نگارنده در این کتاب، بنیادهای فلسفه را از نخستین ریشه‌هایش در اساطیر بابلی و هومری هزیودی تا شکوفایی آن در اندیشه‌ی پیش سقراطیان، دنبال می‌کند. وی با بهره‌گیری از گزیده‌هایی از حماسه‌ی گیلگمش و آثار هومر، هزیود، فیثاغورس، زنون، افلاطون، سقراط و بسیاری دیگر، در مخالفت با نظریه‌ای که خود، آن را "نگرش تاریخی" بر ریشه‌های فلسفی می‌نامند، بحث می‌کند. دیدگاه هستی شناسانه‌ی نگارنده، این امکان را برای وی فراهم می‌آورد که این دوره‌ی خاص، یعنی عصر پیش سقراطیان را زمان ظهور فلسفه به منزله‌ی پدیده‌ای جهانی، معرفی می‌کند، کتاب به پرسش‌هایی از این دست، اختصاص یافته که آیا بنیادهای فلسفه‌ی تاریخ‌اند؟ آیا خودشان هم تاریخ‌اند؟ یا به گونه‌ای مقدم بر فلسفه‌ و یا اساطیری‌اند؟ اگر چنین است، ارتباط بین بنیادهای فلسفه و فلسفه از نظر خود فلسفه چیست؟ اگر بنیادهای فلسفه، تاریخی است، چه طور می‌توانیم این نظر شگفت‌انگیز را بپذیریم که هر انسانی باید از درون خود، فلسفه را به وجود آورد؟ نویسنده تردید دارد که کسی پاسخ‌های مشخص این سوالات را در اختیار داشته باشد و معتقد است که هدف از نشان دادن نظریه‌های فلاسفه‌ی پیش از سقراط، بیش از آن که پرداختن به اهمیت تاریخی متفکران یاد شده باشد، توجه به اهمیت فلسفه و تعمق درباره‌ی جذابیت اندیشه و فلسفه‌ی آن‌ها است. در پایان کتاب نیز، فرهنگ لغتی از واژه‌های یونانی و یک یا چند مترادف انگلیسی هر واژه، آورده شده است.

باب دیلن به خاطر ترانه های تاثیر گذار و پرمفهومش بارها نامزد دریافت جایزه نوبل ادبیات شده که سرانجام در سال 2016 موفق به کسب این جایزه شد. اهمیت اشعار باب دیلن بیشتر از موسیقی درباره ادبیات شعرهای اوست، موسیقی او بیشتر از آنکه از جنس موسیقی باشد ادبیات غنی دارد.

اشعار باب دیلن و ترانه های او ادبیات لیریک بوده که در حقیقت شعر ترانه و کلام ترانه هستند بنابراین باب دیلن بیشتر از آنکه موسیقی را بشناسد یک شاعر است. ترانه‌های باب دیلن ادبیات لیریک است که درواقع شعر ترانه و کلام ترانه هستند بنابراین او بیشتر از آنکه موسیقی‌دان باشد، یک شاعر است. برای شنیدن موسیقی کلاسیک و مسلط بودن بر آن باید سواد موسیقی داشت چون بدون مسلط بودن بر دانش موسیقی کمتر میتوان از موسیقی لذت برد.

به همین خاطر موسیقی کلاسیک مخاطبین خاصی دارد که به دانش موسیقی آگاهی داشته و این محدودیت ایجاد می کند در حالی که موسیقی باب دیلن شامل سه یا چهار آکورد بوده و اجرای این نوع موسیقی به ورزیدگی خاصی در موسیقی و آموزش ویژه نیاز ندارد.