صلحی که همه‌ی صلح‌ها را بر باد داد روایتی است از وقایعی که به فروپاشی امپراتوری عثمانی در طول حنگ جهانی اول انجامید و مایه‌ی تغییر اساسی در خاورمیانه شد و، بنا به عقیده‌ی نویسنده، به شروع جنگی دامن زد که همچنان ادامه دارد. این کتاب تنها به نقش اروپا در خاورمیانه نمی‌پردازد، بلکه تأثیر این دگرگونی در خود اروپا را نیز دربرمی‌گیرد. گاه خواننده را با خود به دل بیابان‌های شبه‌جزیره‌ی عربستان می‌برد و با ماجراجویی‌های لارنس همگام می‌کند و گاه از اختلافات و مناقشات دولتمردان اروپایی در پایتخت‌هایشان پرده برمی‌دارد. می‌توان تاریخی را که این کتاب بدان پرداخته سِفر پیدایش قرن بیستم و خاورمیانه‌ی امروزی دانست. این کتاب در سال 1989 منتشر شد و به فهرست نهایی جایزه‌ی پولیتزر هم راه یافت. دیوید فرامکین، نویسنده و مورخ و حقوقدان برجسته، در سال 1932 در امریکا متولد شد. فرامکین تاکنون هفت کتاب نوشته است، اما شهرت او بیش از همه برای نوشتن کتاب تحسین‌شده‌ای است به نام صلحی که همه‌ی صلح‌ها را بر باد داد که آن را در سال 1989 نوشت و نامزد جایزه‌ی پولیتزر هم شد. فرامکین تحصیلات خود را در دانشکده‌ی حقوق دانشگاه شیکاگو به پایان رسانده است. او استاد بازنشسته‌ی تاریخ و روابط بین‌الملل و حقوق در دانشکده‌ی مطالعات جهان پاردی در دانشگاه بوستون است. فرامکین پیش از آن که به کار تاریخ‌نگاری بپردازد، به‌عنوان نماینده و مشاور سیاسی فعالیت می‌کرد.