اسماعيل كاداره

قاسم صنعوي

کتابی بشدت توصیه شده و جز 1001 کتاب خواندنی قبل از مرگ بقول روزنامه وال استریت ژورنال : " یکی از گیراترین کتابهای نوشته شده در بین تمامی زبانها"

اسماعیل کاداره (زاده ۲۸ ژانویه ۱۹۳۶) یکی از نویسندگان مشهور آلبانی است. او شاعر و روزنامه‌نگار نیز هست.

او در اوایل سال‌های ۱۹۹۰ در پی فشارهای رژیم کمونیستی انور خوجه آلبانی را ترک و به فرانسه پناهنده شد. انتشار کتاب‌هایش برای مدت‌ها در آلبانی ممنوع بود ولی در فرانسه با استقبال روبرو شد. کاداره در سال ۱۹۹۶ به عضویت فرهنگستان علوم اخلاقی و سیاسی فرانسه درآمد و پس از آن نیز به عنوان افسر «لژیون دونور» معرفی شد. نخستین رمان او ژنرال ارتش مرده در سال ۱۹۶۱ منتشر شد و پس از آن در حدود ۲۰ رمان و چندین کتاب شعر به چاپ رسانده‌است.

(نمیدانست به کدام سو برود. گاهی در راه عوضی وقتش را تلف میکرد و گاهی بطور غیر عادی به راهی که از آن گذشته بود باز میگشت. شک به اینکه راه درست را نمیرود هر زمان بیشتر عذابش میداد. آخرالامر این احساس به او دست داد که دیگر تا پایان این یک مشت روزی که برای او- این زائر بینوای کره ماه- در ماه آوریل بی سروته مانده است پیوسته راه را عوضی می رود)

رمان «آوریل شکسته»، داستانی که در اوایل قرن بیستم رخ می دهد، ما را به قرون وسطی می برد، به فلات های مرتفع آلبانی که در آن کوه نشینان هنوز در چنبره رسوم و قیودی انعطاف ناپذیر به سر می برند که گرچه ضمانت اجرایی ای جز سنت و عرف ندارد، تخطی از آنها فرد را برای همیشه از جرگه جماعت بیرون می راند؛ اسماعیل کاداره با کشف ارزش های ادبیات اساطیری یونان و تأمل بر ژرفای ویژگی های اندیشه و تخیل نویسندگانی چون شکسپیر از یک سو و با درک غنا و قوت های بی بدیل افسانه های سرزمین شگفت آلبانی از دیگر سو، علاوه بر «آوریل شکسته»، رمان های دیگری نوشت که درونمایه آثار او را در طیفی گسترده از عمق فرهنگ و سنت های کشورش نشان داد.

اسماعيل كاداره

ترجمه: محمود گودرزی

داستان در آلبانی و در دوران حکومت کمونیستی انور خوجه می‌گذرد، دختری جوان به نام ماریان در شبی مهتابی از مردی جوان سؤالی می‌پرسد. چندی بعد که مرد نامزد می‌کند همین سؤال ساده منجر به برانگیخته شدن سوءظن‌ها و حتی برپایی دادگاه‌هایی می‌شود که به وفور در جوامع استبدادزده دیده می‌شود؛ ماریان زیر بار تهمت و افترا به دفاع از خودش برمی‌خیزد...

اسماعیل کاداره نویسنده‌ای است برخاسته از دل استبداد. کاداره با تمام محدودیت‌های دوران حکومت انور خوجه با چنان ظرافت و زیبایی منحصربه‌فردی قلم زده است که نظیرش در طی تاریخ ادبیات به ندرت یافت می‌شود. بزرگ‌ترین ویژگی آثار او استفاده از تلمیح و استعاره به عنوان ابزار اصلی کارش است و همین ویژگی نوشته‌های او را در طی تاریخ همواره زنده نگاه می‌دارد. شخصیت‌های داستان‌های کاداره با مشکلات اجتماعی دست‌وپنجه نرم می‌کنند و تبدیل به اسطوره‌هایی فراموش‌نشدنی در دل تاریخ کتابخوانی مخاطبان خود می‌شوند.