درون آب
پائولا هاوكينز
ترجمه: علي قانع
پائولا هاوکینز (به انگلیسی: Paula Hawkins) (زاده ۲۶ اوت ۱۹۷۲) نویسندهٔ بریتانیایی است که به خاطر رمان پرفروش دختری در قطار شناخته شده است.
آن از 15 سالگي عاشق مرد شده بود؛ آن‌قدر كه از زندگي‌اش در سال‌هاي قبل از آن چيزي يادش نمي‌آمد. مرد 18 ساله بود كه جنگ شروع شد و 19 ساله بود كه رفت به جنگ، و هر بار كه برمي‌گشت بزرگ‌تر شده بود؛ نه چند ماه، بلكه سال‌ها، دهه‌ها و قرن‌ها. با وجود اين، اولين‌بار كه به خانه برگشت هنوز خودش بود. شب‌ها گريه مي‌كرد و مثل آدمي تبدار بندش مي‌لرزيد. به آن گفته بود كه ديگر نمي‌تواند بگردد، خيلي مي‌ترسيد. شب قبل از برگشتن، زن او را كنار رودخانه پيدا كرد و به خانه آوردش. (نبايد هرگز چنين كاري مي‌كرد و بايد مي‌گذاشت كار خودش را بكند.) اين خودخواهي بود كه مانعش شد. حالا داشت نتيجه‌اش را مي‌ديد.
قربانی
جویس کرول اوتس
علی قانع
ادنتا فرای زن میانسال سیاهپوستی است که پریشان احوال خیابانها را در جست وجوی دختر چهارده ساله اش می گردد؛ دختری که روز بعد وقتی دست وپا بسته در زیر زمین یک کارخانهٔ متروکه پیدا میشود، ادعا میکند مورد تعرض گروهی قرار گرفته است که یکی از متعرضان، نشان پلیس داشته است. پس از این ادعا، با ورود یک کشیش معروف برای حمایت از دختر و تلاشش برای احقاق حقوق سیاهپوستان، داستان شکل دیگری به خود می گیرد. این کشیش هم سیاهپوست است و برادرش هم یک وکیل دعاوی معروف است که حمایت و دفاع از دختر مورد نظر را به عهده می گیرند.
داستان « قربانی» به پرونده ای حل نشده در نیویورک دههٔ 80 می پردازد و در هر فصل از کتاب ماجرا از دید یکی از شخصیت های داستان روایت می شود.
جویس کرول، نویسنده ای است که کتاب هایش بارها در فهرست پرفروش ترین های نیویورک تایمز قرار گرفته اند. او این بار دست به نگارش رمانی زده است که تأثیر غم انگیز خشونت جنسی، نژاد پرستی، بی رحمی و قدرت را بر زندگی ادمهای بی گناه به تصویر می کشد. کتاب بر اساس پرونده ای واقعی نوشته شده و سعی دارد به جنبه های متفاوت ان معنا ببخشد.
نیویورک پست می نویسد « قربانی را باید در میان بهترین کارهای اوتس جای داد. روایت او با حوصله و به تدریج، اجر به اجر داستان را بنا میکند. و زمینهٔ اجتماعی ماجرا را برای خواننده اش روشن می کند قربانی هجونامه ای است بر روابط میان نژادها»
رمان «قربانی» نیز مانند سایر آثار اوتس نثری بسیار جذاب و دلنشین دارد و فکر می‌کنم مخاطب با خواندن تنها چند صفحه از کتاب با آن ارتباط برقرار میکند. داستان به نوعی تم پلیسی دارد اما واقعا پلیسی نیست و نویسنده در بستر داستانی مذکور مفاهیمی روان‌کاوانه و روان‌شناسانه را نیز مطرح میکند