ریچارد هالووی (متولد ۱۹۳۳ در اسکاتلند) از سال ۱۹۸۶ اسقف کلیسای ادینبورگ بود و در سال ۱۹۹۲ به سراسقفی اسکاتلند منصوب شد. حوزه فعالیت‌های اجتماعی‌اش الهیات و فلسفه و به‌ویژه موضوع افول دین در جوامع است. 

هالووی از چهر‌ه‌های سرشناس و محبوب مذهبی است و مناظره‌های بسیاری از او در باره مسائل اجتماعی همجنس‌گرایان، لقاح مصنوعی و دین در دنیای مدرن پخش شده است. 

این مصلح و نواندیش دینی صاحب بیش از بیست عنوان کتاب است و نوشته‌های او در روزنامه‌های تایمز، گاردین، ایندیپندنت و ساندی هرالد نیز منتشر شده است. 

ریچارد هالووی عمری را در کنار کسانی که لحظات آخر زندگی‌شان را سپری می‌کردند گذرانده است. «در انتظار آخرین اتوبوس»، نگاهی مثبت، ژرف و خردمندانه درباره زندگی و مرگ به ما می‌دهد. اینکه چطور می‌توانیم با عشق زندگی کنیم، چگونه از شکست‌ها فاصله بگیریم و چگونه خود و دیگران را ببخشیم. این کتاب دعوتی است برای بازبینی بزرگترین راز هستی. 

در بخشی از کتاب می‌خوانیم:

«امــروزه وقت و انرژی زیادی صرف می‌كنيم تا به مرگ فکر نكنیم. و كاملا طبق معنی تحت‌اللفظی مرگ، مرگ را آخرین اتفاقی می‌دانيم كه باید با آن مواجه شویم. البته این در صورتی است كه در لحظه مرگ به اندازه كافی هوشيار باشيم و بدانيم كه زمان مرگ‌مان فرا رسيده اســت، وگرنه در آن لحظه هم به آن فکر نخواهيم كرد و حتی اگر خودمان هم بخواهيم، باز شانس زیادی نداریم كه بتوانيم ترك كردن صحنه زندگی‌مان را كنترل كنيم. چون این‌طور كه به نظر می‌رسد، امروزه مرگ و مردن شدیداً تحت كنترل پزشکان است. و مدارك زیادی در دست است كه ثابت می‌كند ما مرگ را نه به‌عنوان یك دوست كه باید به او خوشامد بگویيم، بلکه به‌عنوان دشــمنی در نظر می‌گيریم كه باید در برابرش مقاومت كنيم، و با این كار، پایانی تلخ‌تر از آنچه هســت را برای خود رقم می‌زنيم. 

و در پایان نمایش زندگی، به‌جای اینکه شــاهد پایين آمدن باشکوه پرده‌ها روی صحنه باشيم، احساسی همچون یك شکست‌خورده و بازنده را خواهيم داشت. این چيزی است كه هميشه در وصيت‌نامه‌ها و دست‌نوشته‌های گذشتگان نيز به چشم می‌خورد.»