني امروز، شگفتي‌هاي روان انسان، پيشامدهاي محتمل كه نمي‌خواهيم فكرشان را هم بكنيم، فناوري، نخبگان و جايگاه آن‌ها در جامعه، چيستي و چرايي مرگ و خودكشي، و آنچه در دوران انسان مي‌گذرد در برابر ظواهر امور، بار ديگر شناخت ژرف خود را از زندگي انسان به تصوير مي‌كشد.