می گویند وقتی از جیمز جویس پرسیدند که در طول جنگ جهانی اول چه کرده است، او پاسخ داد:” اولیس را نوشته ام.” ولی هنگامی که این سوال را از لوئی فردینان سلین پرسیدند او گفت:” مواد اساسی کتاب سفر به انتهای شب را جمع آوری کرده است.”

سفر به انتهای شب اولین و بهترین کتاب لوئی فردینان سلین است که در ۱۹۳۲ منتشر شد. این اثر نیمه خودنگاشت، داستان ضد قهرمانی به نام «فردینان باردامو» را روایت می کند که در سال‌‌هایی از زندگی با جنگ بزرگ اول و پیامدهای آن روبرو می‌شود.

فردینان سلین تنفر و خشم خود را از آنچه حماقت و دورویی جامعه می‌داند، در سرتاسر این کتاب گسترش داده است. کتاب پر است از اصطلاحات عامیانه و زشت و به صورت محاوره‌ای نوشته شده و در واقع یک سمفونی ناپسند از خشونت، ظلم و پوچ گرایی است. این کتاب هنگامی که برای اولین بار در فرانسه به چاپ رسید، منتقدان را شوکه کرد اما به زودی به موفقیت زیادی رسید و در سال ۱۹۵۲۲ که در آمریکا منتشر شد، به شهرت عظیمی دست یافت.

جنگی که سلین معرفی می کند مانند سروده‌های شاعران نیست بلکه امری بدون قالب است که با هذیان‌گویی و جرقه های نورانی آتش زدن روستاها و شانس برخورد مبارزان بی‌عقیده و ترسو مشخص می‌شود.

سلین با وجود اینکه هم دکتر و هم ادیب است اما به عنوان بزرگترین صاحب سبک نثر فرانسوی در قرن بیستم شناخته می‌شود. در چندین مصاحبه، ادعا کرده است که برای پول نویسندگی می‌کرده است. شکی نیست که در اشتراک با بسیاری دیگر برای اندکی پول، سلین نیز به پول نقد علاقه‌مند بود ولی سفر به انتهای شب، کتابی نیست که برای پر‌فروش شدن و سود مادی سرشار نوشته شده باشد. بلکه این اثر فقط برای اول شدن و بهترین بودن در میان باقی آثار نوشته شده است.

سفر به انتهای شب اولین و شاید مهم ترین رمان نویسنده فرانسوی، لویی فردینان سلین (1894-1961) است. علاوه بر این کتاب، دسته دلقک ها، مرگ قسطی، قصر به قصر و معرکه دیگر کتابهای او می باشند، در این بین به عقیده بسیاری سفر به انتهای  شب شاهکاری کم نظیر است و افرادی همچون هنری میلر، سلین را همپای بزرگانی چون جویس، پروست، فاکنر و کافکا  دانسته اند. سلین اگر چه در ادبیات جهان از زمان انتشار اولین رمانش اثرگذار بوده است ولی در ایران با وقفه ای طولانی معرفی و شناخته می شود. مطابق پیشگفتار مترجم گویا اولین بار جلال آل احمد در تشریح قهرمان داستان مدیر مدرسه، او را با قهرمان داستان سفر به انتهای شب (فقط در حد ذکر نام رمان) مقایسه می کند و تا زمان ترجمه این رمان، عملا سلین و کارهای او  آنچنان شناخته شده نبوده است. ولی پس از آن، کارهای دیگر سلین توسط مترجمانی دیگر همچون مهدی سحابی ترجمه و در اختیار مخاطبان قرار گرفته اند.

داستان کتاب بسیار وام دار زندگی نگارنده است، کتاب در زمان بین دو جنگ جهانی اتفاق می افتد و حوادث جاری در کتاب تا حدودی به زندگی سلین نزدیک است. قهرمان داستان همانند نویسنده، پزشک و فردی بداخلاق است. دیگران را، روابط اجتماعیشان را و رسم و رسوم جاری بین آنان را به دیده تحقیر می نگرد، مدام در حال غرغر کردن است و در این میان جملات قصار هم به مخاطبش تقدیم می کند. قهرمان داستان اگر چه در اجتماع حضور دارد، مسافرت می کند و با دیگران معاشرت دارد ولی شاید یکی از تنهاترین شخصیت های ادبیات باشد و این تنهایی دقیقا بدلیل حضور وی در جمع دیگران خودنمایی می کند. زیرا فردینانِ داستان، زندگی را دوست دارد و آن را در جمع تعریف می کند، در عین حال تمامی روابط جاری بین انسانهای اطراف خود را به سخره می گیرد و همین تناقض است که او را تنها می کند و از زندگی بیزار...

زندگی شخصی سلین شاید بتواند دست مایه رمانی سترگ قرار گیرد. وی در دوران شکل گیری حزب نازی و یهودستیزی، در فرانسه مقالاتی (به عقیده بسیاری) در مزمت یهودیان می نویسد و از معدود روشنفکران فرانسه است که در دوران دولت ویشی (فرانسه اشغال شده توسط هیتلر) در پاریس اشغال شده زندگی می کند. پس از اتمام جنگ به  دانمارک می گریزد ولی پس از مدتی، در این کشور به دستور دولت فرانسه به مدت چهار سال زندانی می شود و پس از آن مشمول عفو قرار می گیرد. به فرانسه باز می گردد و زندگی را در انزوا به انتها می رساند در این مدت تنها یاران او جاندارانی غیر از انسان ها بودند.