نوشته نیکولو ماکیاولی

ترجمه هوشنگ پیرنظر

ترجمه اشعار از بهمن فرسی

نیکولو ماکیاولی نماشنامه «ماندراگولا» را در سال 1518 به رشته تحریر در آورد ماکیاولی در این کتاب به سراغ نهاد خانواده می رود و آشفتگی و فساد پیشرفته آن را در صور حوادثی رخنمون می نماید . در این داستان که آن را می توان یک کمدی سیاه نامید فساد ریشه تنیده در نهاد خانواده – دین و حتی حقوق مورد قبول جامعه ( نیکیا یک حقوقدان پیر بود ) را شاهد هستیم . تزلزل و فسادی که مطمئنا بیانگر تحولی اساسی در ساختار های جامعه مورد نظر می باشد . و فسادی که به خصوصی ترین و بنیادی ترین نهاد جامعه یعنی خانواده و نیز قابل اتکا ترین نهاد اجتماعی یعنی دین رخنه نموده و هر دو توجیه گر و مشوق این فساد و انحراف نیز هستند . ( تشویق شوهر ، مادر و کشیش اقرار نیوش لوکرشیا ) . احتمالاً بعد از نگارش شهریار که بیانی مستقیم داشته و در حوزه های جامعه شناسی و سیاسی ساکن گردید ، بهره گیری ماکیاول از زبان هنر آن هم به تلخی آمیخته با طنز بیانی سمبلیک از اوضاع خود و جامعه اش بوده . جامعه ایی که راه های پاکدامنی و خوب ماندن را بر فرد می بندد و خودی که در معرض تهاجم مقاومت ناپذیر انواع فسادها می باشد . و این چنین است که در چنین اوضاعی فرزند نامشروعی به دنیا می آید که واقعاً متعلق به هیچکس نیست .