سلن، دختر کلئوپاترا
میشل موران
ارغوان جولایی
کلئوپاترای هفتم ملکه مصر با مارک آنتونی کنسول , ژنرال روم ازدواج میکند . حاصل ازدواج آنها پسری به نام بطلمیوس ، سلن و برادر دوقلویش الکساندر بود. نیروهای کلئوپاترا و مارک آنتونی در نبرد دریایی اکتیوم از اکتاویان رومی و متحد نظامی نیرومند او اگریپا شکست میخورند. اکتاویان قبل از محاصرة مصر از کلئوپاترا میخواهد همسرش آنتونی را بکشد و تاج و تخت خود را تضمین کند ؛ اما کلئوپاترا نسبت به همسرش وفادار میماند. اکتاویان با سپاهش مصر را محاصره کرده و مردم آنجا تسلیم میشوند. آنتونی خودکشی میکند و کلئوپاترا به اتفاق سلن و الکساندر و بطلیموس مخفی میشوند و کلئوپاترا اعلام میکند ، در صورتی حاضر به تسلیم است که سزاریون پسر جولیوس سزار وارث قانونی مصر به تاج و تخت بنشیند. اما اکتاویان آنها را در قصر خود زندانی میکند. و کلئوپاترا ، سلن ، بطلیموس و الکساندر در انتظار سرنوشت نامعلومی به سر میبرند. این داستان ماجرای غمانگیز سقوط کلئوپاترا در اسکندریه و به قدرت رسیدن اکتاویان در روم است.
عشقها و اندوه های ژوزفین
"رز تاشر" دختری است از اهالی مارتینیک فرانسه که در خانوادهای متوسط به دنیا آمده است. جادوگری پیشگویی میکند که او بعد از گذراندن مسیری پرتلاطم، ملکهی فرانسه خواهد شد. رز این پیشگویی را باور نمیکند و پس از آن به همسری پسری از خانوادهی اشراف با نام "الکساندر بوآرنه" درمیآید و فراز و نشیبهای زیادی را میگذراند. شوهر او در انقلاب کبیر فرانسه اعدام میشود و او به کمک برخی از دوستان از گیوتین جان سالم به در میبرد. او پس از مدتی با ستوانی جوان اما جاهطلب به نام "بوناپارته" آشنا میشود و با وی ازدواج میکند بونا پارته (ناپلئون بناپارت) پس از مدتی فرماندهی لشکر فرانسه میشود. رز که پس از ازدواج، ژوزفین نامیده میشود، از ناپلئون بچهدار نشده و بارها برای معالجهی نازایی خویش به شهرهای مختلف میرود. در سال 1802 ناپلئون با آرای اکثریت به عنوان کنسول اول مادامالعمر فرانسه انتخاب میشود و در 1804 به امپراتوری میرسد. ناپلئون و ژوزفین در سال 1804 در برابر کلیسا و پاپ اعظم مجددا ازدواج کرده و علاوه بر امپراتوری ناپلئون، به ژوزفین لقب امپراتریس داده میشود. در پی نازایی ژوزفین، ناپلئون در سال 1809 از او جدا میشود و با ماری لوییز دختر امپراتور اتریش ازدواج میکند. ژوزفین پس از ترک قصر مالمزون در سال 1814 میمیرد و ناپلئون نیز در پی شکست در نبرد واترلو و تبعید به جزیرهی سنت هلن در 1821 در تنهایی جان میسپارد.