میرزا رحیم یغمای جَندَقی (۱۱۶۰ – ۱۲۳۸) متخلص به یغما از شعرای غزل‌سرای سده سیزدهم ایران در عهد محمد شاه قاجار بود. سروده‌های هجوآمیز او شهرت بسیار دارد از او به عنوان یکی از آغازکنندگان ادبیات اجتماعی و انتقادی معاصر ایران یاد می‌شود. می‌توان او را واپسین طنزپرداز بزرگ تاریخ شعر کلاسیک فارسی به شمار آورد. طنز یغما، اصولا بر پایه‌ی کلمات و اصطلاحات رکیک و هرزه بنا شده است و متضمن اشاراتی به انحراف جنسی است، و از این حیث، ادامه‌ی شعر سوزنی سمرقندی و امثال اوست که گاهی وجهه‌ی اجتماعی و خوشایندی می یابد.