تفسیر بصائر یمینی، اثر قاضی معین‌الدین محمّد بن محمود نیشابوری (زنده در 547 ﻫ.) از تفاسیر کهن به زبان فارسی است و در دورة بهرام‌شاه غزنوی (حک: 511-552 ﻫ.) به رشتة تحریر درآمده است، و از آنجا که بهرام‌شاه نیز همچون جدّش به «یمین‌الدوله» ملقّب بوده، احتمال می‌رود نامگذاری بصائر یمینی ناظر به همین لقب باشد.

این اثر از دیدگاه تاریخ نگارش‌های فارسی اهمیت دارد و از نظر زبانی از آثار پخته و زیبای زبان فارسی به شمار می‌رود. نویسنده در تفسیر هر آیه به مباحث مرتبط با آن پرداخته و مطابق شیوه‌ای که در بیشتر تفسیرهای کهن دیده می‌شود، مطالب تاریخی، روایات، قصص انبیا و دیگر موارد مرتبط با هر آیه را نقل می‌کند.