ژاک دومینیک بائوبی قبل از اینکه دچار عارضه حمله مغزی و معلولیت جسمی بشود، از سردبیران مجله ال بود. وی که دچار فلج جسمی شده بود، از لحاظ مغزی کاملاً سالم بود اما بجز پلک چشم چپش، اختیار تمامی اعضلات بدنش را از دست داده بود. از این روی تنها راه ارتباطی‌اش با دیگران از طریق پلک‌زدن بود. وی به این وسیله و با کمک پرستاران و اطرافیانش کتابی از زندگی خود را نوشت. وی ۱۰ روز پس از چاپ کتابش، به علت ابتلا به ذات الریه درگذشت.

بر پایه داستان این کتاب، فیلمی فرانسوی با همین نام در سال ۲۰۰۷ توسط جولیان اشنابل ساخته شد.

این فیلم در سال ۲۰۰۷ میلادی، نامزد دریافت ۳ جایزه از جمله برای جایزه نخل طلایی در جشنواره فیلم کن شد. همچنین در همان سال نامزد دریافت ۴ جایزه اسکار شد.