رمانِ مردِ زیرزمینی را شاهکارِ میک جکسون (1960) دانسته‌اند، اثری که او را به عنوانِ یک نویسنده  صاحب‌‏سبک انگلیسی مطرح کرد و باعث شد نامزدِ جوایزِ بسیار مهمی از جمله من بوکر شود. این رمان که نخستین‌‏بار در سالِ 1997 منتشر شد، داستانی است با چند راوی، راویانی که قصه  خود را به شکلِ روزنوشته ساخته‌اند. قهرمانِ اصلی رمان یک نجیب‌زاده  ویکتوریایی است. این نجیب‌زاده  قدرتمند که املاک فراوانی دارد و بر جهانِ خود مسلط است، تصمیم می‌گیرد تونل‌هایی عظیم زیرِ املاک و زمین‌هایش حفر کند. تونل‌هایی که به‌‏راحتی کالسکه از داخل‌شان عبور می‌کند و تمامِ منطقه را از زیرِ زمین به هم پیوند می‌دهند. این تونل‌ها کم‌کم هویتِ او را تغییر می‌دهند و اتفاق‌هایی رقم می‌زنند آمیخته با نوعی تلخیِ طنزآلود. نوعی دگردیسیِ عمیق.