تاریخ فلسفه سیاسی (جلد اول: قدما)
بیشتر آثار اشتراوس به تفسیر متون قدیمی تاریخ فلسفه به ویژه آثار افلاطون و ارسطو اختصاص دارد که برای تفسیر آنها از آثار فلاسفه مسلمان و یهودی قرون وسطی همچون ابن میمون و فارابی بهره می‌گیرد. وی از منتقدان فلسفه مدرن است و معتقد است که دیدگاه‌های فلاسفه قدیمی و ادیان وحیانی به مراتب محکم‌تر از نظرات پایه‌گذاران فکری مدرنیته همچون ماکیاولی، هابز، لاک و ژان-ژاک روسو بوده‌است و تلاش دارد تا نشان دهد که فلاسفه مدرن تنها با نادیده گرفتن استدلال‌های فلاسفه قدیمی توانسته‌اند بر آنها پیروز شوند.
شهر و انسان
لئو اشتراوس انديش‌مندي سياسي است كه از زمان مرگ‌اش در سال 1973 هرروز به تعداد مشتاقان آثارش افزوده مي‌شود. اين اثر از اين نظر كه به سه فيلسوف سياسي كلاسيك، يعني افلاطون، ارسطو و توسيديد مي‌پردازد يكي از مهم‌ترين آثار لئو اشتراوس است. او به بررسي دقيق سه اثر كلاسيك فلسفه‌ي سياسي، يعني سياستِ ارسطو، جمهوريِ افلاطون و تاريخ جنگ پلوپونزيِ توسيديد پرداخته است. تفسير اشتراوس از انديشه‌ي اين فلاسفه كاملاً با تفاسير رايج متفاوت است و همين باعث مناقشات و بحث‌هاي بسياري نزد محققان غربي شده است. در پايان كتاب نوشته‌اي از آلن بلوم، انديش‌مندِ برجسته‌ي سده‌ي بيستم، آمده است كه يكي از بهترين مقدمه‌ها بر آثار اشتراوس است و براي پرهيز از بدفهمي و سوء تفاهم بهتر است كه قبل از مطالعه‌ي اثر خوانده شود. (از مقدمه‌ي مترجم)
ضیافت افلاطون به نزد لئو اشتراوس
نویسنده: لئو اشتراوس ویرایش: سث بنردتي
ترجمه: ایرج آذرفزا
لئو اشتراوس (Leo Strauss) (۲۰ سپتامبر ۱۸۹۹ در کیرشن آلمان – ۱۸ اکتبر ۱۹۷۳ در آناپولیس آمریکا) نظریه‌پرداز و مورخِ فلسفه سیاسی آلمانی - آمریکایی بود. تلفظ آلمانی نام او اشتراوس و تلفظ انگلیسی آن استراوس است.
اشتراوس در خانواده‌ای یهودی در آلمان به دنیا آمد. وی از تأثیرگذارترین نظریه‌پردازان فلسفه سیاسی قرن بیستم محسوب می‌شود. وی شاگردان زیادی را در دانشگاه شیکاگو تربیت کرد و محققان برجسته‌ای که به اشتراوسی‌ها معروف هستند، از مکتب فکری او پیروی می‌کنند. روش منحصربفرد و پیچیده اشتراوس در تفسیر آثار و اعتقادات نویسندگان بزرگ و انتقادات وی از مدرنیته باعث شده تا اشتراوس و مکتب فکری او مخالفان زیادی نیز داشته باشند.
بیشتر آثار اشتراوس به تفسیر متون قدیمی تاریخ فلسفه به ویژه آثار افلاطون و ارسطو اختصاص دارد که برای تفسیر آنها از آثار فلاسفه مسلمان و یهودی قرون وسطی همچون ابن میمون و فارابی بهره می‌گیرد. وی از منتقدان فلسفه مدرن است و معتقد است که دیدگاه‌های فلاسفه قدیمی و ادیان وحیانی به مراتب محکم‌تر از نظرات پایه‌گذاران فکری مدرنیته همچون ماکیاولی، هابز، لاک و روسو بوده‌است و تلاش دارد تا نشان دهد که فلاسفه مدرن تنها با نادیده گرفتن استدلال‌های فلاسفه قدیمی توانسته‌اند بر آنها پیروز شوند.