«به دنیا نیامدن بدون شک بهترین برنامه است. متأسفانه این در دسترس کسی نیست.»

ای. ام. چوران در «دردسر متولد شدن» با سؤالات اصلی وجود انسان دست و پنجه نرم می کند: تولد، مرگ، خدا، گذر زمان، نحوه ارتباط با دیگران و چگونه کاری کنیم که صبح از رختخواب بیرون بیاییم. چوران در مجموعه‌ای از قصارهای به هم پیوسته که در عین حال بدبینانه، شاعرانه و به شدت خنده‌دار هستند، نوعی شادی را در ناامیدی خود می‌یابد و از پوچی و بیهودگی وجود ما و ناتوانی ما در زندگی در جهان لذت می‌برد.

امیل چوران (رومانیایی: Emil Cioran‎؛ زاده ۸ آوریل ۱۹۱۱ درگذشته ۲۰ ژوئن ۱۹۹۵) فیلسوف و جستارنویس اهل رومانی بود. تحصیلاتش را در دانشگاه بخارست آغاز کرد و همان‌جا بااوژن یونسکو و میرچا الیاده آشنا شد که به دوستی تا پایان عمر انجامید. در ۱۹۳۳ برای ادامه تحصیل به برلین رفت و در آن دوران بیشتر از فلاسفه ای چون نیچه، شوپنهاور، کی‌یرکگور و کانت تأثیر گرفت. از او آثاری به زبان رومانیایی و فرانسوی به جا مانده‌است. در آثار او موضوعاتی چون نیهیلیسم، پوچی، مرگ و خودکشی، یاس، بدبینی، رنج و عذاب محوریت دارند. از آثار اولیهٔ او می‌توان به "بر قله‌های ناامیدی" اشاره کرد که به رومانیایی منتشر شد و بسیار مورد استقبال قرار گرفت. از اولین آثار او به زبان فرانسه با عنوان " تاریخچه مختصر زوال(۱۹۴۹) " جایزه معتبر Rivarol را در سال ۱۹۵۰ از آن خود کرد، اما چوران پس از آن از پذیرش هر جایزه ای، سر باز زد. با این حال از آن پس آثارش را فقط به زبان فرانسه منتشر کرد. او در دوران نوجوانی به مدت چند سال دچار بی خوابی و شدیداً تحت تأثیر مسئله مرگ بود که اولین اثرش "بر قله‌های نا امیدی " را در اوج این تأثر نگاشت.