آگامبن در کتاب «زمانی که باقی می‌ماند» به دنبال جدا کردن متون پولین از تاریخ کلیسا است که آن‌ها را مقدس می‌داند، و بدین ترتیب آنها را «متون بنیادی مسیحایی غرب» آشکار می‌کند. او استدلال می کند که نامه های پولس مربوط به پایه گذاری یک دین جدید نیست، بلکه مربوط به لغو "مسیحانه" قوانین یهودی است. این کتاب با قرار دادن متون پولس در زمینه مسیحیت اولیه یهودی، بخشی از مجموعه رو به رشد نقدهای اخیر است که به دوره ای اختصاص داده شده است که یهودیت و مسیحیت هنوز کاملاً از هم متمایز نبوده اند و پولس را در زمینه چیزی قرار می دهد که «یهودا-مسیحیت» نامیده می شود. " کاوش فلسفی آگامبن در مورد مسئله مسیحیت به شخصیت اصلی دیگری که در این کتاب مورد بحث قرار گرفته است، یعنی والتر بنجامین منتهی می شود. آگامبن با ارائه ادعایی بدون سابقه در ادبیات گسترده درباره بنیامین، استدلال می‌کند که فلسفه تاریخ بنیامین تکرار و تخصیص مفهوم پولس از «زمان باقی‌مانده» است. آگامبن از طریق مطالعه دقیق و مقایسه "تزهای فلسفه تاریخ" بنیامین و نامه های پولین، تعدادی مشابهت قابل توجه و ناشناخته را بین این دو اثر تشخیص می دهد.